TAMILAR' GOD RAMA [Archive]

devapriya

7th October 2007, 08:52 AM

[tscii]தமிழர் திருமகன் இராமன் ஜடாயு

இராமசேது பற்றிய விவாதத்தின் மத்தியில், இராமகாதையையும், இராமனையும் பற்றிய தமிழக முதல்வரது இழிமொழிகளுக்கு நாடு தழுவிய எதிர்ப்பு அலை எழுந்துள்ளது. தமிழகத்திலும் மிக உறுதியான எதிர்ப்பு பதிவு செய்யப் பட்டிருக்கின்றது. பல ஆங்கில, தமிழ் இதழ்களும், ஊடகங்களும் முதல்வரின் பேச்சை வன்மையாகக் கண்டித்திருக்கின்றன. தமிழகத்தின் பிரதான எதிர்க்கட்சியான அஇஅதிமுக மாநிலம் தழுவிய போராட்டத்தை நடத்தி முடித்துள்ளது. ஊட்டியில் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் ஜெயலலிதா தலைமையில் நடந்த மாபெரும் பொதுக்கூட்டத்தில் “புண்படுத்தாதே புண்படுத்தாதே, இந்துக்களின் உணர்வைப் புண்படுத்தாதே”, “மமதை பிடித்த கருணாநிதியே, மன்னிப்புக் கேள், மன்னிப்புக் கேள்” என்ற கோஷங்கள் எழுந்து விண்ணை முட்டின. பாஜக, மதிமுக, தேமுதிக, சரத்குமாருடைய புதிய கட்சி இவையும் முதல்வரின் அருவருக்கத் தக்க பேச்சைக் கண்டிருத்திருக்கின்றன. ஆளும் கூட்டணியில் உள்ள, இந்து உணர்வுகளை ஓரளவு மதிப்பவை என்று எண்ணப் பட்ட பாமக, காங்கிரஸ் ஆகிய கட்சிகள், கூட்டணி (அ)தர்மம் கருதியோ என்னவோ, முதல்வரின் இந்த அப்பட்டமான இந்து விரோதப் போக்கைக் கண்டிக்காமல் இருந்து பெரும் தவறிழைக்கின்றன.

இந்த சூழலில், அறிவுலகத்தால் முற்றிலுமாக நிராகரிக்கப்பட்டு விட்ட, வெறுப்பியலில் திளைத்த பழைய ஆரிய-திராவிட இனவாதத்தை உயிர்ப்பித்து, இந்தப் பிரசினையை விமரிசிக்கும் விஷமத் தனமான போக்கும் ஊடாகத் தென்படுகிறது. “ராமர் வழிபாடு என்பது தமிழ் நாட்டில் இல்லாத ஒன்று. தெற்கே ராமரை ஆரிய மன்னர் என்று தான் தமிழர்கள் பார்த்து வந்திருக்கிறார்கள்” என்ற அப்பட்டமான பொய்யை என்.டி.டி.வி, சி.என்.என் ஆங்கிலத் தொலைக்காட்சிகளின் சென்னை நிருபர்கள் அவிழ்த்து விட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனர். ஒரு என்.டி.டி.வி கலந்துரையாடலில் இந்த அபாண்டத்தைக் கேட்கச் சகியாத பேராசிரியர் நந்திதா கிருஷ்ணா நடுவில் பாய்ந்து, “என்ன கதைக்கிறார் உங்க நிருபர், தமிழ் நாட்டில் ஊருக்கு ஊர் ராமர், அனுமார் கோயில்கள் இருக்கிறதே கண்ணுக்குத் தெரியவில்லையா?” என்று வெடிக்கும் நிலைமை ஏற்பட்டது.

எம்.எஸ்.எஸ்.பாண்டியன் (வன்னிய சத்திரியர் என்று தமிழக மக்களில் பெரும்பாலர் கருதும்) இராமர் “பிராமணர் அல்லாதவர்களான, தமிழர்களின் பார்வையில்” மிக எதிர்மறையாகவே எப்போதும் கருதப் படுவதாக, பழைய திராவிட இயக்க அபத்தங்களை ஆங்கில இதழ்களில் மறுசுழற்சி செய்யத் தொடங்கியிருக்கிறார் [1]. இவற்றுக்குச் சிகரம் வைத்தாற்போல இந்த வார ஜூனியர் விகடனில் திருமாவளவன் 'சங்கம் வைத்துத் தமிழ் வளர்த்த இராவணனை’ போற்றுவதாகத் தெரிவிக்கிறார்.

கவிச்சக்கரவர்த்தி கம்பன் படைத்த தமிழின் ஒப்புயர்வற்ற இலக்கியமான கம்பராமாயணம் ஒன்று போதாதா, இராமன் தமிழர் போற்றும் தெய்வம் என்று நிறுவுவதற்கு? தமிழர் சமயத்தின் இரு கண்கள் சைவமும், வைணவமும். அதில் ஒன்றான வைணவத்தின் பன்னிரு ஆழ்வார்களும் தெய்வமாக இராமனைப் போற்றுகிறார்களே, அது போதாதா? ஆனால் விதி வலியது. ஈவேரா காலத்திலிருந்து, அப்பேர்ப்பட்ட கம்பனுக்கே ஆரியஅடிவருடி, மனுவாதி போன்ற முத்திரைகள் இந்த அறிவீனர்களால் குத்தப் பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆழ்வார்கள் எம்மாத்திரம்?

ஆதாரமில்லாத இத்தகைய உளறல்கள் ஊடகங்களின் மூலம் தொடர்ந்து பரப்பப் படுவதால், உண்மையை உரக்க உரைப்பது மிக அவசியமாகிறது, ‘’புலிநகக் கொன்றை’ ஆசிரியரும், மார்க்சிய சார்புடையவராகக் கருதப் படும் அறிஞருமான பி.ஏ.கிருஷ்ணன் ‘பயனியர்’ இதழில் எழுதியுள்ள “Karunanidhi wrong, Ram an ancient Tamil icon” என்ற அருமையான ஆங்கிலக் கட்டுரையில் [2] சங்க இலக்கியம் தொட்டு பண்டைத் தமிழரின் போற்றுதலுக்குரிய தெய்வமாக இராமன் இருந்து வந்ததற்கான ஆதாரங்களை அளிக்கிறார். அரவிந்தன் நீலகண்டன் எழுதியுள்ள “சிலப்பதிகாரம் தெரியாத கருணாநிதி” என்ற பதிவில் [3] “கடுந்தெறல் இராமன்”, “வெல்போர் இராமன்” என்று இராமன் சங்கப் பாடல்களில் போற்றப் படுவதையும், சமண முனிவரான இளங்கோவடிகள் தனது காப்பியத்தில் திருமாலின் அவதாரமாக இராமனைப் பாடுவதையும் மிக அழகாக எடுத்துக் கூறுகிறார்.

சங்ககால பாமர மக்களின் வழக்கிலே கூட இராமாயணம் என்ற இதிகாசம் போற்றுதலுக்குரிய காவியமாக மட்டுமன்றி, உவமைகளைச் சுட்டும்போது கூட பண்டு நிகழ்ந்த சான்றுகளாய்க் கையாளும் வண்ணம் அமைந்திருப்பதை இந்த இரு கட்டுரைகளும் குறிப்பிடுகின்றன. வேறு சிலவற்றைப் பார்ப்போம்.

மணிமேகலையில் இராமாயணம்:

கம்பராமாயணத்திற்கு 6-7 நூற்றாண்டுகள் முற்பட்ட பௌத்த காவியமான மணிமேகலையில் ராமாயணச் செய்திகள் சான்றுகளாகவே அளிக்கப் பட்டிருக்கின்றன.

'நெடியோன் மயங்கி நிலமிசைத் தோன்றி
அடல் அரு முந்நீர் அடைத்த ஞான்று
குரங்கு கொணர்ந்து எறிந்த நெடு மலை எல்லாம்
அணங்கு உடை அளக்கர் வயிறு புக்காங்கு
இட்டது ஆற்றாக் கட்டு அழல் கடும் பசிப்
பட்டேன் என் தன் பழ வினைப் பயத்தால்
(உலக அறவி புக்க காதை, 10-20)

காயசண்டிகை கூறினாள் - “நெடியோனாகிய திருமால் இராமனாக மண்ணில் அவதாரம் புரிந்து, அவன் அடங்காத பெரிய கடலை அடைத்த போது, குரங்குகள் பெயர்த்துக் கொண்டு வந்து எறிந்த பெரிய பெரிய மலைகள் எல்லாம் கடலின் வயிற்றில் சென்று மறைந்தது போல, இந்த அடங்காப் பசியை நிரப்ப இடும் மலை மலையான உணவு எல்லாம் என் வயிற்றின் ஆழத்தில் சென்று மறைந்து விடுகிறது”.

இந்த வரிகளில் பல செய்திகள் அடங்கியுள்ளன - ராமன் திருமாலின் அவதாரம். அவனது ஆணையில் வானரர்கள் கடலை அடைத்து அணை கட்டியது. மேலும், இந்த வரலாறு உவமையாகக் கூறப் படும் அளவுக்கு பிரசித்தி பெற்றிருந்தது.

இதே காப்பியத்தில் பிறிதோரிடத்தில், வாத விவாதத்தில், “ராமன் வென்றால் என்றால் மாண்பில்லாத ராவணன் தோற்றான் என்று தானே அர்த்தம்?” என்று அடிப்படையான தர்க்கமாகவே இராமகாதைச் சான்று வைக்கப்படுகிறது, அதுவும் ஒரு புத்தமதம் சார்ந்த புலவரால் என்றால் அது பண்டைத் தமிழகத்தில் எவ்வளவு அறியப் பட்ட விஷயமாக இருக்க வேண்டும்!

"மீட்சி என்பது "இராமன் வென்றான்" என
மாட்சி இல் இராவணன் தோற்றமை மதித்தல்
உள்ள நெறி என்பது "நாராசத் திரிவில்
கொள்ளத் தகுவது காந்தம்" எனக் கூறல்"

(சமயக் கணக்கர் தம் திறம் கேட்ட காதை, 50-60)

இந்த வரிகளில் “மாட்சி இல் இராவணன்” என்று இராவணன் உரைக்கப் படுவதையும் காண்க.

சைவத் திருமுறைகளில் இராமாயணம்:

சைவம் தழைக்கப் பாடிய சமயக் குரவர்களது பாடல்களிலும் இராமாயணம் இருக்கிறது.

திருநாவுக்கரசர் இராமன் கட்டிய சேதுபந்தனத்தைக் குறிப்பிடும் பாடல் -

"செங்கண்மால் சிலைபிடித்துச் சேனை யோடுஞ்
சேதுபந் தனஞ்செய்து சென்று புக்குப்
பொங்குபோர் பலசெய்து புகலால் வென்ற
போரரக்கன் நெடுமுடிகள் பொடியாய் வீழ”
(திருநாவுக்கரசர் தேவாரம், திருவலம்புறப்பதிகம்)

திருஇராமேச்சுரம் என்று வழங்கும் ராமேஸ்வரம் திருத்தலத்தில் திருநாவுக்கரசரும், திருஞானசம்பந்தரும் பாடிய பதிகங்களில் சில பாடல்கள் -

"பலவுநாள் தீமை செய்து பார்தன் மேல் குழுமி வந்து
கொலைவிலார் கொடியராய அரக்கரைக் கொன்று வீழ்த்த
சிலையினான் செய்த கோயில் திரு இராமேச்சுரத்தைத்
தலையினால் வணங்குவார்கள் தாழ்வராம் தவம் அதாமே

[சிலையினான் - வில்லை உடைய இராமன்]

வன்கண்ணர் வாளரக்கர் வாழ்வினை ஒன்றறியார்
புன்கண்ணர் ஆகிநின்று போர்கள் செய்தாரை மாட்டிச்
செங்கண்மால் செய்த கோயில் திரு இராமேச்சுரத்தைத்
தங்கணால் எய்த வல்லார் தாழ்வராம் தலைவன் பாலே"

(திருநாவுக்கரசர் தேவாரம், திருவிராமேச்சுரப் பதிகம்)

தேவியை வவ்விய தென்னிலங்கை யரையன் திறல் வாட்டி
ஏவியல் வெஞ்சிலை அண்ணல் நண்ணும் இராமேச் சுரத்தாரை

[தேவியை வவ்விய - சீதையைக் கவர்ந்து சென்ற]

(திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம், 3ம் திருமுறை, 101-10)

இந்த அனைத்துப் பாடல்களும், தருமத்தின் நாயகனான இராமனைத் திருமாலின் அவதாரமாகவே போற்றுகின்றன. சிவபக்தன் ஆயினும் அதர்ம வழியில் சென்ற இராவணனையும், அவன் கூட்டத்தாரையும் கொடிய அரக்கர் என்றே பல்வேறு அடைமொழிகளுடன் குறிப்பிடுகின்றன.

இராவணன் கயிலாய மலையைப் பெயர்க்கையில், சிவபிரான் தம் கால் விரலால் அதை அழுத்தியதைக் கூறுகையில்,

“அரக்கனை விரலால் அடர்த்திட்ட நீர்
இரக்கம் ஒன்றிலீர் எம்பெருமானிரே”

(திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம், திருமறைக்காட்டுப் பதிகம்)
என்றே சம்பந்தர் பாடுவார்.

மேலும், இடர்கள் களையப் பாடிய கோளறு பதிகத்தில் ‘ஏழ்கடல் சூழ் இலங்கை அரையன்றனோடும் இடரான வந்து நலியா’ என்கையில் இராவணனை தீய சக்தியின் குறியீடாகவும், இடராகவும் உருவகித்து, அத்தகைய தீமைகளும் அணுகாதிருக்கும் என்று சம்பந்தர் உரைக்கிறார்.

சைவத் திருமுறைகள் இப்படி இருக்கையில், தங்களை சைவர்கள் என்று அழைத்துக் கொள்ளும் சிலர், நாத்திகவாத, தமிழ்ப் பண்பாட்டையே இழித்துரைக்கின்ற ஈவேராத் தனமான திராவிட சித்தரிப்புக்களின் வழியே இராமாயணத்தை நோக்க முற்படுவதை காலத்தின் கோலம் என்றும் நகைமுரண் என்றும் தான் கூறவேண்டும்.

திருப்புகழில் ராமாயணம்:
முருக பக்தி மரபில் முதன்மை பெறும் திருப்புகழ் உள்ளிட்ட அருணகிரிநாதரின் எல்லா நூல்களிலும் இராமபிரானைப் பற்றி நூற்றுக் கணக்கான குறிப்புகள் உள்ளன. திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் சுவாமிகள் தனது பல இராமாயணத் தொடர் சொற்பொழிவுகளில் இவற்றை எடுத்துக் காட்டியிருக்கின்றார்.

கம்பனும், வால்மீகியும், ஏனையோரும் குறிப்பிடாதவற்றையும் அருணகிரியார் தமது பாடல்களில் சொல்லியுள்ளார். உதாரணமாக, கோசலை ராமனைக் கொஞ்சும் அழகு -

“எந்தை வருக ரகுநா யகவருக
மைந்த வருக மகனே யினிவருக
என்கண் வருக எனதா ருயிர்வருக ...... அபிராம

இங்கு வருக அரசே வருகமுலை
யுண்க வருக மலர்சூ டிடவருக
என்று பா¢வி னொடுகோ சலைபுகல ...... வருமாயன்”

(“தொந்தி சரிய” என்று தொடங்கும் திருச்செந்தூர் திருப்புகழ்)
இதற்கு வாரியார் சுவாமிகள் விளக்கம் கூறுகையில் “குடும்பத்தை வாழ்விப்பவன் மகன். தன் சுற்றம், குலம், நாடு எல்லாவற்றையும் வாழ்விப்பன் மைந்தன், அதனால் இந்த இரண்டு பெயர்களையுமே கூறி கோசலை இராமரை அழைக்கிறாள்” என்று அழகாகக் குறிப்பிடுவார்.

இன்னொரு பாடலில், சானகியை அபகரித்துச் சென்ற இராவணனை “திருட்டு ராக்கதன்” என்றே குறிப்பிடுகிறார்.

