all Truth summarised abt Tamil n sanskrit

[bis_mala]

Tamil is infact the cradle of indic tongue

It is just not the mother of Dravidan language but a language which was spoken throughout the whole of India during the period of Indus Valley and even tens of centuries beofre the Indus Valley.

The Lemuria or Kumari Kandam is a good support for this say which is why Historian belief , even Sumerian lnguage is known to be Archaic Tamil.

Tamil language is just not what it seem in the present day India or Tamil Nadu.
It is way much more than that.
Sanskrit on the other hand came from nowhere, no doubt Sanskrit is old, it is not the oldest language.

If the age of Tamil and Sanskrit were to be compared
(Tamil)9000bc - 1500bc(Sanskrit)

The difference is 7500,
no where to be compard with the richness of Tamil language

U are right!! Keep it up.

[sar]

THIS I would like to add in this post....

And the UNDENIABLE but neglected reasons that would account for a claim that Tamil is atleast thousands (not exactly known) of years older than well acknowledged Tolkappiyam back traceable period of 300BC would be

1. Undeniable literature evidences that before to Tolkaappiyam/Last sangam period that there were two earlier Tamil sangams sunk down in to sea due to tsunami (for example, before to tolkaappiyam there was a grammar book called Agattiyam, although tolkaappiyam is the oldest among existing)

2. Undeniable literature evidences that before to Tolkaappiyam/Last sangam period that there was a vast land down to kanyakumari with multiple mountain range was sunk into sea due to tsunami

(evidence: pan malai adukkam - kodum kadal koLLa from 'SILAPPADHIGAARAM' meaning: pan- many, malai-mountain, adukkam - stack/sereis, kodum-cruel, kadal - sea, kolla - to hold within )

deriving to the theory of Lemuria/kumari kandam with a map...(but might be just a theory)

http://en.wikipedia.org/wiki/Lemuria_(continent)

3. Tholkaapiyam classifies two types of Tamil prevailing during that period... kodum tamil - rude tamil , sen tamil - perfect/excellent tamil; and also says that tamil (sen tamil?) speaking land is between kanya kumari to tiruppathi;

hence there has to be considerable atleast few hundreds to some thousands of years for a language to spread over the vast tamil land (including existing srilanka, kerala, tamilnadu and some other portions of south india below vindhya range) and that too into linguistic variations of sen tamil,kodum tamil, malai naatu tamil etc etc; as per linguists..

4. Relationships between words and scripts of world's oldest languages can be found in the dravidian languages - tamil. (which is a separate topic).. so the evidence that mutual linguistic exchange between the oldest languages takes it back far ahead than acknowledged 300BC.

hence it is undeniable that Tamil is atleast thousands (not exactly known) of years older than well acknowledged Tolkappiyam back traceable period of 300BC and in fact very well COULD BE THE OLDEST among the living languages...

[gunniboy]

Dear Brothers & Sisters, I am no expert. I just put forth my points in another forum & someone else has put forth his counter points.
I am posting the same here... So that the Experts here can provide me with the retorts to those counter points. Please guide me. Thank You.

[gunniboy]

My Point:
"I believe that the Tamil described in Tolkappiyam (300-200BC) itself is a Classical language of great antiquity EVEN AT THAT TIME itself!"

Some one else' Counter:
Tolkappiyam was written in Tamil Brahmi and mentions use of pulli at the top of mei ezhuthu. Tamil Brahmi refers to Brahmi script modified for use in Tamil and has pulli (dot) at the top of the consonants, unlike original brahmi. Earliest Tamil brahmi is in inscriptions of Mahendra Varma Pallava dated 8th century. Based on this evidence, it is unlikely that TK can be dated to 3rd century BC (i.e 1100 years before first Tamil Brahmi inscription). 3rd-2nd century BCE is actually the period of earliest Ashokan Brahmi used for writing Prakrit languages, and it would have taken atleast a few centuries to be adapted to Tamil. Iravatham Mahadevan (scholar of Tamil Brahmi) assigns a range of 3rd-5th centuries AD for TK's age based on origins of Tamil brahmi and TK's reference about use of Pulli. Other modern scholars give dates that vary between 2nd to 10th centuries AD.
----------
My Point:
"Tolkappiyam mentions the Diglossia of Tamil even in those days itself AND there are supposed to be several references in Tolkappiyam itself pointing to past literary/grammatical works in Tamil (which unfortunately have been lost to the elements)"

