kavidhaikku kavidhai matrum Pattuku pattu-2

சுவைதிடலாம் இந்த பழச்சாரை...
‘சுவைத்திடலாம்’னு சொல்..
சற்றே முறைத்துப் பின்
அருகில் வந்து
‘என்கு கொஞ்சம் கொஞ்ச்மா தான்
தமிழ் வரும்..
இப்படி அர்ஜெண்ட் பண்ணினே..”
“என்ன செய்வாய் என்
வட நாட்டு இனியவளே..”
“உன்கு கொடுக மாட்டேன்
முதம் போ...”
‘

போ என்றவுடன் போகாமல்
வா என்றவுடன் வராமல்
தரும் தொல்லை தீராமல்
இருக்கும் ஆயர்பாடி கண்ணன்கள்
இல்லாத இல்லங்கள் உண்டோ
யசோதையின் பேறு மிகப்பெரிது

பெரிது பெரிது
மக்கள்தொகை
அதனினும் பெரிது
இவர்கள் சுரண்டிய
மக்களின்தொகை

சிறிது சிறிது
மக்களின் தேவை
அதனினும் சிறிது
இவர்கள் நாட்டுக்கு
செய்த சேவை.

சேவை என்றால் மோர்க்குழம்பு;
தோசை என்றால் காரச்சட்னி,சாம்பார்;
இட்லிக்கு க்ட்லை மாவு வெங்காயம்போட்ட சட்னி; எள் மிளகாய்ப் பொடி
காய்கறி பிரியாணியா.. வெங்காய சாலட்
ச்ரி
ஞாயிற்றுக் கிழமை மதியமா
பருப்பு உருண்டைக் குழம்பு
பூண்டு ரசம்
பூசணிக்காய் கூட்டு
உருளை காலிஃப்ளவர் கறி
பொரித்த அரிசி அப்பள்ம், ஜவ்வரிசி வடாம்
அப்போது தான் அரைத்த் பருப்புப் பொடி..
ம்ம்
உணவுக்கான மெனுவ்ம் கூட
மனதில் வைத்துச் செய்வதில்
அம்மா கில்லாடி..
*
காலேல ப்ரெட் டோஸ்ட் பண்ணட்டா..
மத்யானம் சமர்த்தோல்லியோ
த்யிர்சாதம் ஊறுகா..
ஒனக்குப் பிடிச்ச மாவடு..
அப்புறம்
நைட் வீ வில் கோ அவுட் யார்....
நாளக்கி காலல்ல
அப்றம் பாக்கலாம் டியர்..
கண்ணோல்லியோ..
*
காதலித்தவளை
கடிமணம் புரிந்தபின்
வாழ்க்கை
மற்ற விஷயங்களில்
வண்ணம்யமாய்த் தோற்றம் கொண்டாலும்
சமைய்லில் கொஞ்சம்
க்றுப்பு வெள்ளை தான்...

கருப்பு? வெள்ளைதான்
கொள்ளை அடித்த பணத்தை
கடல்கடந்து கொண்டுசென்று
கவலைஇல்லாது களிக்கும்
கம்மனா...கள்
செலவழிக்கும் பணம்
செலவழிக்கும் நாட்டில்
கறுப்பல்ல வெளுப்பே
வெள்ளேந்தி இந்தியனுக்கு
மிஞ்சியது வெறுப்பே.

வெறுப்பே காட்டாத முகங்கள்
வேற்று மனிதர் பல்லிளித்தாலும்
விகாரமாய் கண்ணால் மேய்ந்தாலும்
வேண்டுமென்றே கேள்விகள் கேட்டாலும்
விரலால் தொட்டு நோட்டம் போட்டாலும்
விரசம் ததும்பும் வித வித பாவனைகளும்
வாங்குகிற சம்பளப் பணத்திற்காக
வெளிக்காட்ட முடியாத விவகாரம்

விவகாரம் விகாரமாகி
விவரமாய் விவரித்த பின்னும்
விழியாது விழிக்கும்
வழிப்பறி கூட்டம்
வருந்தி திருந்துவது எக்காலம்.

எக்காலம் எது நடக்கவேண்டுமோ
அக்காலம் அது நடந்தே தீரும்
பலனை எண்ணாது கருமம் செய்திட
பளுவாய் எதுவும் தெரிவதில்லை

தெரிவதில்லை.. எப்படி
விளயாடுவதென்று இவனுக்கு

தெரியவில்லை..
எங்கு ஒளிந்துகொண்டானென்று...

விழிகளுக்கெட்டியவரை பார்த்தால்..
ம்ஹீம் ஆளைக் காணோம்..
பாறையில் வைத்திருந்த
துணிகளையும் காணோம்..
இருப்பது ஒற்றைத் துணி..

தலை முழுக்க நனைத்தாயிற்று..
உடலுடன் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கிறது துணி..
சில்லென வீசும் காற்றில்
குளிர வேறு செய்கிறது..
இப்படியே எப்படி ஊரினுள் செல்வது..

இந்தக் குட்டிப்பையன்
படுத்துகிறான்.. ரொம்ப..

தண்ணீரில் அதிக நேரம் இருந்தால்..
ஜல்தோஷம் வந்து விடுமோ..
ஜீரம் வந்தால் கஷ்டம் தான்..
அம்மாவின் கசப்புக் கஷாயம்
நினைத்தாலே நாக்கு உள்வாங்கு கிறது..

வ்வ்வ்..ஆவ்..
என்னவோ தண்ணீர் பூச்சி போல
கடிக்கிறது..
டேய் படவா..
மரியாதையாய்த் திருப்பிக் கொடு..
கண்ணா....

மாலையும் மயங்கி இருள
எனக்குப் பயம்மா இருக்கே..
என் செய்வேன்...

கத்திப் பார்த்தாயிற்று..
வேறு யாருக்கும் கேட்காதோ..

ஒன்று செய்யலாம்
கைகள மேலே கூப்பிக்
கூப்பிடலாம் அந்தக் குறும்புக்காரனை..
அட்டா..
கைகளைத் தூக்குகையில்
துணியும் நழுவுவது போல இருக்கிறதே..
பரவாயில்லை..
அவனையே நினைத்து உருகி
நீ தாண்டா எனக்கு எல்லாம்..
நீயே எனக்கு அடைக்கலம் என்போம்...

கண்ணா..ஆ.ஆ..

தொப்பென்று மேலே விழுவது என்ன..
அட துணிகள்..
கண்ணுயர்த்திப் பார்த்தால்
குறும்பாய்க் கண்ணன்..

மடமடவென உடுத்தி
அவனுக்கு நன்றி சொல்லும் சாக்கில்
கொஞ்சலாம் எனப் பார்த்தால்..
மறைந்துவிட்டான் அந்த மாயக்காரன்...

அந்த மாயக்காரன் தான்
விளக்க வேண்டும்
தெரியவில்லை எனக்கு

திறமைசாலி எல்லாம்
உத்தமரா
உணர்ச்சிவசபட்டவர் எல்லாம்
உதவாக்கரையா