“சமத்தி னாற்புகழ் சனகியை நலிவுசெய்
திருட்டு ராக்கத னுடலது துணிசெய்து
சயத்த யோத்தியில் வருபவ னா¢திரு ...... மருமகப் பா¢வோனே”

(‘பழிப்பர் வாழ்த்துவர்’ எனத் தொடங்கும் மதுரைத் திருப்புகழ்)

இராமபக்திக்கு உரமூட்டிய தமிழகம்:

“வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் சடகோபன்” என்று புகழ்பெற்ற நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியில் “கற்பார் இராமபிரானையல்லால் மற்றும் கற்பரோ? என்று இராமபிரானுக்கு வைணவ மரபில் மிக உயர்ந்த இடத்தை அளித்திருக்கின்றார்.

கண்ணனைக் குழந்தையாக வரித்து வழிபடும் மரபு பிரசித்தமானது. இராமனைக் குழந்தையாகப் பாவித்துத் தாலாட்டுப் பாடிய முதல் பக்தர் குலசேகராழ்வார் தான்.

“மன்னுபுகழ் கோசலை தன் மணிவயிறு வாய்த்தவனே!

தென்னிலங்கை கோன் முடிகள் சிந்துவித்தாய்! செம்பொன் சேர்

கன்னி நன் மா மதில் புடை சூழ் கணபுரத்தென் கருமணியே!

என்னுடைய இன்னமுதே! இராகவனே! தாலேலோ!”

என்று தொடங்கி ராமாயணம் முழுவதையும் சொல்லித் தாலாட்டுகிறார் ஆழ்வார். இதன் நீட்சியாகவே நந்தலாலா போன்று “ராம லாலா” என்று குழந்தை ராமனின் உருவமும், வழிபாடும் உருவாயிற்று. ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் இஷ்டதெய்வமாகக் குழந்தை ராமனை ஆராதித்திருக்கிறார். அயோத்தி ராமஜன்மஸ்தானம் கோயிலில் இருப்பதும் இந்தக் குழந்தைத் திருவுருவம் தான்.

தென் தமிழ் நாட்டிலிருந்து காசிக்குச் சென்று அங்கே சைவ மடம் அமைத்த குமரகுருபரர் கம்பனின் ராமாயணத்தை அங்கே பிரசாரம் செய்ததாகவும், துளசிதாசர் அதைக் கேள்வியுற்றதனாலேயே தமது ராமசரித்மானஸ் என்ற புகழ்பெற்ற ஹிந்தி ராமாயண நூலில் கம்பனின் ராமகாதைப் படி சில இடங்களை அமைத்திருப்பதாகவும் ஒரு வழக்கு உள்ளதாக காசி மடத்துடன் தொடர்புடைய நண்பர் ஒருவர் தெரிவிக்கிறார்.

இன்று பாரதம் முழுவதும் வழங்கும் எல்லா ராமாயணக் கதையாடல்களிலும் சிறப்பிடம் பெறும் ‘அணில் இராமருக்கு பாலம் கட்ட உதவிய” பிரசங்கம், தமிழகத்தில் உயிர்த்ததே ஆகும் என்றும் இது பற்றிய முதல் இலக்கியக் குறிப்பு கீழ்க்கண்ட திவ்வியப் பிரபந்த பாசுரம் தான் என்றும் அரவிந்தன் நீலகண்டன் எழுதிய ஒரு ஆங்கிலப் பதிவு [4] குறிப்பிடுகிறது -

“குரங்குகள் மலையைத் தூக்கக் குளித்துத் தாம் புரண்டிட்டோடி
தரங்க நீரடைக்கலுற்ற சலமிலா அணிலும் போலேன்”

(தொண்டரடிப் பொடியாழ்வார், திருமாலை 27)
ராமனுடைய முதன்மையான பெயராகிய புருஷோத்தமன் (புருஷ+உத்தமன்) என்பதன் தமிழ் வடிவமே பெருமாள் (பெரும்+ஆள்). வைணவர்கள் அனைவரும் கடவுளைக் குறிக்கையில் சொல்லும் முதன்மையான திருநாமம் ‘பெருமாள்’ என்பது தான்!

தென் தமிழகத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் சமூக-ஆன்மிக விடுதலைக் குரலாக எழுந்த அவதார புருஷர் அய்யா வைகுண்டர் இராமாயண வாசிப்பை தம்முடைய பக்தர்களுக்கு கட்டாயமாக்கினார். அதற்காகவே அருள் நூலில் இராம சரிதை இடம் பெற செய்து இரண்டாம் நாள் திருஏடு வாசிப்பு இராவண வதமாக அமைத்தார். கலிகால சாதியம், வெள்ளையர் காலனியாதிக்கம் மற்றும் மதமாற்ற கொடுமைகளாக உருவாகி வந்திருக்கும் இராவணன் என

devapriya

7th October 2007, 08:58 AM

[tscii:de32dd3dc4]CONTD

தென் தமிழகத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் சமூக-ஆன்மிக விடுதலைக் குரலாக எழுந்த அவதார புருஷர் அய்யா வைகுண்டர் இராமாயண வாசிப்பை தம்முடைய பக்தர்களுக்கு கட்டாயமாக்கினார். அதற்காகவே அருள் நூலில் இராம சரிதை இடம் பெற செய்து இரண்டாம் நாள் திருஏடு வாசிப்பு இராவண வதமாக அமைத்தார். கலிகால சாதியம், வெள்ளையர் காலனியாதிக்கம் மற்றும் மதமாற்ற கொடுமைகளாக உருவாகி வந்திருக்கும் இராவணன் என்ற தீய சக்தி அய்யாவின் அன்பு வழி இயக்கத்தால் அழிக்கப்படும் என்பதும் அதற்காக அனுமனைப் போன்ற தொண்டர்கள் தோன்றி தெய்வீகப் பணி செய்வார்கள் என்பதும் இன்றுவரை அய்யா வழி பக்தர்களின் நம்பிக்கையாக இருந்து வருகிறது.

இப்படி இராமகாதை மற்றும் இராமபக்தியின் உருவாக்கத்திலும், வளர்ச்சியிலும் தமிழகம் பெரும் பங்கு ஆற்றி வந்திருக்கிறது.

கலைகள் போற்றும் காகுத்தன்:
10-ஆம் நூற்றாண்டு சோழர் காலத்தைச் சேர்ந்த இராமன், இலட்சுமணன், சீதை, அனுமன் ஆகிய மூர்த்திகளின் அழகு கொஞ்சும் செப்புத் திருமேனிகள் திருவாரூருக்கு அருகில் உள்ள பருத்தியூர் என்னும் ஊரில் கண்டெடுக்கப் பட்டவை.

ஒய்யாரமாக வில்லைப் பிடித்திருக்கும் ராமனின் கம்பீர வடிவமானது நடராஜ வடிவம் புகழ்பெறத் தொடங்கியிருந்த காலம் முதலே தமிழக சிற்பிகளின் உள்ளத்தை ஆட்கொண்டது இவை என்று உணர்த்துகின்றன.

தஞ்சைத் தரணியில் பிறந்த சங்கீத மும்மூர்த்திகளில் ஒருவரான தியாகராஜர், இன்றளவும் பல கச்சேரி மேடைகளிலும் இடம் பெறும் இராமநாடகக் கீர்த்தனைகளை இயற்றிய அருணாசலக் கவிராயர் ஆகியோர் தென்னகத்தின் தலைசிறந்த ராமபக்தர்களில் அடங்குவர்.

தெருக்கூத்து, பாவைக்கூத்து, வில்லுப் பாட்டு முதலிய கலைவடிவங்கள் உருவாகும்போது அவற்றின் முதல் கூறுபொருளாக அமைந்தவை ராமாயண, மகாபாரத கதைகள் தான்.

எனவே, செவ்வியல் இலக்கியம் மட்டுமின்றி, சிற்பம், நடனம், இசை, நாடகம், நாட்டுப் புறக் கலைகள் ஆகிய பல்வேறு தமிழகக் கலைகளிலும் இராமனும், சீதையும் அவர்கள் சரிதமும் வெகுகாலம் தொட்டு நீக்கமற நிறைந்திருக்கின்றன.

தமிழர் திருமகன் இராமன்:

திராவிட இயக்கம் சார்ந்த சில தமிழ் ஆர்வலர்களாலும் மதிக்கப் படும் பேராசிரியர் ஜியார்ஜ் ஹார்ட் ராம காதையை ஆரிய-திராவிட நோக்கில் பார்த்தது என்பது ஒரு குறுகிய காலத்திற்கு தமிழ்ச் சமுதாயத்தில் உண்டான, துரதிர்ஷ்டவசமான போக்கு என்றும் இது அந்த மாபெரும் இதிகாசத்தின் அடிப்படைகள் பற்றிய தவறான புரிதல் ஆகும் என்றும் குறிப்பிடுகிறார். [5]

“..I find it very sad that anyone would want to burn Kamban's Ramayana. Kamban was, simply, the greatest poet India has produced and one greatest poets of the world. He is demonstrably greater than Kalidasa. Unfortunately, for a short period it became fashionable to read his epic in cultural terms -- Aryan vs. Dravidian. This, in my view, is a misreading of the fundamental premise of the epic: the opposition between two views of life, one epitomized by Rama, the other by Ravana. What makes Kamban so great is that he presents both views in extremely convincing and beautiful terms -- Ravana is the greatest of all kings and symbolizes this world, ama symbolizes another dimension. And don't forget, Ravana is a Brahmin.”

திராவிட இயக்கத்தினர் இராமாயணத்தைக் கொளுத்த வேண்டும் என்ற தொனியில் வெறியூட்டி வந்தபோது, தென் தமிழகத்தில் அதை முன்னின்று எதிர்த்தவர் இஸ்லாமியரான சதாவதானி செய்குத் தம்பி பாவலர். கம்பர் அடிப்பொடி சா.கணேசன் இராமாயணம் என்ற மாபெரும் பொக்கிஷத்தைக் காக்க கம்பன் கழகம் தொடங்கியதன் பின் வந்த காலகட்டங்களில் இராமகாதையில் தோய்ந்து அதைப் பற்றியே தன் வாழ்நாளின் இறுதிவரை பேசியும் எழுதியும் வந்தவர் நீதிபதி மு.மு.இஸ்மாயில்.

எனவே சங்ககாலத் தமிழர் தொடங்கி, சைவ, வைணவ, சமண, பௌத்த தமிழர் வரை அனைவரும் இராமனைத் “தலைவன், திருமகன், திருமால், பெருமாள், தெய்வம்” என்றே கூறி வந்திருக்கின்றனர். இராவணனை “அரக்கன், திருட்டு ராக்கதன்” என்று அழைத்திருக்கின்றனரே அன்றி திராவிட மன்னன் என்றோ, வீரன் என்றோ, மதிப்பிற்குரியவன் என்றோ கூட எந்த மானமுள்ள தமிழனும் குறிப்பிடவில்லை.

'செக்குலர்' சங்கப்புலவனும், தமிழின் அனைத்து சமயப் பெருந்தகைகளும் ஏற்றுக் கொள்ளாத ஓர் அரக்கனை இங்கே தமிழ்ப் பாதுகாவலர்களாகக் கூறிக் கொள்ளும் பொய்ப்பிண்டங்கள் தங்கள் பிரதிநிதியாகச் சித்தரிப்பதும், இராமபிரானை இழித்துரைப்பதும் காலத்தின் கொடுமையன்றி வேறென்ன!

(பி.கு: இதில் கூறப்பட்டுள்ள சில தகவல்களை அளித்த திரு, ஹரி கிருஷ்ணன் மற்றும் பெயர் குறிப்பிடப் பட விரும்பாத இன்னொரு தமிழறிஞர் இவர்களுக்கு எனது ஆழ்ந்த நன்றிகள்).
http://jataayu.blogspot.com/
சுட்டிகள்:
[1]http://timesofindia.indiatimes.com/Opinion/LEADER_ARTICLE_We_Do_Things_Differently/articleshow/2395923.cms
[2] http://www.dailypioneer.com/columnist1.asp...amp;validit=yes
[3] http://arvindneela.blogspot.com/2007/09/blog-post.html
[4] http://arvindneela.blogspot.com/2007/09/ro...ndards-and.html
[5] http://www.infitt.org/tscii/archives/msg00310.html
--------------------------------------------------------------------------------
jataayu.b@gmail.com
திண்ணையில் ஜடாயு[/tscii:de32dd3dc4]

devapriya

18th October 2007, 09:45 PM

[tscii:054bbc4711] வால்மீகி ராமாயணம் கூறுவது என்ன ? – சோ

"ஜூனியர் விகடன்' பத்திரிகை 30.9.2007 தேதியிட்ட இதழில், ராமாயணம் பற்றி அக்னிஹோத்ரம் ஸ்ரீராமானுஜ தாத்தாச்சாரியார் அவர்கள் கூறியுள்ள, சில கருத்துக்கள் இடம்பெற்றுள்ளன.

ஸ்ரீ தாத்தாச்சாரியார், வயதில் மட்டுமல்ல, அறிவிலும் மிகப் பெரியவர்; ஸம்ஸ்க்ருத புலமை மிகுந்தவர்; வேதங்களை அறிந்தவர்; ஹிந்து மத சித்தாந்தங்களை நன்கு கற்றவர். இந்தத் தகுதிகள் எதுவுமில்லாத நான், அவருடன் மாறுபடுகிற கருத்துக்களைச் சொல்வது என்பது – நினைத்துப் பார்க்க முடியாததாக இருந்தாலும், இன்றைய சூழ்நிலையில் தவிர்க்க முடியாததாகவும் இருக்கிறது. அவர் கூறியுள்ளவையும், அவற்றுக்கு என் மறுப்பும் இங்கே இடம்பெற்றுள்ளன.

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...போர் முடிந்து ராமர் திரும்புகையில், அவர் கட்டிய அணையைப் பயன்படுத்தவில்லை. அவற்றை அழித்து விட்டதாகவும், வால்மீகி ராமாயணத்தில் வருகிறது...

மறுப்பு : வால்மீகி ராமாயணத்தில் எந்த ஒரு இடத்திலும், ராமர் தான் கட்டிய அணையை தானே அழித்துவிட்டதாகக் கூறப்படவில்லை. மாறாக,
இலங்கையிலிருந்து விபீஷணன் அளித்த புஷ்பக விமானத்தில் திரும்புகையில், வானில் பறந்தவாறே, பூமியில் தாங்கள் வசித்த பஞ்சவடி, பரத்வாஜரை சந்தித்த இடம்... போன்ற பலவற்றை ராமர் ஸீதைக்குச் சுட்டிக்காட்டுகிறார். அப்போது, தான் (வானரர்கள் உதவியுடன்) கட்டிய அணையைச் சுட்டிக்காட்டி, "அதோ! அதுதான் நான் கட்டிய அணை! உனக்காக, ஸமுத்திரத்தின் மீது நான் நிர்மாணித்தது இது' – என்று கூறுகிறார்.
அதாவது, ராமர் அயோத்தி திரும்பிய போதும், அந்த அணை அப்படியேதான்
இருந்தது. அவராலோ, வேறு யாராலோ அழிக்கப்படவில்லை.

அதுமட்டுமல்ல. "இந்த மாபெரும் கடலின் கரையில்தான், அணை கட்டுவதற்கு முன் மஹாதேவன் எனக்கு அருள்புரிந்தான். இது "ஸேதுபந்தம்' என்று பெயர் பெற்று,மூவுலகிலும் வணங்கப்படும். இந்த இடம் புனிதமானதாகவும், பாவங்களை அழிக்க வல்லதாகவும் கருதப்படும்' – என்று ராமர், ஸீதையிடம் சொன்னார்.

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ..."ராமர் பாலம்' என்று சொல்வதே தவறு. "ராமர் அணை' என்று வேண்டுமானால் சொல்லலாம்... "சேது' என்ற சொல்லுக்கு "கடந்து செல்வது' என்று பொருள். ராமர் கடலைக் கடந்து சென்ற நிகழ்வுக்குப் பெயர்தான் சேது. இது ஒரு வினைச்சொல். பெயர்ச்சொல் அல்ல...

மறுப்பு : ஸம்ஸ்க்ருத அகராதிகளில் "ஸேது' ஒரு பெயர்ச்சொல்லாகவே குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது; அவ்வாறே அதற்குப் பொருளும் கூறப்பட்டிருக்கிறது.

"ஸேது' என்பதற்கு "அணை' என்ற பொருள்; மற்றும் "பாலம்' என்கிற பொருள்; மேலும் சில அர்த்தங்கள் – அகராதிகளில் கூறப்பட்டுள்ளன. ஆனால் "கடப்பது' என்ற அர்த்தம் கூறப்படவில்லை.