Someone else' Counter:
Yes, we can expect good level of diglossia if the tolkappiyam were to be dated at around 5th century to 10th century AD. Kannada is supposed to have split from Tamil (both of which emerged from South-Dravidian branch) by the time of Christ or shortly before that, and tamil would have taken atleast a few centuries for diglossia to develop.

Interesting to hear about references in Tolkappiyam to older grammars/literature. Can you please give the citations as to which verses contain these references?
----------

[gunniboy]

My Point:
30% of Rig is supposed to be Dravidian! So, even in the vedic times there was some Dravidian.

Someone Else' Counter:
Again this is also quite interesting. Could you provide any scholarly citations, because what I heard is that its not 30% but a few words

My Point:
Sumerian (supposedly the oldest known language culture) is supposed to be close to Tamil (or perhaps the other way round)!

Someone Else' Counter:
Has this theory been accepted by the mainstream scholars? Are there any published papers regarding this connection in any linguistics journal?

My Point:
Sanskrit had a relative- Avestan.. Now, nobody knows who was the elder among the two! Was Avestan the parent of Sanskrit? Sanskrit & Avestan are way too similar to be dismissed as a mere happenstance.

Someone Else' Counter:
Avestan is not directly related to Sanskrit, although it is quite similar. Even old Baltic and Slavic are quite similar to sanskrit. The oldest forms of Latin and Greek also show remarkable similarity to sanskrit. But these are not due to one being the parent of the others. The oldest Avestan that we know pertains to 800 BCE. The Vedas are said to have been completed between 1500BCE and 1200BCE, the Rigveda and Samaveda taking older dates and the other two being nearer to 1200BCE. They are said to be composed over hundreds of years and not within a single century. This is confirmed by Mitanni kings of Syria who mention the vedic gods Indra, Varuna, Ashwins etc in their treaty with egyptian pharoah dated to about 1500 BCE. But owing to Avestan being part of Indo-Iranian sub-group, it is very much close to sanskrit.

My Point:
But whereas Sanskrit has retroflexes Avestan does not. Where do you think did Sanskrit borrow these retroflex phonetics from???

Someone Else' Counter:
When we talk of retroflexes in Sanskrit, we should consider two things:

1. The difference between Vedic and classical sanskrit.
2. The reconstruction attempts that are being carried on for Vedic using metrical restoration etc.
By the time of classical sanskrit was in common use (i.e 600-500 BCE), it is widely believed that sanskrit had acquired retroflexes from proto-dravidian.

However the same cannot be said of Vedic since Vedic had some sounds that were lost in classical sanskrit as well as not having the newer sounds i.e retroflexion. Studies regarding when exactly the retroflexes entered sanskrit is being carried on, because it is found that the sanskrit and prakrits which spread to Thailand etc in early centuries AD do not contain retroflexes.

[podalangai]

Is it even worth replying?

Earliest Tamil brahmi is in inscriptions of Mahendra Varma Pallava dated 8th century. Based on this evidence, it is unlikely that TK can be dated to 3rd century BC (i.e 1100 years before first Tamil Brahmi inscription). 3rd-2nd century BCE is actually the period of earliest Ashokan Brahmi used for writing Prakrit languages, and it would have taken atleast a few centuries to be adapted to Tamil.

