தேவர்:
தேய் > தீ.
தேய்> தேய்வு> தேவு > தேவர்.
தீ வணங்கப்பட்டது. பல தெய்வச் சொற்கள் தீ குறிக்கும் அடிச்சொல்லினின்று பிறந்தவை.
நகர் > நகரகம் > நகரிகம் > நாகரிகம். ( நகரவாழ்நர் பண்பாடு).
நா : நாக்கு. நா + ம் + அம் = நாமம்.
நாமம்: நாவினால் அழைக்கப் பயன்படும் சொல்.
பகவு = பகிர்வு.
>பகவன் = பகிர்ந்து அளிப்பவன்; படியளப்பவன்.
பண் > பண்ணு > பண்ணுதல்.
பண்+து+அம் = பண்டம், பண்ணப்பட்ட பொருள்.
பகு> பாகு > பாக்கு > பாக்கியம். = நன்மையான பாகம், அல்லது நல்ல பகுதி.
பகு > பகுத்தல்.
பகு+அம் =பாகம், முதனிலை நீண்டு விகுதி பெற்றது.
(இப்படி நீண்ட சொற்களை அடுக்கலாம். பிறகு பாரக்கலாம்).
பாழ் > பாழ்வு > பாவு > பாவம்.
பாவம் > பாவி.
பூசனை (இந்தத் திரியில் முன் இடுகைகளைக் காண்க).
பூதம் = "பூ" என்ற ஒப்பொலியில் இருந்து எழுந்த சொல்.
பூதம் = புது+அம்; புதியதாய்த் தோன்றுவதும் ஆகும்.
மங்குதல், மங்கல் > மங்கலம்.(மங்கல் நிறம்
நற்பயன் விளைக்கும் என்பதே நம்பிக்கை.)
மன்னுதல்; மன்+திரம் > மந்திரம் (மன்றிறம் என்பதன் திரிபு).
(முன்னு > மன்னு )
முன்+ தி = முந்தி , பின் + தி = பிந்தி ( முந்துதல் , பிந்துதல் என்பவற்றின் எச்சங்கள் ஏன் இம் முடிபு எய்தின என்று சிந்திக்கவும் )
மந்திரி < மந்திரம்.
மாய் > மாயம். அறிவை மாய்ப்பது.
மன்> மனம்.
மானுதல் : ஒத்தல். மானம் = பிறர் மதிக்கும் நிலைக்கு ஒத்திருத்தல்.
மானம் அளவும் ஆகும்.
வரன் < வரிப்பவன். வரித்தல்: மணத்தல்.
வள் > வண் > வணிகம் >வாணிகம். (வாங்கி விற்று வளம் பெறுதல்).
பின் தேவை ஏற்பட்டால் விரிவு செய்யப்படும்.
Reply With Quote
Bookmarks