தங்கர் பச்சானின் .. அம்மாவின் கை பேசி

[NOV]

sizeable crowd in cinema but movie playing only one show in one cinema
looks and feels like an art movie with a very very slow start
up to interval, you don't know what is the story about
after that, the thread is woven and soon we realise how its going to end

good acting from everyone, known or unknown. all family (read serial) sentiments are there.
kudos to thangar bachan for weaving the story cleverly.. it moves from present to past, forward backward, often, but his skill makes sure that we do not lose the thread.
he also gets some kilukiluppu with his heroine.

contrary to what you have read, the mobile phone is not the main story..




PLOT:

Ranganayagi has nine children, but favours her youngest son Annamalai (Shanthanu). Framed for a crime he is not responsible for, the mother forbids him from returning to his home until he has proven himself to the other children.
Annamalai goes to work in a leather factory before landing himself with a quarry owner. There he meets Prasad (TB) who steals in his sleep. The current manager of the quarry would have been siphoning away the money and implores Annamalai to do the same. Annamalai pretends to do so, but reveals the plot to his boss.
The manager and Prasad then plot to get back at Annamalai, who is now ready to go back to his village and meet his mother. What happens next forms the 2nd half of the story.

[mappi]

Ammavin Kasipesi
Actors : Thangar Bachchan, Shanthnoo Bhagyaraj, Iniya
Music : Rohit Kulkarni
Written & Directed by Thangar Bachchan
Producer : Shanmugha Sundaram
Banner : Thankar Thiraikalam & Maxpro Entertainers

The story revolves around 3 characters - a mother, her son (Shanthnoo as Annamalai) and a noobish sidekick (Thangar Bachchan as Prasad).
One fine morning, Prasad comes home with a bag full of cash. After a revolt by his wife over the stolen money [Prasad is known for his petty thefts], he accepts to lead a clean life by returning the money to his boss. But his boss refuses to take the money back, instead drives him away. Not having much choice, Prasad moves on but finds a letter and a mobile phone in the bag. The letter is addressed to a mother. Emotionaly moved by the letter, Prasad deceides to go to the village and meet this mother. The mother is waiting for the news from her son Annamalai, who had been thrown out of the family over the theft of jewels. His mother sends him away telling him not to come back until he attains a position and proves to his relatives/villagers his capabilities. After he leaves, the old lady lives with the guilt of driving away her son and with sorrow of not beeing able to keep in touch with her son. Annamalai, after doing small, hard jobs, comes across an industrialist who gives him a job. Showing loyality, Annamalai soon becomes one of the principle man of the industrialist. And upon one incident, Annamalai drives a corrupted Accountant from the quarry, thus embrassing the enemity of this man - who is the boss of Prasad.
What happens to Annamalai, how prasad gets the bag, does the waiting mother sees her son forms the rest of the story.

The plot does not revolve around a mobile phone. We tend to see mobile phone communications, just because its mention in the title. Usage is very limited in this movie and no one runs around the city with mobile phones conferencing with half of the world or threatening Ministers and Mafia dons. But towards the end Mobile phone plays its part.

The movies easily shifts between past and present. If you don't pay attention, you will end up lost as there is no special character in the movie who explains things to you.

Characterisation is a big plus for moving the story ahead. Potrayed realistically, each character grips you with the performance by the respective cast. Special mention to Iniya and the lady who played Prasad's wife. Thankar Bachchan crafts himself a meaty role, but only excels a bit towards the climax. His stiff face does not do justice to the character. In my observation, I would say Shanthnoo missed a very big opputunity. He could have done some homework on his role. But still he has tried hard and given his best.

Music by newcommer Rohit is an added plus to the naration. It does correct several flaws in acting notably whenever Bachchan is on screen. Inspiration of IR is printed in each and every bit, but its original. Just that I felt the theme to be sounding like "Iravu Thoongul neeram" song.

One other thing I noted was the costumes. The clothes looks new, too neat and clean for all the characters, eventhough they constantly complain about finance problems.

Where the movie fails is the emotional quotient. Its too high and at times there is too much crying. And where this has to be in the movie towards the climax, the impact is missing. Too much drama - Love, seperation, mother sentiment etc., all in just under 3 hours. But the agony & realisation are potrayed well espicially between the 3 principle characters.

Lastly, the pictorisation. Poetry. Each and every frame Bachchan has written a poetry. Right from the hen's nest, to theru kuthu, to the moon on the grey sky towards the climax - each scene can pass for a postcard.

This movie is not for people looking for blockbusters - don't even bother to watch the movie and come back to post that you wasted 3 hours of your life. For people who encourage good cinema and for them I would say this is not a best work of Thankar Bachchan, but he scores high.

[RC]

அம்மாவின் கைப்பேசி (from Vikatan timepass)


'நான் ஆறேழு படங்களை இயக்கியிருந்தாலும், 'அம்மாவின் கைபேசி’யைத் தான் முதல் படம்னு சொல்வேன். மற்ற படங்களில் எல்லாம் தயாரிப்பாளர்களுக்காகவும் வியாபாரத்துக்காகவும் நிறைய சமரசம் பண்ணிக்கிட்டேன்' என்ற தங்கர்பச்சானின் சமீபத்திய பேட்டியைப் பார்த்ததும் 'அம்மாவின் கைபேசி’யைப் பார்த்தாக வேண்டுமே என என் ஈரக்குலை துடிதுடித்தது... ஓங் குத்தமா, எங் குத்தமா, யாரை நானும் குத்தம் சொல்ல?