Actually, the earliest Tamil-Brahmi inscriptions are from the 2nd century BC. The Mangulam inscription of Pantiyan Netunchezhiyan dates to around that period, and the Theni herostone inscriptions discovered a couple of years ago are possibly a little older. The dating is pretty sound - the letters include ones that appear to be based on forms of Asokan Brahmi that weren't used after Asoka's time (such as the ḏ, from which the Tamil Brahmi character for ḻ seems to have been derived), so they couldn't have evolved much later than his time.

There are no Tamil-Brahmi inscriptions from the 8th century - in point of fact, by the 6th century AD, Tamil-Brahmi had evolved into Vattelutthu. What dates from the time of Mahendravarman I (who died in the 7th century, and definitely wasn't around in the 8th century) is the modern Tamil script, which the Pallavas created by simplifying the Grantha script and combining it with some letters from Vattelutthu. That has nothing to do with Tamil-Brahmi.

Tolkappiyam was written in Tamil Brahmi and mentions use of pulli at the top of mei ezhuthu.

Actually, we have absolutely no idea in what script the Tolkappiyam was written. It's likely to have been in Tamil Brahmi, originally, but that's an educated guess. Unless we find a 2nd century BC manuscript of the Tolkappiyam (which, given the average lifespan of palm-leaf manuscripts, is extremely unlikely), we'll never have definite proof.

Tamil Brahmi refers to Brahmi script modified for use in Tamil and has pulli (dot) at the top of the consonants, unlike original brahmi.

Not really. Tamil Brahmi used two systems to distinguish pure consonants from consonants with the inherent vowel. The first system (TB-1) involved treating the consonant sign as representing only the consonant, and adding a special marker to represent the "a". As a result, the work "makan" written in TB-1 would have been read "maakaana" in standard Asokan Brahmi. It's only the second system (TB-2) which uses the pulli, and that comes much later - the first inscription that uses it is the Anaimalai inscription, which is from around the 2nd century AD. But its use didn't really become common until the period when Tamil Brahmi evolved into early Vattelutthu.

And, quite apart from this, Tamil Brahmi is distinguished from Asokan Brahmi in two ways. First, its inventory of letters differs. Like the modern Tamil script, it does not distinguish between voiced and unvoiced stops, and lacks aspirates. It also has four letters which Asokan Brahmi lacks, to represent Tamil consonants that don't exist elsewhere. Second, the shapes of some of the consonants differ somewhat from Asokan.

Iravatham Mahadevan (scholar of Tamil Brahmi) assigns a range of 3rd-5th centuries AD for TK's age based on origins of Tamil brahmi and TK's reference about use of Pulli. Other modern scholars give dates that vary between 2nd to 10th centuries AD.

Mahadevan dates the Tolkappiyam to the 2nd-4th centuries AD, based on the fact that it mentions the use of the "pulli" to distinguish pure consonants from consonants with the inherent vowel. But that's because he treats it as one work. The current scholarly view sees it as a composite work, with various layers that date to various periods.

Rajam points out that there are two discrete systems of naming sounds in the Tolkappiyam, one which uses the terms "uyir, orru, mey", and one which uses the terms "uyir, orru, pulli, mey". She demonstrates quite convincingly that the former is the original Tamil one, and the latter is a later variant which never achieved full acceptance. Differences in nomenclature are precisely what one expects to see in different layers within a work. Arguably, therefore, the different systems documented by Rajam belong to two different layers within the Tolkappiyam, which would mean the pulli simply dates the more recent layer. Zvelebil takes the view that the earliest layers of the Tolkappiyam are from the 1st or 2nd centuries BC.

Yes, we can expect good level of diglossia if the tolkappiyam were to be dated at around 5th century to 10th century AD. Kannada is supposed to have split from Tamil (both of which emerged from South-Dravidian branch) by the time of Christ or shortly before that, and tamil would have taken atleast a few centuries for diglossia to develop.

