kavidhaikku kavidhai matrum Pattuku pattu-2

[chinnakkannan]

தூசு..
கண்ணைக் கசக்க
அருகில் வந்து இமை பிரித்து
ஊதினான்..
இப்போ பரவாயில்லை..
விலகி வெளிறி சிரித்தாள்..
கைகளில் படபடத்தன
விவாகரத்துக் காகிதங்கள்..
மறுபடி எப்போ..
நா ரெண்டு நாளில்
சிங்கப்பூர் போறேன்..
கொஞ்ச நாள் பழசை மறந்து..
புது வேலை..புது நாடு..
நீ இங்கு தானே..
விதியிருந்தால் பார்க்கலாம்..
கையசைத்துச் சென்றபிறகு
தூசில்லாமலே
மறுபடி கலங்கின..

[pavalamani pragasam]

கலங்கின நினைவுகள்
கலைந்தன கனவுகள்
விலகின திரைகள்
விழித்தன கண்கள்
நீண்டன நிழல்கள்
அந்திம பொழுதுகள்

[chinnakkannan]

பொழுதுகள் இன்பமாய்த் தான் கழிந்தன..
மன்னி நீட்டி முழக்கிச் சொன்ன
ஊர்வம்பு..
“பக்கத்து வீட்டு சித்ரா லவ்மேரேஜ் தெரியுமா..
கோடி வீட்டு கோமு மாமியோட
கடைசிப் பையன் இஞ்சினியரிங்க் சேர்ந்துருக்கான்
எதிர் வீட்டுல லொக் லொக்னு
இருமுவாரே சுருட்டு மாமா..
அவர் போன டிசம்பர்ல போயாச்சு..
அது சரி..
எக்ஸர்ஸைஸ் பண்றயோன்னோ..
நானும் மூணாவது வீட்டு கீதாவும்
காலைல வாக் போறோம் தெரியுமில்ல..”
தெரிந்த சில நண்பர்கள்,
சொந்தங்கள் எல்லாம்
கொஞ்சம் தொப்பை, கொஞ்சம் காதோர நரையுடன்...
சில சின்னப் பெண்கள் எல்லாம்
நெடுநெடுவென வளர்ந்து நின்று
புன்சிரித்துப் போயின..
அண்ணா வழக்கம் போல்
எவ்வளவு பேங்க் பேலன்ஸ்
எங்கெங்கே இன்வெஸ்ட் பண்ணியிருக்கே
திருநகர்ல ஒரு வீடு வர்றது பார்க்கட்டா..
என பேச்சுக்கள் ஆலோசனைகள்..
இவளது வீட்டிற்கே சென்று
அரட்டை அடித்து, பர்மிஷன் வாங்கி
சினிமா கோவில் என
சுற்றியாகி விட்ட்து..
எல்லாம் முடிந்து
கிளம்பும் போது
விமான நிலையத்தில்
இவளது கண்ணோர நீர்த்துளி;
தொக்கி நிற்கும்
எப்போ கூட்டிட்டுப் போகப்போறே – கேள்வி
கண்ட பிறகு
அது மட்டும் நினைவில்...

[pavalamani pragasam]

நினைவில் நிற்குது பழைய செய்யுள் வரிகள்
பால்ய வயதில் நடந்த ஆயிரம் சம்பவங்கள்
பழகிய பல்வேறு முகங்கள் குரல்கள் இடங்கள்
மறந்து போகுதே நேற்று கேட்டது பார்த்தது

[chinnakkannan]

பார்த்ததும்
கொஞ்சத் தான் தோன்றீயது..
கொழுகொழு கன்னமும்..
திருஷ்டிப் பொட்டும்,
துறுதுறு கண்களும்
அலைபாயும் முடிக்கற்றையும்...
இருகை நீட்டி
வா என அழைத்தால்
முகம் திருப்பிக் கொண்ட்து..
வைத்திருந்த சுரிதார் இளம்பெண் சிரித்து
“அண்ணா கிட்ட போடா’
”இது....”
“என் அக்காவின் குழந்தை!”
மனதுக்குள் ஏனோ நிம்மதி பரவ
இப்பொழுதும்
கொஞ்சத்தான் தோன்றியது....!