தவிர, வால்மீகி ராமாயணத்தில் "ஸேது:' (ஸேதுஹு என்று படிக்க வேண்டும்) என்று வருகிறது. வினைச்சொல் "ஸேது:' என்று வராது. ஆகையால் "ஸேது' ஒரு பெயர்ச்சொல்லே. (ஸாம வேதத்தில், அது எப்படி பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பதை சரிபார்த்துக் கூற என்னால் முடியவில்லை.)

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...மணல் மற்றும் கற்களைப் போட்டு, அணை போன்ற தடுப்புகளை ஏற்படுத்தி, அதில் ஒவ்வொரு தரப்பாக வானர சேனை தாண்டித் தாண்டி இலங்கைக்குச் சென்றதாக, வால்மீகி ராமாயணத்தில் சொல்லியிருப்பதைத்தான்
"சேது பாலம்' என கதைகட்டி எழுப்பிவிட்டார்கள் சிலர்....

மறுப்பு : வால்மீகி ராமாயணத்தில் "தடுப்புகள்' ஏற்படுத்தப்பட்டன என்றோ, அவற்றை வானர சேனை தாண்டித் தாண்டி சென்றன என்றோ கூறப்படவில்லை.

அணை – பாலம் கட்டப்பட்டதையும், கடலை, வானர சேனை கடந்ததையும் வால்மீகி ராமாயணம் இவ்வாறு வர்ணிக்கிறது :

"பல்லாயிரக்கணக்கான வானரர்கள், பாறைகளைப் பெயர்த்து, மரங்களைப் பிடுங்கி, கடற்கரைக்கு கொண்டு வந்தனர். (மரங்களின் பெயர்களும் தரப்பட்டிருக்கின்றன). பெரிய பாறைகள் கொண்டு வரப்பட்டன... பாறைகளை சமுத்திரத்தில் போட்டு, (அவை நேராக இருக்க) கயிறுகள் பயன்படுத்தப்பட்டன... (ஒவ்வொரு தினமும் எவ்வளவு தூரம் பாலம் கட்டப்பட்டது என்பது விளக்கப்படுகிறது)... இவ்வாறு, வானத்தில் தெரிகின்ற நக்ஷத்திர மண்டலம் போல், அந்த சமுத்திரத்தின் நடுவே
காட்சியளித்த, அந்த உன்னதமான பாலத்தை (அணையை), நளன் கட்டினான். வானத்திலிருந்து சித்தர்களும், ரிஷிகளும் இந்த அதிசயத்தைப் பார்வையிட்டனர். பத்து யோஜனை அகலமும், நூறு யோஜனை நீளமும் உடைய அந்தப் பாலத்தைக் கண்டு தேவர்களும், கந்தர்வர்களும் பிரமித்தனர். நன்கு கட்டப்பட்ட, மிகச் சிறப்பான, ஸ்திரமான அந்த அணை, வகிடு எடுக்கப்பட்ட ஒரு பெண்மணியின் கேசம் போல காட்சியளித்தது...!

இவ்வாறு, வால்மீகி ராமாயணம் வர்ணிக்கிற அணையை, அல்லது பாலத்தை "மண்ணையும் கல்லையும் போட்டு, தடுப்புகள் ஏற்படுத்தப்பட்டது' என்று கூறுவது வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பானது.

வால்மீகி ராமாயணத்தில் மேலும் "...ஸுக்ரீவனுடன், ராமர் வானர ஸேனைக்கு தலைமை வகித்து முன் சென்றார் (ஹனுமார் அவரைத் தாங்கிச் செல்ல வேண்டுமென்று ஸுக்ரீவன் கேட்டுக் கொண்டான்) சில வானரர்கள், பாலத்தின் நடுவில் நடந்தனர்;
சிலர் பாலத்தின் இருபுறங்களில் நடந்தனர்; சிலர் தண்ணீரிலியே கூட நீந்தினர்... கடலின் மறு கரையிலிருந்து, நளன் கட்டிய பாலத்தின் மூலம் இலங்கையை அடைந்த வானர ஸேனைகள் அங்கே முகாமிட ஸுக்ரீவன் ஆணையிட்டான்...'

இவ்வாறு வால்மீகி கூறியுள்ளபோது, ஏதோ மணல் "திட்டுகளை தாண்டித் தாண்டி' மறு கரை அடையப்பட்டது என்று சொல்வதும், வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பானதே.

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...ராமர் தெய்வமா இல்லையா என்ற கேள்வியும் இப்போது சூடாக எழுந்துள்ளது. ராமரே சொல்லிவிட்டார். ராவண வதம் முடிந்த பிறகு தேவர்கள் எல்லாம் ராமரை ஸ்தோத்திரம் பண்ணுகிறார்கள். அப்போது அவர்களிடம் ராமர் சொல்கிறார் : "ஆத்மானம் மானுஷம் மன்யே ராமம் தசராத்மஜம்' – அதாவது "நான் தெய்வமெல்லாம் கிடையாது. நான் தசரதன் என்னும் அப்பாவுக்குப் பிறந்த மனிதன்தான். என்னைப் போற்றாதீர்கள்' என ராமர் தன் உரையில் சொல்வதாக, வால்மீகி ராமாயணத்தில் இருக்கிறது....

மறுப்பு : இந்த மேற்கோள் அரைகுறையாகவும், தவறாகவும் இருக்கிறது. ஸீதை அக்னி பிரவேசம் செய்கிறபோது, தேவர்கள் ராமர் முன்தோன்றி, "தெய்வங்களில் முதன்மை படைத்தவன் நீ, என்பதை நீ உணராமற் போவது எப்படி? படைப்பின் தொடக்கத்திலும், இடையிலும், முடிவிலும், இருக்கிறவனல்லவா நீ? மனிதன் போல நடந்துகொண்டு ஸீதையை அலட்சியம் செய்கிறாயே?' என்று கேட்கின்றனர்.

அதற்கு ராமர் கூறுகிற பதிலில் பாதியை மேற்கோள் காட்டி, அர்த்தம் கூறுகையில், கொஞ்சம் தானாக சேர்த்துக் கூறியிருக்கிறார் பெரியவர். அந்த ஸ்லோகம் இவ்வாறு அமைந்திருக்கிறது:

ஆத்மானம் மானுஷம் மன்யே
ராமம் தசரதாத்மஜம்/
ஸோஹம் யஸ்ச யாதஸ்ச
பகவாம்ஸ்தத் ப்ரவீதுமே//

இதன் பொருள் : தசரதனின் மகன், ராமன் என்கிற மனிதன், என்றே என்னை நான் கருதுகிறேன். மேன்மை வாய்ந்த பகவான் (பிரம்மதேவன்) நான் யார், எங்கிருந்து வந்தவன் என்பதைக் கூறுவாராக'...

அதாவது, "என்னைப் போற்றாதீர்கள்' என்றும் ராமர் கூறவில்லை; "நான் தெய்வமெல்லாம் கிடையாது' என்றும் கூறவில்லை. "நான் யார் என்பதை பிரம்மதேவன் விளக்குவாராக' – என்றுதான் சொல்கிறார். அப்போது பிரம்மதேவன், பலவித போற்றுதல்களைக் கூறுகிறார். "நீயே நாராயணன். நீயே கார்த்திகேயன். அறிவு, பலம், பொறுமை, அனைத்தும் நீயே. எல்லாவற்றின் தொடக்கமும் நீயே. முடிவும் நீயே. நீயே விஷ்ணு. நீ, மஹாவிஷ்ணு; ஸீதை, மஹா லக்ஷ்மி...' பிரம்மதேவன் கூறுகிற துதி நீண்டது; அது புகழ்பெற்ற துதி.

இவ்வாறு பிரம்மதேவன் கூறுவதை ராமர் மறுத்து, "என்னைப் போற்றாதீர்கள்' என்று கூறவில்லை. அப்படிச் சொல்வது வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பானது. இந்த துதிக்குப் பின்னால்தான், ஸீதையை ஏந்தி அக்னிதேவன் தோன்றினான்.

இதைத் தவிர, விஷ்ணுவே, ராமராக அவதரித்தார் என்பதும், வால்மீகி ராமாயணத்திலேயே மிக விரிவாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அப்படியிருக்க ராமர் தெய்வமல்ல என்பது, வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பான கருத்து.

ராமாவதாரம், மனித அவதாரம். மனிதனாகவே வாழ்ந்து, தனது அவதார காலத்தை முடிப்பதே விஷ்ணுவின் நோக்கம். அதனால்தான், ராமர் "நானே தெய்வம்' என்று கூறிக்கொள்ளவில்லை.

ஒரு அரசியல் கட்சியின் தலைவர், "நான் ஒரு சாதாரண தொண்டன்' என்று சொல்லிக் கொண்டாலும், அவரை தொண்டனாக நடத்தாமல், தலைவனாகவே நடத்துகிற "பண்பு' உள்ள தேசத்தில் – "ராமர் தன்னை தெய்வம் என்று சொல்லிக் கொள்ளவில்லையே?' என்ற கேள்வி, அநாவசியமானது.

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...ராமர் அக்கரை போவதற்காகத்தானே கட்டினார்.
வணங்குவதற்காகவா கட்டினார்?....
மறுப்பு : இப்படி எல்லா நம்பிக்கைகளைப் பற்றியும் கேள்வி கேட்கலாம். அது ஒன்றும் பெரிய காரியமல்ல. "சாவதற்காகத்தானே ஏசுவை சிலுவையில் அரைந்தார்கள். சிலுவையைக் கும்பிடுவதற்காகவா?' என்று கேட்கலாம். ஏசு பிரானின் தெய்வீகத் தன்மையை ஏற்காதவர்கள், இப்படிப் பேசலாம்.

"நபிகள் தலையில் முடி வைத்துக் கொண்டது, வழக்கப்படியானதுதானே?
வணங்குவதற்காகவா முடி வைத்துக் கொண்டார்?' என்றும் கேட்கலாம். இறைத்தூதரான நபிகள் நாயகம் பற்றி அலட்சியமாகப் பேச வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்தால்!

ராமர் கடலைக் கடப்பதற்கு சமுத்திரத்தில் பாலம் அமைத்த அரிய சாதனையை, தேவர்களே புகழ்ந்ததாக வால்மீகி ராமாயணத்தில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அந்த உணர்வை வணங்குவதற்கு மேல், பக்தியுடையவர்கள் செய்யக் கூடியது என்ன?

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...(ஸ்ரீராமர்) திரும்புகிறபோது, விபீஷணனுடன் புஷ்பக விமானத்தில் திரும்பினாராம். ஒருவேளை ராமர் இலங்கைக்குப் போவதற்கும், ஏதாவது விமானம் இருந்திருந்தால், இந்தப் பிரச்சனையே வந்திருக்காது....

மறுப்பு : ஏன்? ராவணன் ஸீதையை அபகரித்துச் செல்லாமல் இருந்திருந்தாலும், இந்தப் பாலம் பற்றிய பிரச்சனையே வந்திருக்காதே? அதைக் குறிப்பிட்டால், ராவணனின் தீய குணத்தை நியாயப்படுத்துவது போல இருக்கும் என்று அதுவிடப்பட்டு, அதற்குப் பதிலாக "ராமருக்கு இலங்கை செல்ல விமானம் இருந்திருந்தால்...' என்பது மட்டும் குறிப்பிடப்படுகிறதா?

"ராமரே அழிக்க முடிவு பண்ணியதை, நாம் வீண் நம்பிக்கையில் போற்றி...' என்றும் அக்னிஹோத்ரம் தாத்தாச்சார்யர், தனது கருத்துக்களின் முடிவாகக் கூறியிருக்கிறார்.

நாமும் முடிவாகச் சொல்கிறோம் ராமர், ஸேதுவை அணையை பாலத்தை அழிக்க நினைக்கவும் இல்லை, முடிவுசெய்யவும் இல்லை, முனையவும் இல்லை. அதற்கு மாறாக ஸீதையிடம் அந்த பாலத்தைக் காட்டி, அதன்மூலம் ஸமுத்திரத்தைக் கடந்ததையும் கூறி மகிழ்கிறார். அந்த இடத்தில் சமுத்திரக் கரையையும் கூட, புனிதமானது என்றும், பாவங்களை அழிக்க வல்லதாகவும் திகழும் என்றும் ராமர் கூறுகிறார். இது வால்மீகி ராமாயணத்திலேயே கூறப்பட்டிருப்பது.

ஆக, ராமர் பற்றி ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் கூறியுள்ளவை, வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பான கருத்துக்களே ஒழிய, அதை ஒட்டிய கருத்துக்கள் அல்ல.

(நன்றி: துக்ளக் )
நன்றி:http://idlyvadai.blogspot.com[/tscii:054bbc4711]

devapriya

18th October 2007, 09:51 PM

[tscii:25a16cff31]தமிழக அரசு போற்றும் ராம பக்தி ! கடந்த காலம் கண் எதிரே தோன்றுகிறது...!
(Where the past comes alive...)

– என்று தலைப்பிட்டு தமிழ்நாடு சுற்றுலா வளர்ச்சிக் கழகம் ஒரு போஸ்டரை
வெளியிட்டிருக்கிறது. அதில், ராமரும், லக்ஷ்மணரும் நின்று கொண்டிருக்க, வானரர்கள் பெரும் கற்களைச் சுமந்து, சமுத்திரத்தில் பாலம் அமைத்துக் கொண்டிருக்கும் காட்சி ஓவியமாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

தவிர,

""...ராமபிரானின் தாமரைப் பாதங்களின் ஆசிகளை, இன்னமும் இந்தத் தண்ணீர்
தாங்கி நிற்கிறது;

...வானர சேனை இலங்கைக்குச் சென்று சீதையைக் காப்பாற்ற, சமுத்திரத்தைக் கடந்த இடம் இதுதான்''

– என்றும் அந்த போஸ்டரில், தமிழகச் சுற்றுலா வளர்ச்சிக் கழகம் சொல்லி இருக்கிறது. இந்த போஸ்டர் ஒரு விளம்பரமாக, ஹரித்துவாரில் இருந்து டெல்லிக்குச் செல்லும் ஜனசதாப்தி ரயில் வண்டியில் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

இதில், "சேது பாலம்' என்று எதுவும் இல்லையே என்ற குறை யாருக்கும் இருக்க வேண்டாம். தமிழகச் சுற்றுலாத் துறை, ராமேஸ்வரம் பற்றி வெளியிட்டுள்ள கையேட்டில் (கச்ட்ணீடடூஞுt) "சேது பாலத்தைக் கட்ட பயன்படுத்தப்பட்ட சேது பந்தனம் என்கிற மிதக்கும் கல், இங்கே பார்க்க வேண்டிய விஷயம்' என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

ஒருபுறம், "ராமர் பாலமும் இல்லை; ராமரும் இல்லை; எல்லாம் கற்பனை' என்று முதல்வர் சொல்கிறார். மறுபுறத்தில் அவருடைய தமிழக அரசு, ராமர் வரலாற்றின் ஒரு பகுதியையும், அவர் மீதான பக்தியையும் விளம்பரப்படுத்தி வருவாய் ஈட்ட முனைகிறது.

ராமரை போற்றினால், வளம் கிட்டும் என்று பக்தர்கள் நம்புகிறார்களோ, இல்லையோ, கலைஞரின் தமிழக அரசு நம்புகிறது.
http://idlyvadai.blogspot.com/
Thanks-Thuglak
[/tscii:25a16cff31]

devapriya

18th October 2007, 09:55 PM

[tscii:c2bd58bcdf]தமிழக அரசு போற்றும் ராம பக்தி ! கடந்த காலம் கண் எதிரே தோன்றுகிறது...!
(Where the past comes alive...)