See above. The references to diglossia occur in the bits of the Tolkappiyam that are generally taken to belong to the oldest layers, and therefore are much older than the 5th century AD.

Interesting to hear about references in Tolkappiyam to older grammars/literature. Can you please give the citations as to which verses contain these references?

Grammars are not mentioned by name by Tolkappiyar himself, but he repeatedly cites opinions of older scholars in generic terms. See e.g. verse 33 "enpanar pulavar" ("so the learned say").

[devapriya]

I quote from a Meeting excerpts of Iravadam Mahadevan which was given earlier in
http://forumhub.mayyam.com/hub/viewt...=asc&start=105

as still false claims are made just on Superstitions.

Here I Give the details on developments of Tamil Writings and how Brahmi was dechiphered,and all this are the views of Iravatham Mahadevan.

//* 1906ஆம் வருடத்தில் கல்வெட்டுகளை ஆராய்ச்சி செய்துகொண்டிருந்த வெங்கய்யா என்பவர், மேட்டுப்பட்டி என்னுமிடத்தில் கிடைத்த கல்வெட்டுகளைப் பார்த்துவிட்டு இதில் எழுதப்பட்டிருப்பது 'பிராக்ரித்' மொழியாக இருக்குமோ என்று நினைத்தார்.

* பின்னர் அவரது மாணவரான கிருஷ்ண சாஸ்திரி, 1919 வாக்கில் இந்தக் கல்வெட்டுகளில் திராவிட மொழிகளின் தாக்கம் இருக்கிறது, ஒருவேளை தமிழாக இருக்கலாம் என்று சொன்னார்.

* 1924இல் சுப்பிரமணிய அய்யர் தன் ஆராய்ச்சியின் முடிவாக இந்தக் கல்வெட்டுகள் பிராக்ரித் ஆக இருக்க முடியாது, ஏனெனில் இவற்றில் 'ள', 'ற', 'ண', 'ழ' போன்ற எழுத்துக்கள் காணக்கிடைக்கின்றன, நாகரி/பிராக்ரித் மொழியில் வரும் இரண்டாவது/மூன்றாவது/நான்காவது 'க', 'ச' க்கள் (ख, ग, घ, छ, ज, झ போன்றவை) இல்லை என்று கண்டுபிடித்தார். ஆனால் அதே நேரத்தில் 'தந்தை' என்னும் சொல் 'தாநதய' (?) என்று எழுதப்பட்டிருந்தது என்றும் கண்டார்.

* பின்னர், பட்டிப்ரோலு (ஆந்திரம்) என்னுமிடத்தில் கிடைத்த கல்வெட்டுகளைப் படிக்கையில் மெய் எழுத்துகள், அகர, ஆகார மெய்கள் ஆகியவற்றைக் குறிக்க நீட்டல் கொம்புகள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதை அறிந்தனர். [படமில்லாமல் இதனை விளக்குதல் கடினம், ஆனால் அந்தப் படங்களை இப்பொழுது இங்கு வரைய முடியாத நிலையில் உள்ளேன்.]

* K.G. கிருஷ்ணன் என்பவர் 1960களில் அரச்சாளூர் கல்வெட்டுகளைப் படிக்கையில் அங்கு புள்ளி வைத்த மெய் எழுத்துகள் இருப்பதைக் கண்டுபிடித்தார். இந்தக் கல்வெட்டுகள் கி.பி ஒன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதியைச் சேர்ந்தவை என்று கண்டிபிடிக்கப்பட்டுள்ளதாம். இந்தக் கல்வெட்டுகள் புள்ளி இல்லாத மெய்யெழுத்துகள் உள்ள மேற்சொன்ன கல்வெட்டுகளுக்குப் பிந்தைய காலமாக கண்டறியப்பட்டுள்ளன.

