Pallavan Magal

[sivank]

பல்லவன் மகள்

அன்பு நன்பர்களே, புலியை கண்டு பூனை சூடு போட்டு கொள்ளலாமா. இந்த பூனை சூடு போட்டு கொள்ள போகிறது. மனதிற்குள் பல ஆயிரம் கதை இருந்தாலும் எழுத்து வடிவத்தில் வெளி கொணர்வது இதுவே முதல் தடவை. தவறு இருப்பின் மன்னித்து அருள்வது உமது தலயாய கடமை. இனி நாம் நமது கதைக்கு செல்வோம் நம்மை வரவேற்க அரசரும் அரசியரும் தோழியரும் காத்து இருக்கின்றனர். நாம் சற்றே ஆறாம் நூறான்டை நோக்கி பயனப்படுவோம்


ஆதிவராகன் கோவில்

முன்னிறவு வேளையில் கடல் மல்லை சற்றே உறக்க கோலத்தொடு காட்சி அளித்து கொண்டு இருந்தது. வீதிகளிலும் துறைமுகதிலும் அவ்வளவு ஜனக்கூட்டம் இல்லை. பெரிய பெரிய பண்டகசாலைகளில் பண்டங்கள் ஏற்றுமதி இறக்குமதிக்காக காத்து இருந்தது. மல்லையில் அன்று இந்திர விழா கொண்டாடபட்டதால் மக்கள் விரைவாகவே வீடு சென்று விட்டனர் போலும். காஞ்சியில் இருந்து மன்னரும் இளவலும் வந்து சென்றது மக்களுக்கு மன நிறைவை அளித்திருக்க கூடும்.

அந்த முன்னிறவு வேளையில் வெகுதூரம் ஓடி களைத்துவிட்ட தனது குதிரையை விரட்ட மனமில்லாமல் மெதுவாகவே செலுத்தி வந்த அந்த வீரன் தூரத்தில் படகுகள் வரிசை வரிசையாக பன்டங்களை சுமந்து தொலைவில் நிற்க்கும் கப்பல்களை நோக்கி சென்று கொன்டிருந்தன. சிம்ம விஷ்னு சக்ரவர்த்தியின் காலத்தில் இருந்து சிறிய துறைமுகமாக விளங்கிய மல்லை மகேந்திர சக்ரவர்த்தியின் காலத்திலும் பிறகு நரசிம்ம சக்ரவர்த்தியின் காலத்திலும் தலைமை துறைமுகமாக உருவெடுத்து விட்டது. இலங்கைக்கும் கலிங்கதிற்க்கும் கடல் வாணிபம் பெருத்து விட்டது.

கடற்கரை ஓரமாக தனது குதிரையை செலுத்திய அவ்வீரன் மெதுவாக ஊரை தாண்டி பாறைகளை குடைந்து குகை கோவில்களாக மாற்றபட்ட இடத்தை நோக்கி சென்றான். சற்றே தயக்கதுடன் வெளி வரும் நிலவொளியில் அவனை சிறிது உற்று பார்ப்போம். நடுத்தற வயதினை தாண்டினாலும் கஷ்டமில்லாமல் அவன் குதிரை மீது அமர்ந்து வந்தது அவனது இடைவிடாத உடற்பயிற்ச்சியை நமக்கு உணர்த்தியது.

மலைப்பாறை வழிகளிலும் அடர்ந்த தோப்புகளின் வழியாகவும் சுற்றி சென்று ஆதி வராகன் கோவில் எனப்படும் குகையை அடைந்த அவ்வீரன் எரிந்து கொண்டிருந்த சிறு விளக்கை நன்கு தூண்டி பிரகாசமாக்கினான். நரசிம்ம சக்ரவர்த்தியால் உருவாக்க பட்ட அக்கோவிலில் நாரயனான ஆதி வராகர் உக்கிரமும் சாந்தமும் கலந்து நோக்கி கொண்டிருந்தார். ஆதி வராகரை மெய் மறந்து பார்த்து கொண்டிருந்த அவ்வீரனை விளக்கொளியில் உற்று நோக்குவோம். ஆஜானுபாகுவாக இருந்த அவ்வீரனின் அளவோடு சிறுத்த இடுப்பும், பறந்த மார்பும், முதுகும் அவனது உடற்பலத்தினை சற்றே உணர்த்தியது. சற்றே அகற்றி நிற்பதால் அவனது கால்களும் இரும்பினால் செய்யப்பட்டதாகவே தோன்றியது. அதிக சதைபிடிப்பு இல்லாத அவன் தேகமும் இடையில் இருந்த வாளின் மீது வைக்க பட்டிறுந்த நீண்ட கரமும் அவனது வீரத்தை நமக்கு பறைசாற்றின.