– என்று தலைப்பிட்டு தமிழ்நாடு சுற்றுலா வளர்ச்சிக் கழகம் ஒரு போஸ்டரை
வெளியிட்டிருக்கிறது. அதில், ராமரும், லக்ஷ்மணரும் நின்று கொண்டிருக்க, வானரர்கள் பெரும் கற்களைச் சுமந்து, சமுத்திரத்தில் பாலம் அமைத்துக் கொண்டிருக்கும் காட்சி ஓவியமாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

தவிர,

""...ராமபிரானின் தாமரைப் பாதங்களின் ஆசிகளை, இன்னமும் இந்தத் தண்ணீர்
தாங்கி நிற்கிறது;

...வானர சேனை இலங்கைக்குச் சென்று சீதையைக் காப்பாற்ற, சமுத்திரத்தைக் கடந்த இடம் இதுதான்''

– என்றும் அந்த போஸ்டரில், தமிழகச் சுற்றுலா வளர்ச்சிக் கழகம் சொல்லி இருக்கிறது. இந்த போஸ்டர் ஒரு விளம்பரமாக, ஹரித்துவாரில் இருந்து டெல்லிக்குச் செல்லும் ஜனசதாப்தி ரயில் வண்டியில் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

இதில், "சேது பாலம்' என்று எதுவும் இல்லையே என்ற குறை யாருக்கும் இருக்க வேண்டாம். தமிழகச் சுற்றுலாத் துறை, ராமேஸ்வரம் பற்றி வெளியிட்டுள்ள கையேட்டில் (கச்ட்ணீடடூஞுt) "சேது பாலத்தைக் கட்ட பயன்படுத்தப்பட்ட சேது பந்தனம் என்கிற மிதக்கும் கல், இங்கே பார்க்க வேண்டிய விஷயம்' என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

ஒருபுறம், "ராமர் பாலமும் இல்லை; ராமரும் இல்லை; எல்லாம் கற்பனை' என்று முதல்வர் சொல்கிறார். மறுபுறத்தில் அவருடைய தமிழக அரசு, ராமர் வரலாற்றின் ஒரு பகுதியையும், அவர் மீதான பக்தியையும் விளம்பரப்படுத்தி வருவாய் ஈட்ட முனைகிறது.

ராமரை போற்றினால், வளம் கிட்டும் என்று பக்தர்கள் நம்புகிறார்களோ, இல்லையோ, கலைஞரின் தமிழக அரசு நம்புகிறது.
http://idlyvadai.blogspot.com/
Thanks-Thuglak
[/tscii:c2bd58bcdf]

devapriya

18th October 2007, 10:02 PM

[tscii:4146973c0e]துவேஷம் தொடர்கிறது !
"ராமன் குடிகாரன் என்று வால்மீகி தனது ராமாயணத்தில் எழுதியிருக்கிறார்' – இது தமிழக முதல்வரின், ஹிந்து மத துவேஷப் பேச்சுக்களின் சமீபத்திய வெளியீடு.

ராமன் குடிகாரன் என்று வால்மீகி ராமாயணத்தில் எந்த ஒரு இடத்திலும் குறிப்பிடப்படவில்லை – என்பதை அவருக்கு யார் சுட்டிக்காட்டினார்களோ, தெரியாது; டெலிவிஷன் சேனல்களினால் பதிவு செய்யப்பட்டு, ஒளிபரப்பப்பட்டு விட்ட இந்த அட்டூழியமான பேச்சை, கொஞ்சம் மாற்றி, பத்திரிகைகளுக்கு அனுப்பினார். அதில், "ராமர் சோமபானம் என்ற மதுபானம் அருந்துகிறவர் என்று வால்மீகி எழுதியிருக்கிறார்' என்று மட்டுமே முதல்வர் கூறியதாக, அவருடைய
பேச்சு "திருத்தி' அமைக்கப்பட்டது.

இந்த திருத்தமும், பிதற்றலே. வால்மீகி ராமாயணத்தில், எந்த இடத்திலும் ராமர் ஸோமபானம் அருந்துகிறவர் என்று எழுதப்படவில்லை.

ஸோமபானமும் அருந்தவில்லை !

ஸோமபானம் என்பது போதை ஏற்றுவது அல்ல. "ஸுரா பானம்' என்பதுதான் அப்படிப்பட்ட பானம்; இதுவே "பானம்' என்றும் இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படுவதுண்டு.

ஸோம என்பது ஒரு கொடி – ஸோமலதை; அதன் ரஸம் ஸோம ரஸம்; இது தேவர்களுக்கு உரியதாகவும், அமிர்தத்திற்கு ஒப்பானதாகவும் குறிப்பிடப்படுகிறது. இது யாகங்களில் முக்கிய இடம் பெறுகிறது. இது போதை தருகிற விஷயம் அல்ல.

ஆகையால் ஸோமபானம் அருந்துவது என்பது சடங்குகளுடன் கூடிய, புனிதமுடைய ரஸத்தை அருந்துவதே தவிர – போதை ஏற்றிக்கொள்கிற விஷயம் அல்ல. ஸுராபானம் என்பதுதான், குடி; போதை பானம்.

ஆனால், மேலே கூறியுள்ளபடி, "ராமர் ஸோமபானம் அருந்தினார்' என்று கூட, வால்மீகி தனது இராமாயணத்தில் எந்த இடத்திலும் குறிப்பிடவில்லை.

அதாவது "ராமன் குடிகாரன் என்று வால்மீகி கூறியிருக்கிறார்' என்ற முதல்வரின் பேச்சும் பிதற்றல்; "ராமர் ஸோமபானம் என்கிற மதுபானம் அருந்துகிறவர்' என்று வால்மீகி எழுதியிருப்பதாக, முதல்வர் கூறியிருப்பதும் அபத்தம்.

சரி, ஏன் இப்படி முதல்வர், தப்பும் தவறுமாக பேசியிருக்கிறார்? "பட்டாபிஷேகத்திற்கு வஸிஷ்டர் குறித்த தினம் மட்டமான தினமாகி விட்டது, ஏன்?' என்றும்; "ஸீதை மீது ராமர் மரவுரியை கட்டாயமாகத் திணித்தார்' என்றும் ஏற்கெனவே கலைஞர் கூறியது நினைவுக்கு வருகிறது. அந்தத் தவறுகளை அப்போதே நாம் சுட்டிக்காட்டினோம். ராமாயணத்தைப் பற்றி பேச ஆரம்பித்தாலே, பிதற்றியே தீருவது என்று, அவருக்கு என்ன வைராக்கியமோ தெரியவில்லை – இப்போது மீண்டும் அந்த வேலையைச் செய்திருக்கிறார்.

இருந்தாலும் கூட, முதல்வர் ஆயிற்றே! அதனால், அவருடைய பதவியை நினைத்தாவது – அவர் ஏன் இப்படி பேசியிருக்கிறார் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள, கொஞ்சமாவது நாம் முனைய வேண்டாமா?

"மது' என்றால் "குடி'தானா ?

திரைப்பட காமெடி சீன்களில், காமெடியன் ஆஃப்ரிக்காவிலிருந்து வந்திருப்பதாகச் சொல்லிக் கொண்டு, "கெக்கே... புக்கே... மக்ர டொக்கே... ஜிக்ல மக்கோ... திங்கன கும்பாரே... அஜாகினி பஜோகினி...' என்று ஏதாவது பேசுவார்; அவர் பக்கத்தில் இருப்பவர், இந்த உளறலுக்கு ஒரு அர்த்தம் சொல்வார். அந்த மாதிரி, முதல்வரின் பேச்சுக்கு, நாம் ஒரு பொருள் காண்போம்.

ராமாயணத்திலிருந்து, ராமர் "மது' உண்டதாக தெரிய வருகிறது என்று யாரோ முதல்வரிடம் சொல்ல, அதை வைத்துக் கொண்டு, "ஆஹா! மது! மதுபானம்! சாராயம்!' என்று அவர் முடிவுகட்டி விட்டார் போலிருக்கிறது. ஸம்ஸ்க்ருதத்தில் மது என்றால் "போதை தருகிற பானமே' என்பதல்ல பொருள். கள், சாராயம், இவற்றின் அயல்நாட்டு வகைகள் போன்றவற்றை அருந்துவது, தமிழில் மது அருந்துவது என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆனால் ஸம்ஸ்க்ருதத்தில் "மது' என்பதற்கு, பல அர்த்தங்கள் உண்டு. "மது உண்ணும் வண்டு' என்கிறோமே, அந்த "மது'தான், ஸம்ஸ்க்ருத "மது'; அதாவது மலர்களிலிருந்து பெறப்படுவது; தேன். இதைத் தவிர, சுவையுள்ள தித்திப்பு ருசியுள்ள பழரஸங்களும் "மது' என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன.

"மதுர' (மதுரம்) என்றால் சுவையுள்ளது, இனிமையானது. நல்ல இசையை "அந்த சங்கீதம் கேட்பதற்கே மதுரமாக இருந்தது' என்று கூறுவது இதனால்தான். பூஜைகள் செய்யும்போது, "மதுபர்க்கம் ஸமர்ப்பயாமி' – "மதுபர்க்கம் சமர்ப்பிக்கிறேன்' என்று கூறப்படுகிறது. மதுபர்க்கம் என்பது தேன், பால், வெண்ணெய், தயிர் போன்றவை கலந்தது. "மதுபானம்' என்பதற்கு ஸம்ஸ்க்ருத அகராதி "சுவையுள்ள பழரஸங்கள்' என்று பொருள் கூறுகிறது.

ஆகையால் மது என்றால், உடனே கள், சாராய வகையைச் சார்ந்தது மட்டுமே என்ற எண்ணம் தவறானது. தமிழிலேயே கூட அகராதிகள், "மது' என்பதற்கு பல அர்த்தங்களைக் கூறுகின்றன. மகரந்தம், தேன், அமிர்தம் போன்றவற்றுடன் "கள்' என்பதும், தமிழ் "மது'விற்கு ஒரு அர்த்தம். ஸம்ஸ்க்ருதத்திலும், தமிழிலும் மது என்ற சொல்லிற்கு உள்ள நல்ல அர்த்தங்களை கொள்ள முடியாது என்ற வைராக்கியத்துடன், "கள்' என்ற அர்த்தத்தைத்தான் எடுத்துக்கொள்வேன் என்று சொன்னால், அதில் வறட்டுப்பிடிவாதம் இருக்குமே தவிர, விஷயஞானம் இருக்காது.

குடிப்பழக்கத்திற்கு, ராமர் கண்டனம் !

இன்னமும் சொல்லப்போனால், போதை தருகிற பானங்களை அருந்துவதை ராமர் வெறுத்தார் என்பது வால்மீகி ராமாயணத்தில் மிகத் தெளிவாகக் கூறப்பட்டிருக்கிறது. வாலி வதத்திற்குப் பிறகு, ஸுக்ரீவன், தான் ராமருக்கு அளித்த வாக்குறுதியை மறந்து, கேளிக்கைகளில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்தான்; இப்படி யுத்த முஸ்தீபுகள் செய்யப்படாமல், இருப்பதைப் பார்த்த ராமர் கோபம் அடைகிறார். ஸுக்ரீவன் கேளிக்கைகளிலும், போதை பானங்கள் அருந்துவதிலும் நேரம் கழித்துக் கொண்டிருப்பதை சாடி, அவர் லக்ஷ்மணனிடம் பேசுகிறார்.

அந்த இடத்தில் ராமர் கண்டிக்கிற பழக்கம் "பானம் அருந்துவது'; "பானமேவோபஸேவதே' – "பானம் அருந்துவதிலேயே குறியாக இருக்கிறான்' என்று ராமர் கூறுகிறார். அந்தப் பழக்கத்தைக் கண்டிக்கிறார். ஆனால், குடிப் பழக்கத்தை, "மது அருந்துவது என்றோ, ஸோமபானம் அருந்துவது' என்றோ சொல்லவில்லை;

லக்ஷ்மணன் சுக்ரீவனை சந்திக்கச் செல்கிறான்; முதலில் தாரை (வாலியின் மனைவியாக இருந்தவள்; பின்னர் சுக்ரீவனோடு இணைந்தவள்) வந்து வரவேற்கிறாள். "பானம் அருந்தியதால் லஜ்ஜை விலகியவளாக' என்று அவள் வர்ணிக்கப் படுகிறாள். "பானயோகாச்ச நிவ்ருத்தலஜ்ஜா' என்றுதான் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது; "மது அருந்தியதால் வெட்கத்தை விட்டாள்' என்றோ, "ஸோமபானம் அருந்தியதால் லஜ்ஜையை விட்டாள்' என்றோ, சொல்லப்படவில்லை.

ராமர் சுக்ரீவனுக்கு விடுத்த எச்சரிக்கையையும், அவர் கூறியதையும் தாரையிடம் எடுத்துரைக்கிற லக்ஷ்மணன், "வாழ்வில் நலம் பெறவும், தர்ம நெறிப்படி நடக்கவும் விரும்புகிறவர்களுக்கு இம்மாதிரி குடிப்பது தகாது; அறம் பொருள் இன்பம்
மூன்றையும் குடி அழிக்க வல்லது' என்கிறான். அதாவது ராமரும், அவர் சொல்படி பேசிய லக்ஷ்மணனும் குடியை நிந்தித்தனர். இந்த இடத்திலும் குடிப்பழக்கம் "மது அருந்துவது' என்று குறிப்பிடப்படவில்லை. "பானம்' என்றுதான் கூறப்படுகிறது.

மீண்டும், ஸுக்ரீவனை சந்திக்கிறபோது, பசுவதை செய்பவன், திருடன், விரதத்தை மீறுபவன், ஆகியோருக்கு இணையாக குடிப்பவனைப் பேசுகிறான் லக்ஷ்மணன். அப்போதும் "மது, ஸோமபானம்' என்றெல்லாம் சொல்லவில்லை. "கோக்னே சைவ ஸுராபேச சௌரே பக்னவ்ரதே ததா' – என்று சொல்லி, குடிப் பழக்கத்தை "ஸுராபே' – ஸுராபானம் அருந்துவது, என்றுதான் லக்ஷ்மணன் கூறுகிறான்.

ராமரும், லக்ஷ்மணனும், குடிப்பழக்கத்தை இவ்வாறு கண்டனம் செய்திருக்க, ராமர் குடிகாரர் என்றோ, குடிப்பழக்கம் உடையவர் என்றோ கருத வால்மீகி ராமாயணத்தில் இடமே இல்லை.

மீண்டும் ஒருமுறை கவனத்தில் கொள்வது தகும் என்பதால், "ஸோமபானம் என்பது போதை தருகிற பானம் அல்ல' என்பதையும், அதையும் ராமர் அருந்தியதாக வால்மீகி கூறவில்லை என்பதையும் நினைவுபடுத்திக் கொள்வோம்.

நேருஜி – தவறான விலாசம் !

"நேரு சொன்னார், சொன்னார்...' என்று மீண்டும் மீண்டும் முதல்வர் பேசி வருகிறார். மேலைநாட்டு விமர்சனங்களை அப்படியே ஏற்ற நேருஜியின் கருத்துகளைப் படித்து, ஹிந்து மதம் பற்றி தெளிவுபெற முடியாது. பார்லிமென்டின் நடைமுறைகள், சோஷலிஸ நம்பிக்கைகள் போன்ற விஷயங்கள் பற்றி
தெரிந்துகொள்ள, நேருவின் கருத்துகளும் உதவும். ஆன்மீகம் பற்றியோ, தெய்வ நம்பிக்கை பற்றியோ தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமானால், அனந்தராம தீக்ஷிதர், கிருபானந்த வாரியர், புலவர் கீரன் போன்றவர்கள் என்ன சொல்லியிருக்கிறார்கள் என்றுதான் பார்க்க வேண்டும்; அல்லது தயானந்த சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள், கிருஷ்ண ப்ரேமி ஸ்வாமிகள் ஆகியோரை அணுக வேண்டும். முதல்வர் விலாசம் தெரியாமல், நேருவிடம் போனது அவருடைய தவறு. உதாரணமாக – ரம்ஜான் நோன்பு பற்றி தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமானால் – முதல்வரிடம் போனால், அந்த நோன்பு பற்றிய அடிப்படை நம்பிக்கைகள் பற்றி விவரம் இல்லாவிட்டாலும் – "குல்லாய் அணிவது, கஞ்சி குடிப்பது' என்ற விவரங்களாவது தெரியவரும். ஆனால் விநாயகர் சதுர்த்தி பற்றி கேட்டால், "கொழுக்கட்டையை வாயில் திணிப்பேன்' – என்பார். கிருத்திகை விரதம் பற்றி அவரிடம் கேட்பதில் என்ன பயன் இருக்கும்? "அன்று நான் நிறைய சாப்பிடுவேன்' என்று அவரே சொல்லியிருக்கிறார். அவரைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை. அதற்கு மேல் அவருக்குத் தெரியாது.