* சாதவாகன காசுகள் ஒரு பக்கம் பிராக்ரித் மொழியிலும், மற்றொரு பக்கத்தில் தமிழ் (புள்ளி எழுத்துக்களுடனும்) இருப்பதும் கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இந்தக் காசுகள் வழங்கப்பட்டது கி.பி. 1-3 நூற்றாண்டுகளுக்குட்பட்டவை.

* இந்த ஆரம்பகால வரிவடிவங்கள் அசோகர் காலத்து பிராமி வரிவடிவங்களைப் பின்பற்றியுள்ளன. ஆனால் பிராக்ரித்தில் இருந்த, தமிழில் இல்லாத வரிவடிவங்கள் விலக்கப்பட்டு, பிராக்ரித்தில் இல்லாத 'ள', 'ற', 'ண', 'ழ' ஆகிய எழுத்துகளுக்கான புது வரிவடிவங்கள் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. அப்படிப் புது வரிவடிவங்கள் சேர்க்கப்படும்போதும், ஏற்கனவே இருக்கும் 'ல', 'ன', 'ர' ஆகியவற்றின் குறியீடுகளை எடுத்து, அவற்றினை நீட்டித்தது போல் உள்ளது. //
//- அசோகன் பிராமி வரிவடிவத்தைப் பின்பற்றியே தமிழ் பிராமி வரிவடிவம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.

- இதனை சமண முனிவர்கள், மதுரை அரசனின் (பாண்டியன்) ஏற்பாட்டின் பேரில் செய்துள்ளனர் என்று சொல்லலாம். அதிகபட்சமான கல்வெட்டுகள் மதுரையைச் சுற்றிக் கிடைத்துள்ளன. சமணர் குகைகள் என்று கருதப்படும் இடங்களில் கிடைத்துள்ளன. இந்தக் கல்வெட்டுகளுக்கும், காஞ்சி/பிறவிடங்களில் கிடைக்கும் கல்வெட்டுகளில் காணப்படும் வரிவடிவத்திற்கும் பெருத்த வேறுபாடு உள்ளது. (இரண்டு வேறுபட்ட வரிவடிவங்கள் தமிழ்க் கல்வெட்டுகளில் காணக் கிடைக்கின்றன.)

- அசோகன் பிராமி தமிழுக்கு வந்தது போலவே, தேவநாகரியாக மாறியுள்ளது.

- அசோகன் பிராமி, தக்காணப் பிராமியாக மாறி, அதிலிருந்து கன்னட, தெலுங்கு வரிவடிவங்கள் உருவாகியுள்ளன.

- தமிழ் பிராமி, கிட்டத்தட்ட கி.பி ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் வட்டெழுத்தாக மாற்றம் அடைந்துள்ளது. அப்பொழுதுதான் பனையோலையில், இரும்பு எழுத்தாணி கொண்டு எழுதப்பட்டது.

- கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டில் பல்லவர்கள் தமிழகத்தை ஆளுகைக்குள் கொண்டுவந்தபோது, கிரந்த எழுத்தாக மாறிய தக்காணப் பிராமியைக் கொண்டுவந்தனர். சோழர்கள், பல்லவர்களுக்குக் கீழ் இருந்து தமிழகம் முழுவதையும் ஆட்சி செய்தபோது இந்த கிரந்த வழித் தமிழெழுத்து, வட்டெழுத்தை முழுவதுமாக அழித்து விட்டு கோலோச்ச ஆரம்பித்தது. அதன் வழியே (பின்னர் வீரமாமுனிவர் வழியாக மாற்றத்துடன்) இன்று நம்மிடையே உலவி வருகிறது.

- கி.பி. பதினொன்றாம் நூற்றாண்டில் வட்டெழுத்து முற்றிலுமாய் அழிந்துவிட்டது.

- கி.பி. பதினாலாம் நூற்றாண்டில் கிரந்த எழுத்து, மலையாள எழுத்தாக மாற்றம் கொண்டது.