விளக்கொளியில் அவனது கூரிய விழிகள் அங்கு ஒரு மூலையில் இருந்த மகேந்திரவர்மரின் சிலையை பார்த்து இருப்பதை கண்டால் அச்சிலை அவனுடன் ஏதோ பேசுவதை போலவே காட்சி அளித்தது. அவன் நின்ற தோரனையும் அடிக்கடி குகை வாயிலை பார்ப்பதையும் கண்டால் யாரையோ எதிர்பார்த்து கொண்டிருக்கிறான் என்றே தோன்றும் வேளையில் தூரத்தில் குதிரையின் குளம்பொலி கேட்டது

[pavalamani pragasam]

இத்தனை நாள் எங்கே ஒளித்துவைத்திருந்தீர்கள் இந்த அபார திறமையை? சாண்டில்யன் தோற்றார்!

[bingleguy]

sivan

pugazhvadharkku ..... vArthai thanai agarAthiyil thedum nAl dhaan indru vandhuvittadhO ....

[sivank]

Thank you very much PP and BG for your encouraging and comforting words.

[sivank]

பழகிய குரல்

குதிரையின் குளம்பொலியை கேட்ட அவ்வீரன் உடனே விளக்கை அணைத்ததால் அக்குகை முன்னை விட மேலும் இருண்டு காட்சி அளித்தது.

வியர்க்க விறுவிறுக்க வேகமாக குதிரையில் வந்த புது மனிதன் அந்த காரிருளில் ஆதி வராக குகை வாயிலை உடனே கண்டுபிடிக்க முடியாமல் திணறினான், குதிரையின் உடல் நடுக்கதில் இருந்து அதன் அவஸ்தையை புரிந்து கொண்டு குதிரையை விட்டு இறங்கி குகையை நோக்கி விரைந்தான்.

குகை வாயிலில் மறைந்து இருந்த நமது வீரன் தன்னை தேடி வருபவனை பார்த்து முன்னேறி சென்று இரு கைகளாலும் அணைத்து கொண்டான்.

"தேவசேனரே, என்ன இவ்வேளையில் தனியாக இவ்வளவு தூரம்? "

குரலை கேட்டு லேசாக அதிர்ந்தாலும் வியப்பெய்தாத தேவசேனன்,"வீரசேனரே, தங்களை காணவே நான் நமது ஆயனரின் கொடி வீட்டிற்க்கு வந்தேன். உறையூரில்...."
என்று ஆரம்பித்த தேவசேனனை சைகையால் நிறுத்த சொன்னான் வீரசேனன்.

வேண்டாம், நாம் இங்கு பேசுவதை விட காஞ்சியில் நாற்சந்தியில் உரக்க பேசுவது மிக எளியது. இந்த பல்லவ தேசத்தில் ஒற்றர்களுக்கு பஞ்சமே இல்லை.... நாம் அந்த கொடி வீட்டிற்க்கு செல்வதே நலம்.

குதிரையில் ஏறிய இருவரும் மீன்டும் மல்லையை நோக்கி செல்லாமல் அடர்ந்த காட்டின் வழியே விரைந்து சென்றனர்.

"தேவசேனா, உனக்கு நம்முடைய முதல் சந்திப்பு நினைவு இருக்கிறதா.."

"மறக்க முடியுமா, பிர....", என்றவனை முறைத்த வீரசேனன்,"உனக்கு எத்தனை முறை சொல்வது, நான் பல்லவ சக்ரவர்த்தியின் ஊழியன், அவ்வப்போது தூதனாகவும், சில நேரம் ஒற்றனாகவும் ஊழியம் செய்பவன், அதற்கு மேல் எவருக்கும் ஏதும் தெரிய வேண்டிய அவசியமில்லை"

தனக்குள் மெல்ல நகைத்த தேவசேனன், இவருக்கு வயதாகி என்ன அன்று போல் தான் இன்றும் அதே பிடிவாதம், கோபம். ஆனால் கோபமுள்ள இடத்தில் தானே குணமுண்டு என்று நினைத்தான். அப்பப்பா, இந்த பல்லவர்களின் குணாதிசயமே அலாதி தான்.

கொடிவீட்டின் கதவை இடித்த வீரசேனனை கண்டு ஒரு கனம் வியப்பெய்திய சேவகன் உடனே சுதாரித்து அவன் காட்டிய சிங்க இலச்சனையை பார்த்து தலைவணங்கி வரவேற்று உண்ண உணவும் கொடுத்தான்.

சுற்றும் முற்றும் பார்த்த தேவசேனன் அங்கு இன்னும் ஜீவகளை அழியாமல் இருந்த சிற்பங்களை கண்டு ஒரு பெருமூச்சு விட்டான்.