ஆகையால் விலாசம் தவறி அவரிடம் போய் இந்த மாதிரி விஷயங்கள் பற்றி கேட்டால், அது நம் தவறு. இவ்விஷயத்தில், நேருஜி சமாச்சாரமும் அப்படித்தான். இருந்தாலும், அவர் மனித நாகரிகத்தை மதித்தவர் என்பதால், "கொழுக்கட்டை திணிப்பேன்' என்றெல்லாம் சொல்லாமல், "எனக்கு அது பற்றியெல்லாம் நம்பிக்கையும் இல்லை; தெரியவும் தெரியாது' என்று சொல்லியிருப்பார்.

இதையெல்லாம், முதல்வரின் கவனத்திற்காக நாம் சொல்லவில்லை. கலைஞர் "ராமன் குடிகாரன்... ஸோம பானம் அருந்தும் பழக்கமுடையவர்' என்றெல்லாம் பேசியதற்கு மறுதினமே, திரு. சரத்குமார், திரு.குருமூர்த்தி ஆகியோர் என்னிடம் இதுபற்றி அபிப்ராயம் கேட்டபோது, வால்மீகி ராமாயணத்தில் உள்ள மேற்கண்ட விவரங்களை எல்லாம், நான் அவர்களிடம் விரிவாக எடுத்துச் சொன்னேன். அவர்களைப் போல நம்பிக்கை கொண்டவர்களிடம் கூறினால், ஓரளவாவது உண்மைகள் பலரிடையே பரவும்; கலைஞர் போல துவேஷ மனம் கொண்டவர்களின் கவனத்திற்கு இதை எடுத்துச் சென்று என்ன பயன்? துவேஷத்தில் மூழ்கியிருக்கிற அவரால், உண்மையை கேட்கவோ, பார்க்கவோ, பேசவோ முடியாமற் போய்விட்டது என்பதை நாம் உணர்கிறோம். ஆனால், வாசகர்களில் யாராவது, முதல்வரின் பேச்சைப் பற்றிய செய்தியைப் படித்து, சற்று மனம் குழம்பியிருந்தால், அவர்கள் "தெளிவுபெற வேண்டும்' என்கிற எண்ணத்தில்தான், இவ்வளவு விவரங்கள் இங்கே தரப்பட்டுள்ளன.

அரசியல் சட்டம் !

"ராமர் பற்றி பேசக்கூடாது என்று அரசியல் சட்டத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதா?' என்று ரொம்ப புத்திசாலித்தனமாக முதல்வர் கேட்டிருக்கிறார். "ஹிந்து மதம் நீங்கலாக மற்ற மதத்தவர்கள் வழிபடுகிற தெய்வங்கள் பற்றியோ, இறைத் தூதர்கள் பற்றியோ எதுவும் பேசக் கூடாது' என்று அரசியல் சட்டம் கூறுகிறதா? அப்போது அவை பற்றியெல்லாம், யாராவது தாறுமாறாகப் பேசினால், அதில் தவறு இல்லை என்றுதான் அர்த்தம் கொள்ள வேண்டுமா? அதுதான் முதல்வரின் வாதமா? அதை விடுவோம்.

"அரசு மேற்கொள்ளும் திட்டம் பற்றி யாரும் எதுவும் பேசினால் அது சதி' என்று அரசியல் சட்டம் சொல்கிறதா? இல்லையே! பின் ஏன், சேது சமுத்திர திட்டம் பற்றி பேசுகிறவர்கள் செய்வது சதி என்று முதல்வர் சாடுகிறார்? சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு "என்னை கருணாநிதி' என்று குறிப்பிடுகிறார்களே? தமிழக அரசியல் அவ்வளவு தாழ்ந்துவிட்டது!' என்று முதல்வர் வேதனைப்பட்டாரே? ஏன்? அரசியல் சட்டத்தில் "கருணாநிதியை, கருணாநிதி என்று சொல்லக் கூடாது' என்று கூறப்பட்டிருக்கிறதா? சமீபத்தில், "என் குடும்பத்தினர் பற்றி விமர்சனம் செய்கிறார்களே' என்று வருத்தப்பட்டாரே – "கருணாநிதி குடும்பத்தினர் அரசியலுக்கு வந்தாலும், அவர்களை பற்றி யாரும் எதுவும் பேசக்கூடாது' என்று அரசியல் சட்டம் கூறுகிறதா?

அரசியல் சட்டம், எல்லா மதத்தினருக்கும் இடர்பாடு, குறுக்கீடு இன்றி தங்கள் நம்பிக்கையைத் தொடர்கிற உரிமையைத் தந்திருக்கிறது; வழிபாட்டு உரிமை உறுதியாக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதை மதிக்காமல் ஒரு ஆட்சியாளர் பேசுவது அரசியல் சட்டத்திற்கு விரோதமானதே!

கிரிமினல் குற்றம் !

இது ஒருபுறமிருக்க – முதல்வர் தொடர்ந்து ஹிந்து மத நம்பிக்கைகளை கொண்டவர்கள் மனம் புண்படுகிறபடியும், ஹிந்து மத தெய்வங்களை இகழ்ந்தும் பேசி வருவது – அரசியல் சட்டம் கூறுகிற மதச்சார்பின்மைக்கு விரோதமானது மட்டுமல்ல; இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (இந்தியன் பீனல் கோட்) பிரிவுகள் 295ஏ, 298 ஆகியவற்றின்படி கிரிமினல் குற்றம். இந்த குற்றத்திற்கு, அந்த இருபிரிவுகளில், தண்டனை விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இச்சட்டத்தின் பிடியிலிருந்து தப்புவதற்காக, "யார் மனதையும் புண்படுத்தும் நோக்கம் எனக்கில்லை' என்று முதல்வர் கூறலாம்.

ஆனால், மனம் புண்படுகிறது என்று ஹிந்துக்களில் பலர், மேடைகளிலும், பத்திரிகைகளுக்கு எழுதும் கடிதங்களிலும் மீண்டும் மீண்டும் கூறிய பிறகும், இதுபற்றி ஒரு வழக்கு வந்த பிறகும், முதல்வர் இப்படி தொடர்ந்து பேசுவதால், "மனதை புண்படுத்துகிற நோக்கம்' அவருக்கு இருப்பது, தெளிவாகிறது.

இப்படி சட்டப்படி கிரிமினல் குற்றமாகிற ஒரு செயலை மீண்டும் மீண்டும் செய்து வ&#299

devapriya

18th October 2007, 10:03 PM

[tscii:8265b52f9e]contd
ஆனால், மனம் புண்படுகிறது என்று ஹிந்துக்களில் பலர், மேடைகளிலும், பத்திரிகைகளுக்கு எழுதும் கடிதங்களிலும் மீண்டும் மீண்டும் கூறிய பிறகும், இதுபற்றி ஒரு வழக்கு வந்த பிறகும், முதல்வர் இப்படி தொடர்ந்து பேசுவதால், "மனதை புண்படுத்துகிற நோக்கம்' அவருக்கு இருப்பது, தெளிவாகிறது.

இப்படி சட்டப்படி கிரிமினல் குற்றமாகிற ஒரு செயலை மீண்டும் மீண்டும் செய்து வருகிறவர், ஆட்சியில் எப்படி தொடரலாம்? ஒரு மதத்தினர் தொழும் தெய்வங்களை நான் இகழ்ந்தே தீருவேன் என்று செயல்படுகிறவர் – மதச்சார்பின்மையின்படி ஆட்சி நடத்துபவரும் அல்ல; அப்படிப்பட்டவர் பதவியில் தொடர்வது, அரசியல் சட்டத்திற்குப் பெருமையும் அல்ல.

(நன்றி: துக்ளக் )

நன்றி:http://idlyvadai.blogspot.com [/tscii:8265b52f9e]

devapriya

18th October 2007, 10:04 PM

ராமாயணத்திலிருந்து என்ன கற்கலாம்?

ராமன்

தந்தை சொல் தட்டாதவன். சித்தியையும் தாயாக மதித்து நடப்பவன். ஒரு மனைவி சட்ட-திட்டங்கள் இல்லாத காலத்திலும் ஒரு பெண்ணுடன் வாழ விழைந்தவன். படகோட்டியான குகனை மார்போடு அணைத்து இன்றோடு ஐயவரானோம் என்று சொல்லி ஏற்ற தாழ்வு மனிதருள் இல்லை என்று காட்டியவன். மக்கள் சந்தேகம் கொண்டு தன் மனைவியை தவறாக பேசிவிடுவார்களோ என்று அவளை தீக்குளிக்க சொன்னவன். தன் மனைவி தவறு இழைக்காதவள் அதனால் அதிலிருந்து மீண்டு வருவாள் என்று நம்பிக்கை கொண்டவன்.

சீதை

வசதியாக வாழ்ந்திருந்தாலும் கணவன் இருக்கும் இடம் சொர்க்கமாக நினைத்து காட்டுக்கு பின் தொடர்ந்தவள்.

தசரதன்

பல மனைவிகள் கொண்டவன். கதை எழுதப்பட்ட காலத்தை கொண்டு பார்த்தால் ஒரு மனைவி சட்டம் இல்லாதிருந்திருக்கும். ஒரு மனைவி சட்டம் சமீபத்தில் வந்ததது தான். தன் மகன் மேல் அதிக பாசம் கொண்டிருந்தவன். தன் மனைவியிடம் செய்து கொடுத்த சத்தியம் காக்க உயிர் துறந்தவன்.

லக்ஷமணன்

சகோதர பாசம். சகோதர மதிப்பு. தம்பியுடையான படைக்கு அஞ்சான். அண்ணி தாயுக்கு சமம் என்பதை உணர்த்தியவன். இதற்கு நேர் எதிர் வாலி.தம்பி மனைவியை அபகரித்தவன்.

பரதன்

தாய் செய்தது தவறு என்று எடுத்துக் காட்டியவன். அண்ணனுடைய நாற்காலிக்கு ஆசை படாதவன்.

கைகேயி - முதல் பாதி

தன் கணவனுடைய இன்னொரு மனைவிக்கு பிறந்தவனாக இருந்தாலும் ராமனை தன் மகன் போல் பாவித்தவள். இதிலிருந்து பாடம் கற்றுக் கொண்டால் இன்று சித்தியரால் முதல் மனைவி பிள்ளைகளுக்கு வரும் கஷ்டம் வராது. இரண்டாவது பாதி கைகேயி படி நடக்கக்கூடாது என்பதற்காக ஒரு நேர்மறையான பாத்திரம்.

கூடவே இருந்தவர்கள் என்றாலும் அவர்கள் சொல்வதை அப்படியே கேட்டால் ஆபத்து தான் என்பதை உணர்த்திய பாத்திரம்.

கூனி-மந்தரை

யார் வீட்டில் உண்கிறோமோ அவர்களுக்கு துரோகம் செய்யக்கூடாது

சூர்பனகை

திருமணமான ஆணின் மீது ஆசை கொள்ளக் கூடாது

ராவணன்

இசையில் தேர்ந்தவன். தெய்வ பக்தி கொண்டவன். பிறர் மனை நோக்குதல் பாவம் என்று உணர்த்த ஒரு பாத்திரம். அப்படியே அவளை கடத்தி வந்த தப்பு செய்தாலும் கடைசி வரை அவளை தொடாமல் கண்ணியம் காத்தவன். பாடம் - ஒரு பெண்ணை அவள் விருப்பம் இல்லாமல் தொடக்கூடாது. ஒரு ஹீரோ கதையில் இருந்தால் ஒரு வில்லனும் உண்டு. அதற்கு அடிவகுத்தவை இக்கதைகள். இன்னும் சினிமாவில் இதே தொடர்கின்றன. ராமாயணத்தில் வந்த ஒவ்வொரு வரியையும் வைத்து ஆயிரம் படங்கள் வந்தாயிற்று.

மண்டோதரி

கணவன் தவறான பாதையில் சென்றாலும் கடைசி வரை எப்படியாவது அவனை நேர்வழிக்கு கொண்டு வர முடியும் என்று நம்பியவள். அதில் தோற்று பாடம் கற்பித்தவள்.

கும்பகர்ணன்

தவறே செய்திருந்தாலும் சகோதரன் பக்கம் நின்றவன். சகோரத்துவத்தில் இது ஒரு வகை.லக்ஷமணனுக்கு எந்த வகையிலும் குறைந்தவன் இல்லை.

விபீஷணன்

தவறே செய்திருந்தாலும் தர்மத்தின் பக்கம் நின்றவன். சகோதரத்தில் இதுவும் ஒரு வகை தான். இது துரோகமா என்று வாதிட முடியும். ஆனால் கடைசியில் ராவணன் குலம் தழைத்தது இவனால் தான். தர்மத்தின் பக்கம் நின்றதால் இவன் பரதனுக்கு எந்த வகையிலும் குறைந்தவன் இல்லை.

வாலி

தம்பி மனைவியை தன் மனைவியாக எண்ணுவது தவறு.

சுக்ரீவன்

அண்ணனால் தவறாக எண்ணப்பட்ட ஒரு பாத்திரம். அண்ணன் மகனை இளவரசனாக்கி சகல மரியாதையோடு நடத்தியவன்.

அனுமான்

தலைவன் - தொண்டனுக்கு இடையில் இருக்கும் ஒரு அற்புத பந்தம்.சேவையில் உயர்ந்தவன். தன் தலைவன் மீது அசரா நம்பிக்கை கொண்டவன். தன் தலைவனுக்காக எதையும் செய்யத் துணிந்தவன். எதிலும் தன் தலைவனையே கண்டவன்.

புஷ்பகவிமானம்

இன்றைய விமானத்திற்கு பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் வித்திட்ட ஒரு கற்பனை கதை.

வாலியை ராமன் மறைந்திருந்து கொன்றது

நல்ல பட்டிமன்ற தலைப்பு. வாலி ஒரு குரங்கு. ராமன் மனிதன். வேட்டையில் எந்த ஒரு சட்டத்தையும் மீறவில்லை ராமன். ராமன் ஒரு ஹீரோ என்பதால் மறைந்திருந்து கொன்றது சற்று ஜீரணிக்க முடியாமல் இருக்கலாம்.

ராமாயணத்தில் வரும் பல துணைகதைகளும் நல்ல விஷயங்களை சொல்லவே முயன்றிருக்கின்றன.

இறைவனை நம்பாதவர்களுக்கு - ராமாயணத்தை நல்ல கதையாக கருதலாம். அதில் சொன்ன நல்ல கருத்துக்களை எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

காலம் காலமாக மக்கள் மனதில் நின்றுவிட்ட கதை. கதையில் அடிப்படை கோளாறு இருந்தால் என்றோ மறைந்து போயிருக்கும். நமக்கு பல சந்தேகங்கள் தோன்றலாம். ஆனால் மூலக்கதை அறியாமல் கேட்டதை வைத்த இந்த கதை வளர்ந்திருக்கிறது.

நன்றி.

devapriya

18th October 2007, 10:08 PM

இப்போது கலித்தொகை கூறும் ராமாயண கதை காண்போம்.

இமைய வில் வாங்கிய ஈர்ஞ் சடை அந்தணன்
உமை அமர்ந்து உயர்மலை இருந்தனனாக,
ஐ இரு தலையின் அரக்கர் கோமான்
தொடிப் பொலி தடக் கையின் கீழ் புகுத்து, அம் மலை
எடுக்கல்செல்லாது உழப்பவன் போல 5
உறு புலி உரு ஏய்ப்பப் பூத்த வேங்கையைக்
கறுவு கொண்டு, அதன் முதல் குத்திய மத யானை
நீடு இரு விடர் அகம் சிலம்பக் கூய், தன்
கோடு புய்க்கல்லாது, உழக்கும் நாட! கேள்: கலித்தொகை 38:1-8

புலவர் கபிலர் யானை தன் கொம்புகள் வேன்கை மரத்தில் குத்தியதை பின் எடுக்க முடியாமல் தவித்ததை - இமயமலையை வில்லாக வளைத்து (முப்புரம் எரித்த) சடையுடைய சிவபெருமான் தன் மனைவி உமையோடு அமர்ந்து இருந்தபோது 10 தலை கொண்ட இராவணன் இமயமலை கீழ் கையிட்டு தூக்கிடமுயல சிவன் அழுத்த அல்லல் உற்றாதற்கு உவமையாக தந்துள்ளார்.

தமிழ் மக்களிடம் இராமாயணம் மிகுதியாக பரவிஉள்ளதைக் காட்டும்.

devapriya

27th October 2007, 07:33 AM

தமிழின முப்பாட்டன் இராவணன்..அருணகிரிநாதர் எனும் ஆரிய அடிவருடி!!
தமிழின வரலாறு வலைப்பூ வழியா கத்துக்கிட்டா எங்க ரீச்சாவீங்க? பதில் பதிவின் கீழே!