[pavalamani pragasam]

தோன்றியது என்னவோ சொர்க்கபூமியாகத்தான்
வனங்களும் வளங்களும் பொங்கி வழிந்தோட
நீரும் நிலமும் கடலும் மலையும் உயிர்களுமாய்
ஆதாமும் ஏவாளும் பல கோடியாய் பெருகிய பின்
ஆணவமும் சுயநலமும் பெருக கேடுகளும் பெருக
இயற்கையோடு இயைந்து வாழாத மனிதன் இன்று
ஞானக்குருடனாய் அழிகிறான் அடக்கியாழ நினைத்த
அந்த அரிய சக்திகள் அடங்காமல் சீறி எழுவதனால்

[chinnakkannan]

எழுவதானால் முடியுமா..
யோசிக்கவே செய்யாதே
எழுந்திரு... மெல்ல பிடித்துக்கொண்டு நட..
விபத்தில் காலெலும்பு முறிவது சகஜம்..
சரிசெய்யத் தான் நாங்கள் இருக்கிறோம்..
இருமாதங்கள் ஆகிவிட்ட்தே..
நடவுங்கள்...
டாக்டர் மென்மையாகச் சொன்னார்..
சாரே இந்தா தொடு..
கூச்சப்படாண்டா..
மெல்ல நடங்கோ..
மலையாள இள ம்யில் தாதி
கை நீட்ட
ம்ஹீம்.. முடியவில்லை..
வலி...
அப்படித்தான் கொஞ்சம் வலி இருக்கும்..
எங்கே முகத்தைப் பாரும்.. சிரியும்..பின் நடவும்..
உம்மால் முடியும்...
நர்ஸ் கொஞ்சம் கோணலாய் வைத்து
வேடிக்கை காட்ட
மறுபடி முயன்றதில்
வலி இருந்தாலும்
கூடியிருந்த்து தன்னம்பிக்கை..

[pavalamani pragasam]

தன்னம்பிக்கை தருமே
தடை வெல்லும் வேகம்
தணியாததோர் உற்சாகம்
திருவினையாக்கும் ஆக்கம்
துணையாய் கையிலிருக்க
துவழ்வதோ தடுமாறுவதோ
தோணியின் துடுப்பாயிருக்க
தொடுவானம் கூட தூரமோ

[chinnakkannan]

தூரம் அதிகமில்லை...
அந்தப் பக்க சாலையில் தான் நிற்கிறாள்..
கொஞ்சம் இளைத்திருக்கிறாள்..
முகம் வாடியிருக்கிறது...
துள்ளூம் கண்கள் சோர்வாய்..ஏக்கமாய்..
எப்படி இருக்கிறாள்
புதுவாழ்க்கை எப்படி...
கேட்டு விடலாமா..
ஆமாம் போய்க் கேள்... – மனது..
உனக்கு அறிவிருக்கிறதா...
வெட்டிய நகம்போல..
காலிச் சுண்டல் பொட்டலத்தைப் போல..
அலட்சியமாய் உன்னை....
.போகாதே –புத்தி..
என்ன செய்யலாம்
கொஞ்சம் புகைவிட..
போய்ப்பார்க்கிறேனே..
உனக்கென்ன தெரியும் என் நேசம் பற்றி..
என் மனதுக்குத் தான் தெரியும்..
அறிவு கெட்ட்வனே போகாதே...
ஒருவழியாய் வாதம் செய்து
குறுக்கே வாகனங்கள் செல்லக்
காத்திருந்து
கடக்க முற்பட்டால்..
எங்கிருந்தோ வந்த
மூன்று சக்கர வாகனத்தில்
ஏறிச் சென்றாள் அவள்....

[pavalamani pragasam]

அவள் பைத்தியமாகிப் போனாளே
புத்தியை முழுதாய் தொலைத்தாளே
பற்றை விட வேண்டிய வயதிலே
பற்றிக்கொண்டாளே போதை ஒன்றை
பழுதென்றால் தடங்கலென்றால்
பொழுது போகாமல் தவிப்பாளே
பறி கொடுத்த நிலை கொள்வாளே
புது யுக வசியம் இந்த இணையமே