KAVITHAI ARANGAM

[V.Annasamy]

நிலவுப் பெண்..

வெள்ளை நிலவே! எந்தன் மனதை
கொள்ளை செய்தாயே; முகில் கூட்டத்தில்
பள்ளி கொண்டாயே; விழிக்கு குளுமையும்
உள்ளத்தில் மகிழ்வும் ஈந்தாயே; வானத்தாயே.

திங்களே! உனக்கோர் திங்களில் இருபிறையாம்;
அங்கம் குறுகி, பெருகி, விண்ணிடை
பாங்காய் பவனி வந்தே எவரும்
ஏங்கும் வண்ணம் எழில் பெற்றாயே.

மறைகள் ஓதும் மலைமேல் உறைவோன்
பிறைநுதல் அணிந்து அகம் மகிழ்ந்தான்.
குறைவற்ற நீயோ மாதமோர் நாளில்
மறைந்து போவதன் மர்மம் என்னவோ?

ஆதவன் அன்றாடம் அடங்கும் இடத்தே
புதுமணப் பெண்ணாய், புதிராய் வருகிறாய்;
மாதம், வருடம், யுகமென மாறிடினும்
கதறும் குழந்தைக்கு நல்விருந்தாய் அமைகிறாய்.

முழுமதி ஆகிநீ வானப் பல்லக்கில்
எழுகின்ற போதுன் வனப்பு கூடுதே!
சூழும் மேகம் மகுடமாய் விளங்குதே!
பழுதிலா உனதழகை பருகியது இவ்வுலகே.

- வை.அண்ணாஸாமி -