- வரிவடிவங்கள் மாறினாலும், மொழி ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக அதே தொடர்போடு உள்ளது. இந்தக் கல்வெட்டுகளில் கிட்டத்தட்ட 75% சொற்களை இன்றைய தமிழர்களால் புரிந்து கொள்ள முடியும். (சில கல்வெட்டுகளைப் படித்துக் காட்டினார்.) மீதமுள்ள 25% சொற்கள் பிராக்ரித் தழுவலாக உள்ளது.

- கி.பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, பிராக்ரித்துக்குப் பதில் சமஸ்கிருதக் கலவை அதிகமாக வருகிறது. [அரையர்/அரசர் என்பது பிராக்ரித வழிச் சொல் என்றும், இராசர்/ராஜன் என்பது சமஸ்கிருத வழிச்சொல் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.]

- குகைக் கல்வெட்டுகளில் சமணர்களைப் பற்றியே காணப்படுவதாகவும், புத்தர்கள், ஆஜீவகர்கள் பற்றி எந்தச் செய்தியும் கிடைக்கவில்லை என்றும் சொன்னார்.

- ஒருசில தமிழ்க் காசுகள் எகிப்து, அலெக்சாண்டிரியா போன்ற இடங்களில் (அமெரிக்கத் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்குக்) கிடைத்துள்ளது என்றும் அவற்றின் தேதி கி.பி. ஒன்றாம் நூற்றாண்டு என்றும், அதில் காணப்படும் எழுத்துகள் தமிழ் பிராமி என்றும் ஆதாரங்கள் உள்ளன என்றார்.

- தொல்காப்பியத்தில் மிகத் தெளிவாகப் புள்ளி எழுத்துகள் (மெய்), தமிழ் எழுத்துகள் 12+18=30 என்று சொல்லப்படுவதாலும், இது பல காலமாக இருக்கிறது என்று அழுத்தமாகச் சொல்வதாலும் தொல்காப்பியத்தின் காலம் கி.பி. 2-3ஆம் நூற்றாண்டு என்று தான் கருதுவதாகச் சொன்னார்.

- இப்படிப்பட்ட கூற்றைத் தமிழ் அறிஞர்கள் விரும்பமாட்டார்கள் என்றும், ஆனால் தன்னுடைய கண்டுபிடிப்பு கல்வெட்டியலை மட்டுமே சார்ந்திருப்பதாகவும், இதுவரை கிடைத்துள்ள ஆதாரங்கள் தன் கூற்றை நிரூபிப்பதாகவும் சொன்னார்.

- அசோகன் பிராமி எழுத்துக் கல்வெட்டுகள் கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என்றும், அதற்கு முந்தைய கல்வெட்டுகள் எதுவும் இந்தியாவில் இதுவரை கிடைக்கவில்லை என்றும், அசோகருக்கு முந்தைய காலத்தில் கல்வெட்டுகள் இல்லாமல் துணியில் எழுதியிருக்கலாம் (அதாவது அசோகர் காலத்தைய பிராமி வடிவம் அதற்கு முந்தையதாக இருந்திருக்கலாம், ஆனால் எந்த ஆதாரமும் கிடைக்கவில்லை...), அழிந்துபோயிருக்கலாம் என்றும் சொன்னார்.

- கல்வெட்டுகளில் கிடைக்கும் செய்திகளைக் கொண்டு பதிற்றுப்பத்தின் காலம் கி.பி. இரண்டாம் நூற்றாண்டு என்று கொள்ளலாம்.

- "சத்தியபுத்தோ அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி" (ஔவையாரின் நண்பர், தகடூர் அரசர், நெல்லிக்காய் வள்ளல்) என்று ஒரு கல்வெட்டில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் சத்தியபுத்தோ என்னும் பாலி மொழி யாரைக் குறிக்கும் என்று ஒரு புதிர் பல நாட்கள் இருந்ததாகவும், அது அதியமானையே குறிக்கும் [சத்திய புத்தோ -> சத்திய புத்திரன் -> சத்திய மகன் -> அதிய மான்] என்றும் சொன்னார்.