இட்லிவடையின் இந்தப்பதிவில் படித்த தொல்.திருமாவளவன் தந்த புல்லரிக்கும் வரலாற்று விளக்கம் இது:

"ராமன் என்பவன் யார்? ராவணனை அழிக்க இலங்கைக்கு, குரங்குகளின் துணையோடு படையெடுத்து சென்றவன். ராவணன் யார் ? நம்முடைய முப்பாட்டன். தமிழன், தமிழ்ச்சங்கம் வளர்த்து தமிழை வளர்த்தவன். ஒரு தமிழனை அழிப்பதற்காக வட மாநிலத்தில் இருந்து படையெடுத்துச் சென்ற ராமன், அதற்காக கட்டிய பாலம் ராமர் பாலம் என்றால், நம்முடைய விரோதி கட்டிய ராமர் பாலம் என்று ஒன்று இருந்தால், அதனை வெடிகுண்டு வைத்து தகர்க்கவும் தயார்" - விடுதலைசிறுத்தை திருமாவளவன்

இன்றைய எனது இணைய மேய்ச்சலை நீட்டி இன்னொரு சக பதிவர் பதிவிலே போனால் அவர் படித்து மகிழ்ந்த அருணகிரியார் பாடலுக்கு தந்த விளக்கத்தைப் படிக்கையிலே, அருணகிரி எப்படிப்பட்ட பச்சையான ஆரிய அடிவருடி என்பதை தமிழின துரோகியான அருணகிரியின் இந்தப்பாடல் விளக்கிவிட்டது.

முத்தைத் தருபத்தித் திருநகை
அத்திக்கிறை சத்திச் சரவண
முத்திக்கொரு வித்துக் குருபர எனஓதும்

முக்கட்பரமற்குச் சுருதியின்
முற்பட்டது கற்பித்திருவரும்
முப்பத்துமூவர்க்கத் தமரரும் அடிபேண

பத்துத்தலை தத்தக் கணைதொடு
ஒற்றைக்கிரி மத்தைப் பொருதொரு
பட்டப்பகல் வட்டத் திகிரியில் இரவாகப்

பத்தற் கிரதத்தைக் கடவிய
பச்சைப்புயல் மெச்சத் தகுபொருள்
பட்சத்தொடு ரட்சித் தருள்வதும் ஒருநாளே

தித்தித் தெய ஒத்தப் பரிபுர
நிர்த்தப்பதம் வைத்துப்பயிரவி
திக்கொக்கு நடிக்கக் கழுகொடு கழுதாடத்

திக்குப் பரி அட்டப் பயிரவர்
தொக்குத் தொகு தொக்குத் தொகுதொகு
சித்ரப்பவுரிக்குத் ரிகட கெனவோதக்

கொத்தப்பறை கொட்டக் கலமிசை
குக்குக் குகு குக்குக் குகுகுகு
குத்திப் புதை புக்குப் பிடியென முதுகூகை

கொட்புற்றெழ நட்பற் றவுணரை
வெட்டிப்பலி இட்டுக் குலகிரி
குத்துப்பட ஒத்துப் பொரவல பெருமாளே!

தமிழ்ச்சங்கம் வைத்து தமிழ் வளர்த்த, தமிழின முப்பாட்டனான இராவணனின் பத்துத் தலைகளையும் வெட்டிச்சாய்த்தவன் முருகப்பெருமான்னு எழுதியிருக்கும் அருணகிரி மட்டும் இன்னிக்கு இருந்திருந்தா சிறுத்தையா பாய்ஞ்சு அவரோட அருணாக்கொடியைப் பிடித்து தலையைச் சுத்தி வீசுவதில் தமிழின எதிரி அருணகிரி தமிழின முப்பாட்டன் இராவணனின் தேசத்தில் போய் விழவேண்டியிருக்கும்!

முத்தமிழுக்கும் முதல்வன் முருகப்பெருமான். முருகன் அக்மார்க்/ISO தரம் பெற்ற ஒரிஜினல் தமிழ்க்கடவுள். ஆகவே முருகப் பெருமான் தமிழின முப்பாட்டன் இராவணனின் பத்து தலைகளைத் தன் கூரிய வேலால் எப்படிக் கொய்திருக்க முடியும்???

அருணகிரிதான் அந்தக்காலத்திலே ஓ போட்ட ஆ.வி.ஞானி ! தமிழின் மீது பற்று இருப்பது மாதிரி தமிழின முப்பாட்டன் இராவணனது பத்துத் தலைகளை தமிழ்க்கடவுள் முருகப்பெருமானை வைத்தே வேலால் கொய்ய வைத்து மகிழ்ந்திருப்பதைப் பார்த்தாலே லெமூரியாக் கண்டம் மூழ்கி தமிழினம் பிரிந்த வரலாறு புரிபடும்!

இப்படிப்பட்ட தமிழின துரோகியான ஆரிய அடிவருடி அருணகிரிநாதர் திருஅண்ணாமலையின் உச்சியிலிருந்து குதித்தபோது தமிழ்க்கடவுள் முருகன் தோன்றி அவரைக் காத்தது மட்டுமின்றி அருணகிரியின் நாக்க்கில் முத்தமிழின் அப்டேட்டட் வெர்ஷனை கூர்வேலால் என்க்ரிப்ட் செய்தும் விட்டார் என்று புரட்டையும் பரப்பியவர் அருணகிரிநாதர்!

ஆதியிலிருந்தே தமிழனுக்கு நகைச்சுவை அதிகம்! இணையத்தில் இறைந்து கிடக்கிறது தமிழினமான நகைச்சுவைகள்! சிறுத்தை மாதிரி பாய்ந்து தாக்குகிறது சிறப்பான நகைச்சுவை.

குவிஸ் பதில்: தமிழின அரசியல் வாதியின் வரலாற்று விளக்கம் மூலமாக, மேற்கொண்டு இணையத்தில் தமிழ்வலைப்பூ வாயிலாக வரலாற்றைப் படித்தால் நீங்கள் ரீச்சாகும் இடம் சென்னையின் கீழ்ப்பாக்கம், வேலூரின் பாகாயம்!

அன்புடன்
ஹரிஹரன் http://harimakesh.blogspot.com/2007/10/179.html

devapriya

27th October 2007, 07:35 AM

[tscii:5b2667ae4c]கிருஷ்ணர் கடவுளா, அரசரா?: விகடனில் ஹாய் மதன் பாமரத்தனம்
இந்த வார விகடனில் "ஹாய் மதன்" பகுதியில் இப்படி ஒரு கேள்வி பதில்.

கிருஷ்ணர் கடவுளா, அரசரா?
என்.பிரபாகர், ஆ.புதூர்.

மகாபாரதத்தில், கிருஷ்ணர் நினைத்திருந்தால் சில நிமிடங்களில் துரியோதனன்உட்பட கௌர-வர்கள் அத்தனை பேரையும் அழித்திருக்கலாம். ஏன் குரு«க்ஷத்திரபோர் வரை செல்லவிட்டார்?முதன்முதலில் எழுதப்பட்ட மகாபாரதத்தின்படி, கிருஷ்ணர் யாதவர்களின்அரசர்தானே தவிர, கடவுள் இல்லை. துரியோதனனிடம் பாண்டவர்களின் பிரதி-நிதியாகச் சென்று ‘போர் வேண்டாம்’ என்று எடுத்-துரைக்க மட்டுமேகிருஷ்ணரால் முடிந்தது. அவர் கடவுள் அவதாரமாகக் கருதப்பட்டது, மிகப்பிற்பட்ட காலத்தில்தான். பிறகு, கடவுளுக்குரிய அம்சங்கள் மகாபாரதத்தில்சேர்க்கப்பட்டன. மிகப் பெரிய அளவில் கிருஷணர் வழிபாட்டை முதலில்துவக்கிவைத்த பெருமை வங்காளிகளுக்கே சேரும்!'

ஹாய் மதன் அனைத்தும் அறிந்த ஒரு அறிஞர் என்று அவரிடம் கேள்வி கேட்பவர்கள் உட்பட யாருமே எண்ணுவதில்லை.

இருந்தாலும், இப்படிப் பட்ட ஒரு கூமுட்டைத் தனமான பதிலைப் பார்க்கையில், மகாபாரதம் போன்ற நன்கறியப் பட்ட விஷயத்தில் கூட ஒரு குறைந்த பட்ச ஹோம் ஒர்க், புரிதல், உண்மை இருக்கவேண்டிய அவசியமில்லை என்று அவரே என்ணுவதாகத் தெரிகிறது.

இது பற்றி இதிகாசங்களில் ஆழ்ந்த புலமை கொண்ட திரு. ஹரிகிருஷ்ணன் (அனுமன் வார்ப்பும் வனப்பும் நூலின் ஆசிரியர்) அவர்களிடம் மின் அஞ்சல் அனுப்பிக் கேட்டபோது அவர் அனுப்பிய பதில் மூலம் ஹாய் மதனிடம் தொடுக்கும் கேள்விகள் -

1) முதலில் எழுதப்பட்ட மகாபாரதத்தின் பதிப்பு இப்போது யாரால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது? எங்கே கிடைக்கும்?

2) கிருஷ்ணன் யாதவர்களின் அரசனே இல்லை. அவன் ஒருபோதும் அரசனாகவே இருந்ததில்லை என்பதுதான் வியாச பாரதத்தின் தற்போதைய மொழிபெயர்ப்புகள் சொல்வது. பாகதவமும் இதையே சொல்கிறது. சிசுபாலன் கிருஷ்ணனை நிந்திக்கும்போது சொல்வனவற்றில் இதுவும் ஒன்று:

O Bhishma, if one like thee, possessed of virtue and morality acteth from motives of interest, he is deserving of censure among the honest and the wise. How doth he of the Dasarha race, who is not even a king, accept worship before these kings and how is it that he hath been worshipped by ye? O bull of the Kuru race, if thou regardest Krishna as the oldest in age, here is Vasudeva, and how can his son be said so in his presence?

ஆகவே, கிருஷ்ணனை யாதவ அரசன் என்று சொல்லும் முதலில் எழுதப்பட்ட வியாச பாரதம் மிகவும் முக்கியமான ஒன்றாகிறது. எனவே தயவுசெய்து எந்தப் பதிப்பகத்தார் வெளியிட்ட புத்தகத்தைத் தாங்கள் வைத்திருக்கிறீர்கள் என்பதைத் தெரிவிப்பது எம்போன்ற எளிய வாசகர்களுக்குப் பெரிய உபகாரமாக இருக்கும்.

3) ஆனால் பாரதமும் பாகவதமும் கிருஷ்ணனைப் பரம்பொருள் என்று மிகப் பல இடங்களில் குறிக்கின்றன. பீஷ்மர் தன்னுடைய உடலை விடுவதற்கு முன்னால் மிகத் தெளிவாகவே இதைச் சொல்கிறார். யுத்த சமயத்தில் சக்கரத்தை எடுத்துக் கொண்டு பீஷ்மரை வதைப்பதற்காகக் கண்ணன் விரையும்போதும், கூப்பிய கரங்களோடு 'வா கண்ணா, உன் கையால் எனக்கு விடுதலை கிடைக்கட்டும்' என்று துதிக்கிறார்.

இவையெல்லாம் வங்காளிகளுடைய பிற்சேர்க்கை என்பதை நிறுவுவதற்காகத் தாங்கள் எங்களுக்கு அருள்கூர்ந்து இந்த உபகாரத்தைச் செய்ய வேண்டும்.

இவை ஒரு அறிஞர் கேட்கும் கேள்விகள்.

எனக்கும் சில சாதாரணமான கேள்விகள் தோன்றுகின்றன -

பொது சகாப்தம் (Common Era, CE) முதல் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த *தமிழர்* இளங்கோ அடிகள் *மகாபாரத* கண்ணனை நாராயணனாகவே கண்டு பாடுகிறாரே -

மடந்தாழு நெஞ்சத்துக் கஞ்சனார் வஞ்சம்
கடந்தானை நூற்றுபவர் பால் நாற்றிசையும் போற்ற
படர்ந்தாரணம் முழங்கப் பஞ்சவர்க்குத் தூது
நடந்தானை ஏத்தாத நாவென்ன நாவே
நாராயணா என்னா நாவென்ன நாவே

சிலப்பதிகாரத்தில், மதுரைப் புறஞ்சேரியில் உள்ள ஆயர்கள், ஆய்ச்சிகள் அனைவரும் குரவையிட்டு கண்ணனை ஆராதிக்கிறார்களே? இதற்கும் முந்தைய சங்க இலக்கியமாகிய பரிபாடலில் கண்ணனின் லீலைகளைச் சுட்டி அவனை மாயோன், திருமால் என்று போற்றும் பாடல்களும், அவனது கோயில்கள் பற்றிய குறிப்புக்களும் உள்ளனவே? இது எல்லாம் "மிகப் பெரிய அளவில் கிருஷ்ணர் வழிபாடு" இல்லையா?

அப்போ சிலம்புக்கும், பரிபாடலுக்கும் முற்பட்ட ஏதாவது வங்காளி நூல் கிருஷ்ணனைக் கடவுள் என்று ஆக்கியதா? அதை மதன் படித்திருக்கிறாரா? அல்லது இளங்கோ அடிகளும் அதைப் படித்துத் தான் கண்ணன் கடவுள் என்று தெரிந்து கொண்டாரா?

ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் அவதாரமாகக் கருதப்படும் ஸ்ரீகிருஷ்ண சைதன்ய மகாப்ரபு 16-ஆம் நூற்றாண்டில் வங்கத்தில் தோன்றுவதற்கு ஒரு 800-900 ஆண்டுகள் முன்பே ஆண்டாள் திருப்பாவையும், "கண்ணன் எம்பெருமான்" என்று கசிந்துருகிப் பாடிய திருவாய்மொழியும் தோன்றி விட்டதே! திருக்கண்ணபுரம் என்று தமிழகத்தில் திவ்யதேசமே இருந்ததே!

இப்படி ஆகத் தொன்மையான சங்கத் தமிழ் நூல்களே கண்ணனைக் கடவுளாகப் போற்றுகின்றன என்னும்போது இந்தக் கருத்துக்கள் தமிழகம் முழுதும் பரவியிருந்த காலமே "மிகப் பிற்பட்ட காலமா"? அப்போ நீங்கள் சொல்லும் அந்த "கண்ணன் கடவுள் ஆகாத" மிக மிக முற்பட்ட காலத்திற்கு சான்றுகள் எங்கே? எந்த அடிப்படையில் இப்படிச் சொல்கிறீர்கள்?

கோடிக்கணக்கான இந்துக்கள் போற்றும் தெய்வ அவதாரமான ஸ்ரீகிருஷ்ணனைப் பற்றி இப்படி ஏனோதானோ என்று போகிற போக்கில் ஒரு பதில் கொடுத்து விட்டுப் போகிறீர்களே மதன்? இது நியாயமா?
http://jataayu.blogspot.com/2007/10/blog-post_26.html[/tscii:5b2667ae4c]

devapriya

31st October 2007, 07:14 AM

மாயோன் புகழ் பாடும் தொல்காப்பியம்
. . .

தொல்காப்பியம் எனும் இலக்கண நூலில் எல்லா இலக்கண விதிகளும் சூத்திர முறையில் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. அகத்திணையியலில் ஐந்தாம் சூத்திரம் ஐவகை நிலங்களில் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல் என்ற நானிலங்களைப் பற்றிக் கூறும் போது அவற்றின் தெய்வங்களையும் குறிக்கிறது.

மாயோன் மேய காடு உறை உலகமும்
சேயோன் மேய மை வரை உலகமும்
வேந்தன் மேய தீம்புனல் உலகமும்
வருணன் மேய பெருமணல் உலகமும்
முல்லை குறிஞ்சி மருதம் நெய்தல் எனச்
சொல்லிய முறையான் சொல்லவும் படுமே

முல்லை என்பது காடுகள் நிறைந்த நிலம். அதில் மாயோன் உறைகிறான்.
குறிஞ்சி என்பது மலைகள் நிறைந்த நிலம். அதில் சேயோன் உறைகிறான்.
மருதம் என்பது நன்னீர் நிறைந்த நிலம். அதில் வேந்தன் உறைகிறான்.
நெய்தல் என்பது எங்கு நோக்கினும் மணல் நிறைந்து காணப்படும் நிலம். அதில் வருணன் உறைகிறான்.

