மனதைக் கவரும் மதுர கானங்கள் - பாகம் 4

[Russellrqe]

தந்தை - மகன் பாசம் பற்றிய உங்கள் பதிவில் இடம் பெற்ற தாய்க்கு பின் தாரம் படப்பாடல்நல்ல தேர்வு . தாங்கள் விளக்கிய விதமும் அருமை .பாராட்டுக்கள வாசுதேவன் சார் .

[vasudevan31355]

//இரண்டே செட் ரோஷோமோன் வாயில்//









“Rashomon” actually refers to the Rajomon gate; the name was changed in a Noh play written by Kanze Nobumitsu. “Rajo” indicates the outer precincts of the castle, so “Rajomon” means the main gate to the castle’s outer grounds. The gate for my film Rashomon was the main gate to the outer precincts of the ancient capital—Kyoto was at that time called “Heian-Kyo.” If one entered the capital through the Rajomon gate and continued due north along the main thoroughfare of the metropolis, one came to the Shujakumon gate at the end of it, and the Toji and Saiji temples to the east and west, respectively. Considering this city plan, it would have been strange had the outer main gate not been the biggest gate of all. There is tangible evidence that it in fact was: The blue roof tiles that survive from the original Rajomon gate show that it was large. But, no matter how much research we did, we couldn’t discover the actual dimensions of the vanished structure.

As a result, we had to construct the Rashomon gate to the city based on what we could learn from looking at extant temple gates, knowing that the original was probably different. What we built as a set was gigantic. It was so immense that a complete roof would have buckled the support pillars. Using the artistic device of dilapidation as an excuse, we constructed only half a roof and were able to get away with our measurements. To be historically accurate, the imperial palace and the Shujakumon gate should have been visible looking north through our gate. But on the Daiei back lot such distances were out of the question, and even if we had been able to find the space, the budget would have made it impossible. We made do with a cut-out mountain to be seen through the gate. Even so, what we built was extraordinarily large for an open set.

When I took this project to Daiei, I told them the only sets I would need were the gate and the tribunal courtyard wall where all the survivors, participants, and witnesses of the rape and murder that form the story of the film are questioned. Everything else, I promised them, would be shot on location. Based on this low-budget set estimate, Daiei happily took on the project.

Later Matsutaro Kawaguchi, at that time a Daiei executive, complained that they had really been fed a line. To be sure, only the gate set had to be built, but for the price of that one mammoth set they could have had over a hundred ordinary sets. But, to tell the truth, I hadn’t intended so big a set to begin with. It was while I was kept waiting all that time that my research deepened and my image of the gate swelled to its startling proportions.

– Akira Kurosawa | Something Like An Autobiography

[vasudevan31355]

[vasudevan31355]

[vasudevan31355]

[vasudevan31355]

[vasudevan31355]

கோ

ரோஷமான் வாயிலில் 'ஹோ' வென்ற இரைச்சலுடன் பெய்யும் அந்த சாரல் மழை மறக்கவே முடியாதது. நிஜ மழையோ அது என்று நம்ப வைக்கும். ஒளிப்பதிவு அபாரம்.

[vasudevan31355]

//இத்தனைக்கும் சூரிய ஒளியில் ,கண்ணாடியை reflector போல வைத்து காட்டில் எடுக்க பட்ட காட்சிகள் ஜால விளையாட்டு.//

Rashomon - A Ghastly Discovery

[Gopal.s]

Thanks Vasu for supporting posts. They had some difficuluty in picturising the rain shower. They tainted the water in Black to get that effect.

[adiram]

டியர் ரவி சார் & வாசு சார்,

தந்தையின் சிறப்பைக்கூறும் உங்கள் இருவரின் பதிவுகளும் அருமையோ அருமை. நிச்சயம் தந்தையின் இடம் ஈடு செய்யமுடியாத ஒன்றே.