"ஆம், எனக்கு இன்னும் நன்றாக நினைவில் உள்ளது. சிவகாமி ஆட, ஆயனர் அதை அப்படியே சிலையாக வடிக்க நான் அவரது சிஷ்யனாகவே இருந்திருக்க கூடாதா என ஒவ்வொரு முறையும் எனக்கு தோன்றுகிறது. விதி எப்படி எல்லாம் அவரவர் வாழ்கையில் விளயாடுகிறது பார்த்தாயா விக்கிரமா"

இதை கேட்டதும் சற்றே முறுவலித்த சோழ மன்னன் விக்கிரமன், "ஐயா, விதி என் வாழ்விலும் எப்படி விளையாடியது என்று உமக்கும் தெரியுமே, என் தந்தை கண்ட கனவு பல்லவ சக்ரவர்த்தியால் ஒரு விதமாய் நிறைவேறியது, ஆனால் தற்போதய நிலவரம் என்னை மிகவும் யோசிக்க வைக்கிறது.."

"ஆம், நீங்கள் வருவதாக எனக்கு செய்தி வந்தவுடன் இங்கு தான் வருவீர் என எதிர்பார்த்து காத்திருந்தேன். என்ன அப்படி முக்கியமான செய்தி"...

"ஐயா, காஞ்சியில் இருந்து நல்ல செய்திகள் இல்லை. பரமேஸ்வர பல்லவரின் நடவடிக்கைகள் நம்பிக்கை தரும்படியாக இல்லை. மாமல்லரின் காலத்திலும், இரண்டாம் மகேந்திரவர்மரின் காலத்திலும் இருந்த மதிப்பு குறைகிறது. சோழ மண்டலம் இன்று சிறியதாக இருந்தாலும் அது ஒரு தனி நாடு அதை சபையோர் முன் குறை கூறுவது நல்ல செயல் அல்ல. மகேந்திரரின் அகால மரணதிற்க்கு பின் நமது உறவில் விரிசல் விட ஆரம்பித்துள்ளது"....

முகத்தில் வாட்டத்துடன் கேட்டு கொண்டிருந்த வீரசேனன்," குந்தவி தேவியார் நாளை காஞ்சி வருவதாக எனக்கு செய்தி வந்துள்ளது..."

"கிளம்பி விட்டாளா தேவி!, நான் பேசி பயன் இல்லை என்று சொன்னதை கேளாமல் சென்று இருக்கிறாள்..."

"விக்கிரமா, நான் இன்றே காஞ்சி சென்று நிலமை அறிந்து வருகிறேன். நீ உறையூருக்கு விரைந்து செல். எனக்கும் சில தகவல்கள் கிடைத்துள்ளன. வாதாபியில் விக்ரமாதித்தன் நன்றாக கால் ஊன்றிவிட்டான். பல்லவர் செய்த கொடுமையை அவன் என்றும் மறக்க மாட்டான். அவனுக்கு துணையாக கங்க மன்னன் பூவிக்கிரமனும் சேர்ந்து விட்டான். இனி வாளாவிருந்தால் நல்லதல்ல.."

தன்னை அனைத்து விட்டு குதிரை ஏறி சென்ற வீரசேனனை வெகு நேரம் பார்த்து கொண்டு இருந்தான் சோழ மன்னன்

[disk.box]

இதைத்தானே எதிர்பார்த்தோம் மதிப்பிற்குரிய சிவன் அவர்களே!
மிக மிக மிக அருமையான துவக்கம்.

வார சஞ்சிகைகளில் வரலாற்றுத் தொடர்களை முதன் முறையாகப் படித்ததும்.....
சஞ்சிகை வரும் தினத்தில் விளையாட்டு, வீட்டுப்பாடம் அத்தனையும் மறந்து புத்தகக் கடையில் காத்திருந்த காலங்களும் நினைவுக்கு வருகின்றன.

அங்ஙனம் காக்க வைக்காமல் இருப்பீர்கள் என நம்புகிறோம். இணையத்தில் வரலாற்றுத் தொடரை முதன் முதலாகப் படிக்கிறேன். ( ஒருவேளை இதுவே இணையத்தின் முதல் வரலாற்றுத் தொடராகவும் இருக்கலாம் )

தொடரட்டும் தங்கள் பணி.
நெஞ்சம் நிறைந்த வாழ்த்துகளும் நன்றிகளும்.

[Shakthiprabha.]

கதையை விட உங்களின் இத்திறமையை தனியே வெளி கொணர்வது, வர்ணனை தான்.

கதைக்கு ஒரு சபாஷ் என்றால், வர்ணனைக்கு இரண்டு.

அடுத்த அத்தியாயம், குதிரையின் சென்றடையும் வேகத்திலேயே தொடருங்கள்!