Thanks to http://thoughtsintamil.blogspot.com/

[podalangai]

[quote="devapriya"]
- தொல்காப்பியத்தில் மிகத் தெளிவாகப் புள்ளி எழுத்துகள் (மெய்), தமிழ் எழுத்துகள் 12+18=30 என்று சொல்லப்படுவதாலும், இது பல காலமாக இருக்கிறது என்று அழுத்தமாகச் சொல்வதாலும் தொல்காப்பியத்தின் காலம் கி.பி. 2-3ஆம் நூற்றாண்டு என்று தான் கருதுவதாகச் சொன்னார்.[quote="devapriya"]

Yes, I'd said in my last post that that was Mahadevan's view. I'd also pointed out that others disagree. To repeat, Rajam points out that the use of the term "pulli" appears to be a later innovation, which obviously contradicts what Mahadevan says in the above quote. Zvelebil dates the Ur-Tolkappiyam to the 2nd century BC. They're all eminent scholars, but obviously someone is wrong here.

கல்வெட்டுகளில் கிடைக்கும் செய்திகளைக் கொண்டு பதிற்றுப்பத்தின் காலம் கி.பி. இரண்டாம் நூற்றாண்டு என்று கொள்ளலாம்.

Actually, the kalvettus are ambiguous, and not everyone agrees with the theory that the rulers of the Irumporai line of Cheras referred to in the kalvettus are the same as those referred to in Sangam poetry. Just as, for example, nobody suggests that the Nedunchezhiyan of the Mangulam inscription is the Ariya padai kadandha Nedunchezhiyan of Sangam poetry.

Mahadevan's views are his own, and as the views of one of the greatest living scholars of inscriptional Tamil, they deserve a lot of respect. But so do the views of those who disagree with him.

[thamizhvaanan]

Iravatham Mahadevan (scholar of Tamil Brahmi) assigns a range of 3rd-5th centuries AD for TK's age based on origins of Tamil brahmi and TK's reference about use of Pulli. Other modern scholars give dates that vary between 2nd to 10th centuries AD.

Mahadevan dates the Tolkappiyam to the 2nd-4th centuries AD, based on the fact that it mentions the use of the "pulli" to distinguish pure consonants from consonants with the inherent vowel. But that's because he treats it as one work. The current scholarly view sees it as a composite work, with various layers that date to various periods.

Hmm.. I have heard of similar view regarding Kambaramayanam that its a composite work. Podalai na, do you know how such assumptions/assertions are made? Is it with respect to the poetic style and etymology of the words employed?

And if Tolkappiyam is composite, what does the dating of 2nd to 3rd century BC refer to ? which portion is considered the oldest?

[podalangai]

Hmm.. I have heard of similar view regarding Kambaramayanam that its a composite work. Podalai na, do you know how such assumptions/assertions are made? Is it with respect to the poetic style and etymology of the words employed?

Style and etymology, yes. People also look to repetition, episodes which break the flow, portions which are suddenly more ornate than those that surround it, and so on.

So, for example, when scholars were trying to figure out whether the southern version of the Mahabharata (24 parvas, best preserved in TN) or the northern version (18 parvas, best preserved in Kashmir) was closest to the "original" text, the fact that the southern rescension was much more literary and ornate in style than the northern rescension was a major factor in the ultimate conclusion that it was the northern rescension that was closest to the original, while the southern rescension incorporated later layers that had been closely woven into the original.

And if Tolkappiyam is composite, what does the dating of 2nd to 3rd century BC refer to ? which portion is considered the oldest?

Portions of ezhutthadhikaram / soladhikaram (the oldest works actually use the Tamil "-pal" rather than the Sanskritised "-adhikaram") are considered the oldest, while portions of poruladhikaram are considered the latest.