'அய்யய்யோ, தங்கர்பச்சானா? அநியாயத்துக்கு அழவைப்பாரே' என்று கதறிய நண்பனையும் கட்டாயப்படுத்தி உள்ளே அழைத்துச் சென்றால்... முதல் காட்சியிலேயே மனைவியுடன் சேர்ந்து அழு அழு என்று அழுதார் தங்கர். 'சரி, முதல் காட்சிதானே, போனால் போகட்டும்' என்று நினைத்தால், அலாரம் வைத்ததுபோல அஞ்சு நிமிஷத்துக்கு ஒரு முறை யாரையாவது கதறவைத்துக் கொண்டே இருந்தார் இயக்குநர், மன்னிக்கவும்... நெறியாளுனர்.


படம் தொடங்கிய ஐந்தாவது நிமிடத்தில் தங்கர் ஜட்டியோடு குளிக்கிற ஒரு காட்சி. அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து மீள்வதற்குள், வட மாநில நடன மங்கைகளின் ரசிக்கவே முடியாத கவர்ச்சி நடனம் ஒன்று. மற்றொரு பாடல் காட்சியில், தங்கர்பச்சானின் முழங்கால் முதல் கழுத்து வரை உதட்டாலேயே வருடும் மீனாள், கிக்காக அவரின் காதைக் கடிக்கிறார். அடுத்து கில்மா காட்சி. அதை அப்படியே காட்டியிருந்தால்கூட பரவாயில்லை. குறிப்பால் உணர்த்துகிறேன் பேர்வழி என்று, ஒரு மாட்டின் மீது இன்னொரு மாடு டபுள்ஸ் போகும் காட்சியைக் காட்டுகிறார் தங்கர். இன்னொரு காட்சியில் தொப்புள் தெரிய ஆட்டம் போடும் இனியாவுக்கு இங்கிலீஷ் முத்தம் கொடுக்கிறார் சாந்தனு. தங்கர்பச்சான் அவர்களே, என்ன சார் நடக்குது இங்க?


இடைவேளைக்குப் பிறகுதான் அம்மாவுக்கு செல்போனே வாங்கிக் கொடுக்கிறார் சாந்தனு. நான்கு முறைதான் அவர்கள் பேச முயற்சிக்கிறார்கள். ஒருமுறை கூட ஒழுங்காகப் பேசியதாகத் தெரியவில்லை. கடைசியில் சாந்தனுவைக் குத்துவதற்காகத் துரத்தும் காட்சியில் 'குத்துடா குத்துடா’ என்று வில்லன் கத்தும்போது, தியேட்டரில் இருப்பவர்களே எழுந்து நின்று, 'யாண்டா இப்படிக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக் கொல்றீங்க. முதல்ல எங்களைக் கொலைக் குத்துக் குத்துங்கடா' என்று புலம்புவதே படத்தின் வெற்றிக்குச் சாட்சி. மதுரை சோலைமலை தியேட்டரில் 15.11.12 மாலைக் காட்சியில் இந்தத் திரைக் காவியத்தைக் கண்டேன். என்னோடு படம் பார்த்தவர்கள் எல்லாம் கதறியதை வீடியோ மட்டும் எடுத்திருந்தால், யூ டியூப்பில் லட்சம் லைக்குகளை அள்ளும்!


தன் பேட்டியில் தங்கர் சொன்னதில் முக்கியமான வரிகள் இவை. 'இது ஒரு திரைப்படம் இல்லை. மூணு மணி நேரத்துல அதை மறந்திட்டு வேற வேலை பார்க்க முடியாது. படம் பார்க்கிற அத்தனை பேரையும் ஒரு குற்றவாளியா உணரவைக்கும் இந்தப் படம்'. அவர் சொன்னது மாதிரியே உடல்நலமின்றி இருந்த நண்பனையும் இந்தப் படத்துக்குக் கூட்டிட்டுப் போய் வதைச்சிட்டோமே என்கிற குற்ற உணர்ச்சி என்னைப் பாடாய்ப்படுத்துகிறது. தீபாவளி நேரம் என்பதால் நிறையப் புதுமணத் தம்பதிகள் தியேட்டருக்கு வந்திருந்தார்கள். குதூகலமாக இருக்க வேண்டிய அவர்கள், பேய் பிசாசு அறைந்ததுபோல் உட்கார்ந்திருந்த காட்சி என் மனதைப் பாதித்தது.


பவர் ஸ்டார் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டிய காலம் இது. ஒரு நடனம், சில வித்தியாசமான பாடிலாங்குவேஜ்கள் என்று பின்னி யெடுத்துள்ள தங்கர், பவரின் ரசிகர்களை கூண்டோடு கவர்ந்துகொள்ளும் வாய்ப்பு (ஆபத்து?) இருக்கிறது.

[mappi]

Funny and amusing review, but it projets the limitations of the reviewer's views and capacity to review.
Either he is obsessed with the rise of Powerstar or entered the movie hall hoping to see an rehashed exploitation movie. Eitherway, he had forced himself to get cheated.

[balaajee]

Vikatan:அம்மாவின் கை பேசி - out of reach

39 Marks

[balaajee]

Its hard to believe that the director of Azhagi directed அம்மாவின் கை பேசி!

Why did shanthanu bhagyaraj accepted this script (don't ask me as if producers & directors are in que before his house to book him), He missed subramaniapuram & kalavani but accepted this movie.....

[HonestRaj]

watched it..
didn't find the film very boring.. its a mix of cheran, rasu mathuravan & thangar's earlier films..
initially i adapted myself for the slowness.. but the last 30 mins was too slow..

i do like Iniya right from VSV & Mounaguru.. she was pretty & homely