உங்கள் பதிவுகள் என் கடந்தகால வாழ்க்கைக்கு அழைத்துச் சென்று நினைவலைகளை எழுப்பி விட்டு மனதில் ரீங்காரம் இடச்செய்கின்றன. தந்தையைப்பற்றி நினைக்கத்தான் எவ்வளவு இருக்கிறது..!.

என்னுடைய சிறுவயதில் விரல்பிடித்து நடந்து வீட்டுக்கு வெளியே இவ்வளவு பெரிய உலகம் இருக்கிறது என்று நடைபயில வைத்த என் அப்பா.

வீட்டுக்கு வரும்போதெல்லாம் பையன் தன கையில் எதையாவது எதிர்பார்ப்பான் என்று எதாவது தின்பண்டத்தோடு வந்து மகிழ்ச்சியூட்டிய அப்பா. சில நேரங்களில் மறந்து போய் வீட்டு வாசல்வரை வந்துவிட்டாலும் திரும்ப கடைக்குப்போய் பிஸ்கட் பாக்கெட்டாவது வாங்கிவந்து வீட்டில் நுழையும் அப்பா.

ஒன்றாக அமர்ந்து சாப்பிடும்போது (வாசு சொன்னதுபோல) சுவையான உணவுகளை தான் சிறிது மட்டுமே சாப்பிட்டு, முக்கால்வாசிக்கு மேல் எனது தட்டில் எடுத்து வைத்த அப்பா.

கல்லூரியில் இண்டர்வியூவுக்காக நான் வரிசையில் நின்றபோது, சற்று தள்ளி, உட்காரக்கூட இடம் கிடைக்காமல் கால்கடுக்க நின்று கொண்டிருந்த என் அப்பா. (அந்த நேரத்தில் என் ஒரே கனவு, படித்து முடித்து சம்பாதிக்கும்போது பணத்தாலேயே என் தந்தைக்கு அபிஷேகம் செய்ய வேண்டுமென்பதே). ஆனால் விதியின் விளையாட்டு வேறு விதமாக இருந்தது.

இன்ன தேதிக்குள் கல்லூரி பீஸ் கட்டவேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டால், கெடு நெருங்க நெருங்க ஓவர்டைம் செய்து தன்னை வருத்தி, அப்படியும் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டால் கடன் வாங்கி வந்து என் படிப்புக்கு சிறு இடையூறும் வராமல் பார்த்துக்கொண்ட அப்பா.

பட்டப்படிப்பு முடிந்து பல்கலைக்கழக சான்றிதழைப் பார்த்ததும் அதற்காகவே காத்திருந்தது போல சில நாட்களிலேயே 'அம்மாவைப் பார்த்துக்கோ' என்ற ஒற்றை வார்த்தையோடு விடைபெற்று விட்டார்.

கலைஞர் கருணாநிதி ஒரு உதாரணக்கதை சொல்வார். மழை கொட்டும் காலங்களில் விவசாயிகள் மகிழ்ச்சியுடன் உழுது, பயிரிட்டு, சில நாட்களில் அறுவடை செய்து தங்கள் உழைப்பின் பலனான நெல் மூட்டைகளில் சாய்ந்து கொண்டு, தங்களுக்கு இந்த வளத்தைத் தந்த மேகத்துக்கு நன்றி சொல்ல அண்ணாந்து பார்க்குபோது அங்கே மேகங்கள் இருக்காது, நீலவானம் வெறிச்சோடி இருக்கும்.

இன்று ஆயிரம் ஆயிரமாக சம்பாதிக்கிறேன். அனுபவிக்க என் தந்தை இல்லை. தாயின் வடிவில் என் தந்தையையும் பார்க்கிறேன்.

உங்கள் தொடர் என் போன்ற பல்லாயிரம் வாசகர்களின் நினைவலைகளை நிச்சயம் கிளறிவிடும். அதுவே உங்கள் தொடரின் வெற்றி.