இங்கே மாயோன் என்பவன் கண்ணன் என்றும், சேயோன் என்பவன் முருகன் என்றும், வேந்தன் என்பவன் இந்திரன் என்றும் பொருள் கூறுவார்கள். பிற்கால இலக்கியங்களில் எல்லாம் மாயவன் என்று கண்ணனே அறியப்படுவதால் கண்ணன் தான் இங்கே மாயோன் என்று சொல்லப்படுகிறான் என்ற பொருள் பொருந்தும். அப்படியே பிற்கால இலக்கியங்களில் குறிஞ்சித் தலைவனாக முருகனே அறியப்படுவதாலும் அவன் சிவனின் மகன் என்றும் கொற்றவை சிறுவன் என்றும் அறியப்படுவதாலும் சேயோன் என்பது முருகனே என்ற பொருளும் பொருந்தும். வேந்தன் என்றால் இந்திரன் தானா? இந்திரன் என்ற சொல்லும் வேந்தன் என்ற சொல்லும் அரசன் என்ற பொதுப் பொருளைக் கொண்டிருப்பதாலும் இந்திரன் மழைக்கு தலைவன் என்று வடமொழி இலக்கியங்களும் பிற்கால தமிழ் இலக்கியங்களும் கூறுவதாலும் நீர் நிறைந்த நிலத்திற்கு இந்திரன் தலைவன் என்பதும் பொருந்தும். வருணன் என்பவன் வடமொழி வேதம் சொல்லும் வருணன் தானா? இல்லை வேறு தெய்வமா? இந்த கேள்வியும் உண்டு. வடமொழி வேதம் சொல்லும் தேவனாம் வருணனும் கடலுக்கு அரசனாகத் தான் அறியப்படுகிறான். இங்கும் கடலும் கடல் சார்ந்த இடமும் என்று வகுக்கப்படும் நிலமாம் நெய்தலுக்கு உரியவனாக வருணன் அறியப்படுகிறான். . .

இப்படிப் பொருள் சொல்வதை மறுப்பவர்களும் உண்டு.

***

புறத்திணையியலில் ஐந்தாம் சூத்திரத்தின் ஒரு பகுதியில் பூவை நிலை என்னும் துறையைப் பற்றி விளக்கும் போது மாயோன் மீண்டும் சொல்லப்படுகிறான்.

மாயோன் மேய மன்பெருஞ் சிறப்பின்
தாவா விழுப்புகழ் பூவை நிலையும்

மாயோனின் நிலைத்த பெருஞ்சிறப்பின் எல்லாவற்றையும் மிஞ்சும் பெரும்புகழைப் பாடுவதைப் போல் தலைவனின் புகழைப் பாடுவது பூவை நிலை. மாயோனின் சிறப்பையும் பெருமையையும் பாட்டுடைத் தலைவனுக்கு உவமையாகச் சொல்வதும் பூவை நிலை. சிறப்பான் ஒன்றையே உவமையாகக் கூறுவார்கள். இங்கே மாயோனின் சிறப்பையும் புகழையும் மிகச் சாதாரணமாகச் சொல்லிவிட்டுவிடாமல் மன்பெருஞ்சிறப்பு என்றும் தாவா விழுப்புகழ் என்றும் மிக மிக உயர்வாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. இதிலிருந்து மாயோன் என்னும் தெய்வம் தமிழர்களின் மிகப் பெரும் தெய்வமாக இருந்திருக்கிறது என்பது விளங்கும்.

komban

6th November 2007, 10:47 PM

இந்த வியாக்கியானம் எல்லாம் இருக்கட்டும். இராமனையும், கிருஷ்ணனையும் போல் ஏனைய அவதாரங்களைப் பற்றி வாய் கிழிய பேசுவதில்லையே, அது ஏன் ?

ஆரியத்தையும் வருணத்தையும் இவர்கள் இருவரைப் போல் தாங்கி பிடிப்பதில்லை என்பதாலா ?

Sudhaama

7th November 2007, 06:43 PM

.
Dear Devapriya,

Your elaborately analytical postings hereabove... is QUIITE INTERESTING even in a Commonman's angle...

..alongside authentic proofs for the veracity on the Subject.

For those who are REALLY OPEN-MINDED ..it must be enough not to unduly drag on their Negative propoganda on the high values of the Topic...

... cherished greatly by one major segment of Global Tamilian Society...

..not only by Religious angle... but also by Tamil Literature Values.

Your efforts are MUCH LAUDABLE...

Because You are rendering a very rare and REMARKABLE SERVICE...

...for Social-Values as well as for Tamil- Literature

Well.!!! Please continue.
.

devapriya

7th November 2007, 08:41 PM

Dear Komban,

I Intend giving that Every Indian worship has more than 2000 years Old Santity with Sangam Literature.

Dipavali is mentioned in Sangam and I have given it in this Thead
http://www.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=10556

Shiva, Murugan all are said as from Vedas and Vedic Gods in Sangam Lit.

You have to go Historically with Open Mind.

I thought that I shall Show all Avathars at respective Festivals.

Incidently Silapathikaram I have quoted has Thiruvikrama Avatars.

Thank you Sudhamaji

komban

9th November 2007, 03:37 PM

what is the festival related to Balaram Avatar ? How long should I wait to get to know ?

Sudhaama

9th November 2007, 06:03 PM

what is the festival related to Balaram Avatar ? How long should I wait to get to know ?

Dear Komba,

This Forum is Not intended for You only... but a vast gathering INTERNATIONALLY....

.. so we all are anxiously reading the rich and valuable postings of Devapriya...

..for whom we all have to give a Free hand to speak out in his own order of presentation and analytical elaboration.

Let us not be in a hurry... You and I have to wait.
.

devapriya

10th November 2007, 08:00 AM

Dear Komban,

Lord Vishnu made several Avatars, popular bing 10- Dasavatar.

We always know that Lord Vishnu rested on Aadi Seshan the Snake, i..e, Aadi Seshan is always besides him.

In Ramayan -Lakshmana is the Aadiseshan's Avatar.

In Krishnavatar- Balarama is the Aadiseshan's Avatar.

Many references on Balarama are and Aadiseshan are there in Sangam Literature. Balarama is more signified in Sangam as closer to Farming.

I am compiling as -Vedi Sivan in Sangam Lit., Vishnu in Sangam Lit.,
Muruga in Sangam Lit., most of which I intend presenting it in the forthcoming Indian Historical Congress along with few of my other researchers.

I keep researching continously and posting in History and Tamil Threads, Please, keep on visiting regularly.

Sudhaama

5th January 2008, 10:14 AM

.

what is the festival related to Balaram Avatar ? How long should I wait to get to know ?

There is no necessity for Festival for every Awathara.

Hindu Religion gives highest importance to only Rama and Krishna Awathara...

...since these two Biographies convey the MOST IMPORTANT Gospels

...translated into practical action...

... as the guiding Lessons for the Life of Humanity
.

Sudhaama

6th January 2008, 12:23 AM

.
. Why RAMA the Tamilar God.?

In Tamilnadu and amongst Tamilians all over the world...

...we can notice several leading dignitaries, popular personages having the names of Rama in one or the other forms..

..like Ramasami, Raman, Rajaraman, Jayaraman, Rama Naicker, Ramadas, Ramabadran, Raghavan, Vijaya Raghavan, Raghupathi, Raghuraman, Seetharaman and so on... Why.?

(1) Because in general there is a Sentimental belief amongst Tamilians that Rama's names are the lucky ones...

..and so persons holding Rama's name will be more successful in Life.... than with other Names.

True to their belief... there are several examples of Ramans born in even poor and downtrodden families...

..risen up to great status in Life later.. Comparatively more than those holding other names... some people justify.

(2) Rama is the only God... who did not declare Himself as God...

...but as just one Human amongst the vast mass of people.

So people felt as also feeling close to him... even after Awathara.

(3) There is a wide-belief amongst the commonfolk...

...that Rama is the only God... who never punishes the devotees... even the worst criminals...

..and when the devotees duly introspect, confess and surrender... even the worst crimes are pardoned.

(3) Karpaar Raama-piraanai allaal matrum karparoa? (Meaning: If anybody wants to learn...

...What is Life?, How? and Why?...

...Is there any other Source than Rama's emulative Life Lessons shown in practice?) ... says Tamil Literature..

...not so EMPHATICALLY on any other God form.

(4) Kavi Chakravarthi Kambar... although a Narasimha-devotee as his Kula-Deywam...

...as is fortified by his name KAMBAR (meaning God Narasimha)...

... wrote on Rama only... which became very popular and continuing so through Literature...

...more than Villi-bharatham on Krishna.

(5) Rama is the only Nationally popular God... who walked down to South, especially Tamilnadu, extensively and widely...

...and his Biography is related to some locations here as Thillai Chithrakoodam, Jatayu moksha Sthalam, Rama penance at Thiruppulllani , as also Sethu and Rameswaram etc.

(6) During his Lifetime... Rama moved freely with people here in Tamilnadu...

...which affinity continues even after generations... as their Kula-Deywam.

(7) Hanuman has influenced in many peoples Life here...through not only all the Vishnu Temples...

..but also through several Upasakas being Spiritually possessed by Hanuman, the Ramadasa.

(8) Ramayanam is considered the holiest Punya-purana ..

...highly fit enough to purify and sanctify even a Mourned house.

(9) Vaishnavites quote Rama quite often... in their Religious discourses relating to Alwar paasurams...

...more than any other Awathara... Through them Rama-belief has spread wider still.

(10) Thyagaraja Swami a staunch Rama-devotee who was born in Tamilnadu and spent his whole Life here only...

..spread eternal Rama-bhakthi through his immortal Songs...

..although highly BROAD-MINDED, Catholic in approach towards all the Vedic Gods.!!

...coupled with Large-hearted outlook on Human-values.!!!
.

pizzalot

29th April 2008, 07:58 PM

How can you say he is a Tamilar God ? Did he (Ram) know Tamil ? Why are we drawing borders for Ram who is an invader from Ayodhya ? We can celeberate the Ayodhyan in the South when they (North Indians) celeberate the Cholan or Pandiyan in the North. Until then, please do not come here and tell us about Ram. People of South always see Ram as invader. Ramayan depicts the advanced people of South as tribes and monkeys. Do you want us to praise Valmiki and his kind ? In South I see very vithiyasamana Hindutva. People who claim Rama as their own (people like you). Maybe you are related to him. Many things could happen when someone invades. But do not impose him on others who feel that they are still independent. Right now we are on an agenda to develop. Do not take us the Ayodhyan way. Got it ? Even if Southerners do not have hatred in him, you are instilling it in us by talking about him again and again.

pizzalot

30th April 2008, 12:06 AM

http://en.wikipedia.org/wiki/Valmiki

Karunanidhi seems to be correct. I was reading this from Wikipedia. It was quite shocking to me .. What do you have to say for this Deva Priya ?
"....

Valmiki has very minutely described the daily life of Rama after he became King.

The administration, as Valmiki, states, was entrusted to Bharata, his brother. He had freed himself from the cares and worries about his kingdom and subjects. According to those accounts, the day was divided into two parts, up to forenoon and afternoon. From morning to forenoon he was engaged in performing religious rites and ceremonies and offering devotion. The afternoon he spent alternately in the company of Court jesters and in the Zenana. When he got tired of jesters he went back to the Zenana. Valmiki also gives a detailed description of how Rama spent his life in the Zenana. This Zenana was housed in a park called Ashoka Vana. There Rama used to tale his meals. The food, according to Valmiki, consisted of all kinds of delicious viands. They included flesh and fruits and liquor. Rama was not a teetotaler. He drank liquor copiously and Valmiki records that Rama saw to it that Sita joined with him in his drinking bouts. From the description of the Zenana of Rama as given by Valmiki it was by no means a mean thing. There were Apsaras, Uraga and Kinnari accomplished in dancing and singing. There were other beautiful women brought from different parts. Rama sat in the midst of these women drinking and dancing. They pleased Rama and Rama garlanded them. Valmiki calls Ram as a 'Prince among women's men'. This was not a day's affair. It was a regular course of his life.

As has already been said Rama never attended to public business. He never observed the ancient rule of Indian kings of hearing the wrongs of his subjects and attempting to redress them. Only one occasion has been recorded by Valmiki when he personally heard the grievance of his subjects. But unfortunately the occasion turned out to be a tragic one. He took upon himself to redress the wrong but in doing so committed the worst crime that history has ever recorded.

The incident is known as the murder of Sambuka, the Shudra. It is said by Valmiki that in Rama's reign there were no premature deaths in his kingdom. It happened, however, that a certain Brahman's son died in a premature death. The bereaved father carried his body to the gate of the king's palace, and placing it there, cried aloud and bitterly reproached Rama for the death of his son, saying that it must be the consequence of some sin committed within his realm, and that the king himself was guilty if he did not punish it; and finally threatened to end his life there by sitting on a dharana (hunger-strike) against Rama unless his son was restored to life. Rama thereupon consulted his council of eight learned Rishis, and Narada amongst them told Rama that some Shudra among his subjects must have been performing Tapasya (ascetic exercises), and thereby going against Dharma (sacred law), for according to it, the practice of Tapasya was proper to the twice-born alone, while the duty of the Shudras consisted only in the service of the "twice-born". Rama was thus convinced that it was the sin committed by a Shudra in transgressing Dharma in that manner, which was responsible for the death of the Brahmin boy.

So, Rama mounted his aerial car and scoured the countryside for the culprit. At last, in a wild region far away to the south he espied a man practicing rigorous austerity of a certain kind. He approached the man, and with no more ado than to enquire of him and inform himself that he was a Shudra, by name Sambuka who was practicing Tapasya with a view to going to heaven in his own earthly person and without so much as a warning, expostulation or the like addressed to him, cut off his head. And lo and behold! At that very moment the dead Brahman boy in distant Ayodhya began to breathe again. Here in the wilds the Gods rained flowers on the king from their joy at his having prevented a Shudra from gaining admission to their celestial abode through the power of the Tapasya which he had no right to perform. They also appeared before Rama and congratulated him on his deed. In answer to his prayer to them to revive the dead Brahman boy lying at the palace gate in Ayodhya, they informed him that he had already come to life. They then departed. Rama thence proceeded to the Ashrama, which was nearby, of the sage Agastya, who commended the step he had taken with Sambuka, and presented him with a divine bracelet. Rama then returned to his capital.
......
......
"

thamizhvaanan

30th April 2008, 09:22 AM

thamizhvaanan

30th April 2008, 09:27 AM

To add to pizzalot's post, I also read somewhere that in valmiki ramayana it is mentioned that Rama referred to Budha as a thief. While in exile, he advises his brother to be wary of a thief in the forest who with his wily words and deceit corrupts people (Budha was a rebel against existing religion. Naturally people had all sorts of bad things to say about him) It is quite funny that even he was branded as an avatar of vishnu later on in some places (Am I right? :roll: )

P_R

30th April 2008, 12:17 PM

TV, don't the King Rama and Valmiki pre-date Gauthama Buddha ?

We find that tamil literature is progressively secular as we go back older in date. Could you elaborate further on this. I am particularly interested in the knowing about the secular nature of Tamil literature in the BC era ?

Shakthiprabha.

30th April 2008, 12:31 PM

P_R

30th April 2008, 03:09 PM

Hi pizzalot.
Long time no see.

Thanks for the wiki link. It was pretty informative.

People of South always see Ram as invader. :-) Factually incorrect.

Whether Rama 'ought' to be worshipped is a different question. That debate would be interesting but most likely beyond the scope of this Hub. However, your statement is a sweeping generalization that (most) people of the South did not take favourably to Rama.
That's a completely different thing.

In the previous pages there was a post quoting an article by the writer P.A.Krishnan that talks about how Rama has been a celebrated and venerated in the South over the ages. Did you have a chance to read it ? Are you refuting that as incorrect ?

P_R

30th April 2008, 03:16 PM

sriranga

30th April 2008, 04:29 PM

Punnaimaran

30th April 2008, 06:41 PM

Right now we are on an agenda to develop. Do not take us the Ayodhyan way.