[VENKIRAJA]

நான் இதுகாறும் சரித்தரப் புதினங்கள் ஏதும் படித்ததில்லை.இஃது ஒரு புது அனுபவம் எனப் புரிகிறது.இந்த வாரமே கல்கியைப் படிக்கலாம் என்றிருக்கிறேன்.நன்றி சிவன்.எனக்கு ஒளி தந்த விளக்கு உங்களுடையது.வாழ்த்துகள்.கதையை மிகவும் நேர்த்தியாகவும்,சிரத்தையுடனுடனும் தொடங்கியுள்ளீர்கள்.முற்றும் என்று சீக்கிரமாக போட்டுவிடாதீர்கள்.

[sivank]

Thanks Sp, DB, Venki Raja for your encouragement.

[sivank]

காஞ்சி சுந்தரி

நாம் சற்று கடல் மல்லையை விட்டு விலகி பல்லவ சாம்ராஜ்யத்தின் தலைநகரமான காஞ்சி நோக்கி செல்வோம்.

" புஷ்பேஷூ ஜாதி புருஷேஷூ விஷ்ணு
நாரீஷு ரம்பா நகரேஷு காஞ்சி "

என பாரவியால் பாடப்பட்ட நகரம். சைவர்களும், வைணவர்களும், சமணர்களும், பௌத்தர்களும் நிறைந்து வாழும் நகரம் அது. சமணர்களும், பௌத்தர்களும் பல்லவ மன்னர்கள் மீது தற்போது மனஸ்தாபத்தில் உள்ளனர் என்பது வேறு கதை. சைவமும், வைணவமும் தீஞ்சுவை பாடல்களால் மக்களை அடைந்து ஆதலால் நகரத்தில் எங்கு நோக்கினும் கோவில்களாகவே தெரிந்தது. அதோ சற்று முன் செல்லும் பல்லக்கின் பின் சென்று அப்படியே நகரத்தின் அழகினையும் பருகுவோம்.

எங்கு நோக்கினும் மாட மாளிகைகள், புதிய மண்டபங்கள் கோபுரங்கள். சிறிய குன்றினை போல் யானைகள் பரவலாக திரியும் மக்களின் நடுவே அசைந்து சென்று கொண்டிருந்தன. அதோ அங்கு வேத கோஷம் கேட்கின்றதே அது தான் வாகீசர் மடம் போல் தெரிகிறது, ஆம் அது திருநாவுக்கரசர் மடம் தான். வாகீசர் சில காலம் முன் முக்தி எய்தினாலும் அங்கு பக்திக்கு குறைவில்லை.

அடடா, நகரத்தை சுற்றி பார்க்கும் ஆசையில் நமது பல்லக்கை தவற விட்டு விட்டோமே. இல்லை, அதோ அந்த திருப்பத்தில் சென்று மறைகிறதே அது தான் நாம் தேடி வரும் பல்லக்கு. பல்லக்கை தொடர்வது இனி கடினமில்லை, ஏனெனில் அது நகரத்தின் நடுவில் உள்ள பெரிய அரண்மனைக்குத்தான் செல்கிறது. நகரத்தின் எந்த மூலையில் இருந்து பார்த்தாலும் உயர பறக்கும் சிங்க கொடி ஒன்றே போதுமே அரண்மனையை கண்டுபிடிக்க

அரண்மனை வளாகத்தில் நுழைந்து அந்தப்புரத்தை அடைந்த பல்லக்கை எதிர்நோக்கி காத்திருந்தான் பல்லவ மன்னன் பரமேஸ்வரன். தண்டில் இறக்கி வைக்கப்பட்ட பல்லக்கில் இருந்து இறங்கியது ஒரு மானிட பெண் தானா இல்லை இவள் தேவலோகத்தில் இருந்து வந்த தேவதையா என நம்மை ஒரு கணம் சிந்திக்க தூண்டக்கூடிய உருவம்.

" பரமேஸ்வரா, இது முறையல்லவே.. நாடாளும் மன்னன் நீ எனை வரவேற்க்க இங்கு வரலாமா.."

ஆஜானுபாகுவாக இருந்தாலும் தமக்கையை கரம் கூப்பி வணங்கிய மன்னன் சோழ ராணியான குந்தவி தேவியை பார்த்து," நாடாளும் வேந்தனும் ஒரு தாய்க்கு பிள்ளைதானே, என்ன மனவேற்றுமை இருந்தாலும் நான் உங்களுக்கு இளையவன் தானே. நமது தாய்மார்கள் வேறாக இருந்தாலும் தந்தை ஒன்றுதானே.." என்றவனை ஆழ்ந்து பார்த்தாள் அந்த காஞ்சி சுந்தரி