:rotfl: :thumbsup:

Devapriya, why do you have to quote these things? what does it acheive? :huh: we all know that tamil culture got corrupted with vedic religion] since the beginning of first millenia. We find that tamil literature is progressively secular as we go back older in date. Doesnt that point to infiltration of beleifs ? :huh:

seri, whatever be the case.. what is the point in discussing these things? Will my day get better if I accept that Rama is a tamil god :lol2:

so, do you also agree Tamil culture is getting corrupted with muslim/christian beliefs?
if you are secular you gotta agree to it.

do we need to get into the tamil culture now? :lol2:
if you love tamil culture, why did you learn english then?

if accepting rama as tamil god doesn't make your day better, why do you bother visiting this thread and why do you waste your day posting here?

you can be secular, but don't mock at people who are trying to develop themselves spiritually and sharing their knowledge with others who are interested in it.

Dear Sriranga,

TV is sharing his knowledge with others who are interested in his view. So it may not be a waste of his day. You are entitled to your view and TV to his. And if in saying Ram is a Tamil God develops you sprirtually, I'm happy for you.

I would rather develop my spirituality by following the good virtues attributed to him than by deciding whether he is a Tamil God or a Greek one.

Regards
Punnaimaran

kannannn

30th April 2008, 07:18 PM

http://en.wikipedia.org/wiki/Valmiki
See, that's the problem with wiki. The history of the page reveals that the part you quote was added on April 26, 2008, with no references. I haven't read Valmiki's Ramayana, but if someone has, please throw light on Valmiki's presentation of the man.

Sudhaama

30th April 2008, 09:37 PM

.
.Rama's Life.. a PRACTICAL DEMONSTRATION of Ideal-Humanity...

...according to Valmiki Ramayana.

http://en.wikipedia.org/wiki/Valmiki
See, that's the problem with wiki. The history of the page reveals that the part you quote was added on April 26, 2008, with no references. I haven't read Valmiki's Ramayana, but if someone has, please throw light on Valmiki's presentation of the man.

According to Valmiki Ramayana.. Rama is depicted as JUST A MAN...

... although an Incarnation of Vishnu.

Rama himself says "Aathmaanaam MAANUSHAM manyae"... which means..."Amongst all the Souls, I am the HUMAN-BEING."

The whole Valmiki Ramayana shows Rama as a MODEL MAN of IDEOLOGIC...

...Emulative Hero of Human-Values...

..showing out... all sorts of Emotions, Feelings and Reactions as any Common-man would...

...under the grip of UNFORESEEN turn and impact of Life-circumstances.

As any Common-man... Rama commits Mistakes and Blunders too... causing Miseries, Sorrow and such Negative Human-feelings...

...on which He weeps Cries and laments... blaming on His FATE...

...although being God... with no previous Births... had NO KARMAS nor Fate...

... to result in the due consequences in the subsequent birth.

And He unduly falls prey to the clutches of Anger and RASH decisions too...

...resulting in getting innocently trapped along with His ideal-wife and Brother...

...under the Wicked hands of his Enemy's machinations.

However Rama never got frustrated in Life... even under the worst onslaughts of circumstances...

...as well as in confronting the Enemies challenges.

Ultimately Rama proved to the World eternally that He has DEMONSTRATED to the Mankind...

..as to how any Common man... is PRONE to get caught unaware... under the wicked plans of Adharmic / Unrighteous forces...

...in the disguise of Kings, Rulers and Social-protectors.!

...and how an Ideal Man ignorantly or innocently becomes a Sinner too...

...because of his FAULTY DECISIONS... and WRONG APPROACH without considering the Source of Problems.

In brief... the Message of Lord Rama to Mankind is...

"You my dear Man... You are endowed with Supreme powers in the forms of WISDOM, MIND and SOUL powers...

...by using which in the proper approach laid down by the Law of Righteousness stipulated by Vedic Doctrines...

..You can SUCCESSFULLY lead a ROYAL LIFE...

...enjoying well on your great Earthly birth... well utilizing your rare opportunity as the Supreme creature.

You can observe from my Ramayana Life-History... when any of us committed Mistakes and Blunders...

..violating the Stipulations of Dharma... and the Law of Moral Life-code...

...we became the Victims of Circumstances... SUFFERED, got CHEATED... and INNOCENTLY TRAPPED under our Enemies cruel Hands.

Contrarily... whenever we took the Right decisions and approach...

...we got Victory, Fame and Glory.

So here is a Lesson... showing both the Sides of Man and Life."

Thus Ramayana... is a Model-Lesson for Mankind....

..which God wanted to DEMONSTRATE... as a Human-being...

...PRACTICALLY... on what He preached in Vedas..
.

pizzalot

30th April 2008, 10:59 PM

Pizzalot, re. the link I quoted by the
writer PA Krishnan.
Reasonably sure I read it in this debate. Can't locate the post. Here is the link (http://www.hvk.org/articles/0907/82.html).
The article was published in Pioneer - a mainstream journal.
Hi Prabhu, I missed ya all. So am back again.

It is a broken link Prabhu. Can you send me the correct one so I can go through ?

P_R

30th April 2008, 11:18 PM

Oops !

See if this works (http://pseudosecularism.blogspot.com/2007/09/karunanidhi-wrong-ram-ancient-tamil.html)

pizzalot

1st May 2008, 12:52 AM

pizzalot

1st May 2008, 02:19 AM

Oops !

See if this works (http://pseudosecularism.blogspot.com/2007/09/karunanidhi-wrong-ram-ancient-tamil.html)

Ok. Thank you Prabhu. I read the post. I am interested in AK's references about Ram in Sangam. Sangam and only Sangam is being quoted repeatedly as uncontaminated base reference of Tamils according to many tamils. In the link you provided AK says "The Ramayan finds a mention in at least two places in the Sangam corpus, which is traditionally dated between 200 BC and 200 AD. In one reference, Ram orders chirping birds to silence. In another, the monkeys wear, in a monkey-like manner, the jewels discarded by Sita while she was being abducted by Ravan. It is worthwhile to note here that both these incidents find no mention in the Valmiki Ramayan. The ease with which these incidents have been woven into the poems indicates that the Ramayan story was well known in the Tamil country during the Sangam period."
Can someone elaborate it and give more details as to which couplet this information was drawn ? Is AK's observation conclusive ? I would like to know if sangam refered to the same Rama the King Of Ayodhya, UP as mentioned in Valmiki's Ramayana. We all have learnt a little that ayodhi was what azhwars called the temple of the rama they worshipped in South. But we also know that that rama was not same as Rama@Ayodhya,UP. I just want to confirm that Sangam indeed refered to Valmiki's Ramayana.

Sudhaama

1st May 2008, 03:18 AM

.
.Model Lessons from Rama.?

Sudhaama .. you just created a new record of confusing everyone here. No one objects to the fact that Ramayana is a lesson in which everyone has something to learn from.

But what is that "Model Lesson" ????

Do you want every lesson to be based on that lesson ?

Make it clear.. Was Rama just a common man according to Valmiki or a ideal character to be emulated by man kind ?

You acknowledged that he sinned. Then you call him a ideal man. How did he become "ideal" and "emulative" hero afterwards ?

(1) I never said that Rama SINNED... But only said and meant He too committed Mistakes and Blunders even...

..in some cases... under the grip of DELICATE AND EMBARASSING confused Circumstantances.

And perhaps some such blunders might have caused Sins... We do not know...

Valmiki does not say about His Sins or Virtues or the so called resultant-effect named Karmas... accrued out of his deeds.

(2) According to Vedic principles...

Amongs the Humans... Nobody is totally a PUNYAATHMA (Virtuous Person)....

...and Nobody is totally Paapaathma (Sinner).

Rather everybody is partly a Sinner and partly Virtuous... of varying degrees from person to person.

So to say UNINTENTIONALLY or INADVERTANTLY we may commit some sins...

..for which the Governments and the Kings may not Excuse...

..but God upto some extent condones and pardons...

..provided the person REALIZES and CONFESSES before God whole-heartedly...

..and promises to be more careful in future.

(2) What are the Lessons imparted by Rama to Mankind?

This is a Big Question to be answered in several volumes of books.

However a few points in brief...

(a) Rama is named as THYAGARAJA... a "King of Sacrifice" .. SELFLESSLY..

... to ensure protection of Social-justice... Family-unity... Moral-Values... and Divine-Doctrines stipulated by Vedas.

Even in case of delicate circumstances he had foregone his rights... thus a tactful Problem-shooter... even at his own cost.

(b) Victory in Life by any means... is the BESTIAL-LAW and Not the Human-Law...

..So not only our intention but also the means and approach also should be righteous, just and commonly acceptable impersonally.

For example if Rama's purpose of seeking help from Sugreeva was to gain strength to win over Ravana...

..he could have gained better strength.. by aligning with Vali the mightier amongst the two brothers.

But he supported Sugreeva and sought his help only... because Vali's support will indirectly mean supporting his unjust deeds and pursuits...

...whereas in case of supporting Sugreeva, it means supporting Justice... especially to an innocent victim.

(c) In Life... unless we are interested in the Others Welfare .. at par with ours...

..we cannot deserve nor expect others to be our Well-wishers..

...Rather Humanitarian-Love and Respect... must voluntarily forthcoming from us first..

Similarly even for the minute benefit and support we gain from others...

..we should duly recognise it... voluntarily... before such human gestures are demanded from others.

Rama proved his sense of Gratitude MAGNANIMOUSLY... more than it deserves by embracing a Boatman Guha, a Monkey Sugreeva and an Asura Vibheeshana... ignoring their status and personal backgrounds.

(d) Rama had utmost respect for Woman-hood and so was strict not to make women as PLAYTOYS of Males... by having several Wives and Concubines...

..thus BREAKING THE PRACTICE in those days of Male Chauvanism.

(e) Even a King is NOT AN EXCEPTION on Human-Laws... and so the Ruler should not violate the Principle of Justice and the Laws of Humanity...

...but must ensure SELF-DISCIPLINE as a Model- Leader for his subjects.

(f) The Voice and Views of every citizen... irrespective of status must be equally honoured and has to be considered IMPERSONALLY ensuring overall- justice and importance to one and all concerned with us.

In brief.. whatever we expect from others... we should volunteer to offer magnanimously...

...by means of our constant endeavour...

... towards optimum UNCULPABILITY in Life.

..Which alone is the GREATEST VICTORY in Life...

...of utmost HAPPINESS... by keeping the Head high...

...with a ROYAL WALK in Life of Supreme. Pride.!!!
.

pizzalot

1st May 2008, 06:29 AM

Ok. Got the message. Thanks Sudhaama. But can someone here express Valmiki's original description of Rama as Kannannn requested ?

Also in this thread we are talking about Tamilar God etc etc. We are saying that there was a brief mention of Rama in Sangam lit. But first can someone first prove Rama was mentioned in Rig and other Vedas ? Because Valmiki wrote in Sanskrit. Rig Veda was also supposed to have been documented in Sanskrit. So did Rig Veda talk about Rama and his Kingdom and Ravana? Someone please throw some cents please. Sorry for asking basic questions , but I believe if Rama pre-dated Rig Veda then definitely there should be a mention of him in Rig.

sriranga

1st May 2008, 01:04 PM

Punnaimaran

1st May 2008, 01:08 PM

Dear Sriranga,

Got your point.

Thanks
Punnaimaran

joe

1st May 2008, 02:08 PM

muslim/christian beliefs .

Just FYI ,Christians / Muslims never claimed their GOD is for any particular culture ,region ,language ..They beleive GOD is Global.

P_R

1st May 2008, 07:47 PM

Sangam and only Sangam is being quoted repeatedly as uncontaminated base reference of Tamils according to many tamils. My impression is, that is the most ancient source of Tamil literature till date. As the question is one of antiquity (whether Rama was worshipped as a God in ancient Tamil country or not) it is expected that one would delve as far back in the available references for mention of Rama.

While I don't have know the exact poems being referred to by PAK I am inclined to view that Rama was established rather well in the Tamil country quite early in the first millenium.

I just want to confirm that Sangam indeed refered to Valmiki's Ramayana. They predate Kamban's translation of Valmiki Ramayanam. Rama's story is universal. Valmiki's is a version. The most celebrated version of course.

Regarding the exact Tamil references. In the first post in this thread there was quotation from Manimekalai (which I think is dated around 2nd century AD (http://www.tamilnation.org/literature/manimekalai.htm)). But there is some debate around that date. Some historians put Silappadhikaram and Manimekalai at around 6th-7th century AD. Either case it was well before Valmiki's Ramayanam was translated by Kamban in the 12th century AD.

The earliest ones like Tholkappiyam- dated around 500 BC (with considerable ambiguity) is , if I understand right, largely concerned with the grammar of Tamil language. There is some understanding of the social circumstances to be gained from the idioms and similies but
I expect little understanding on the worship and practices in the Tamil country from Tholkappiyam. I may be wrong, there may be a PhD thesis out there which does exactly this - it would make good reading
:-)

The first post quotes a blog post by one Aravindhan Neelakantan. There, there is a reference to a poem from the AkananooRu which refers to Rama. I think this may be one of the poems PAK is referring to.

புறநானூற்றிலும் சரி அகநானூற்றிலும் சரி ஸ்ரீ ராமகாதை குறிப்பிடப்படுகிறது. இன்று பிரச்சனைக்கு உள்ளாகியுள்ள பகுதிக்கு அருகே அமைந்த பாண்டியர்களுக்குரிய பழமையான கோடிக்கரையில் ஸ்ரீ ராமபிரான் ஒரு படர்ந்த ஆலமரத்தின் கீழ் அமர்ந்து இராணுவ ஆலோசனை நடத்துகிறார். அப்போது பறவைகள் ஒலி அதிகமாக ஒலிக்கவே ஸ்ரீ ராமன் அவற்றினை அமைதியாக இருக்க சொல்கிறார். பறவைகளும் ஸ்ரீ ராமன் சொல்லுக்கு கட்டுப்படுகின்றன.மதுரை தமிழ் கூத்தனார் கடுவன் மள்ளனார் எழுதிய இப்பாடல் சொல்கிறது:
வென் வேற் கவுரியர் தொல் முது கோடி
முழங்கு இரு பௌவம் இரங்கும் முன்துறை
வெல்போர் இராமன் அருமறைக்கு அவித்த
பல் வீழ் ஆலம் போல - அகம்(70:13-16)

And AkananooRu and PuRanaanooRu are part of the Ettuthogai, which is one of the oldest collections (around 200BC-200AD....!)

We all have learnt a little that ayodhi was what azhwars called the temple of the rama they worshipped in South. But we also know that that rama was not same as Rama@Ayodhya,UP. I have heard/read about that too. Not able to recall where ? Perhaps hubbers like Badri or Sudhaama may know.

Anyway I think the one worshipped down South would have been a reflection of the story that is pan-Indian (well 'India' came later - so talk about anachrnosim !)

Just to be clear, I am neither disputing nor confirming any argument about Rama's actions/moral standing etc. I think there has been story upon story upon story that makes it enticing. Period. Heck, there was even a critique in the '50s that placed Lanka somewhere near the Vindhyas ! So much for being an alleged invader of South India.

I am merely contesting the claim that Rama was widely perceived as an invader in the South. IMO the claim is largely driven by wishful thinking.

kannannn

1st May 2008, 08:12 PM

PR, just a comment on the dates. The traditional dates for Sangam literature is the first two centuries in the AD. None predate them (Wiki's citations on the dates are wrong again!!).

P_R

1st May 2008, 08:34 PM

Thank You Kannan.

I tried looking up some 2-3 sites for dates. The 200BC-200AD is a linear combination of all I found. Which is why I had a "....!" at the end. A placeholder for "considerable ambuiguity". :-)

How about Tholkappiyam ? Is 500 BC somewhere in the right place ?

With so much uncertainty about the dates I find many of the conclusive-sounding arguments of the history,flow of Tamil civilization and changes (both here and those peddled widely in the political stage) quite amusing. The least that we can do is to tone our language down to sound more 'tentative' and less 'dead certain'. But hey, that's just me !

pizzalot

1st May 2008, 08:43 PM

I just want to confirm that Sangam indeed refered to Valmiki's Ramayana. They predate Kamban's translation of Valmiki Ramayanam. Rama's story is universal. Valmiki's is a version. The most celebrated version of course.
Oops ! I meant to say "I just want to confirm that Sangam indeed refered to Valmiki's Rama (not Ramayana per se), Not any other including Kamban's Rama" While I will read Kamban's Ramayana for pleasure, I will rather want to know the man Rama from Valmiki rather than from Kamban for obvious reasons.
<quote="Prabhu Ram">Valmiki's is a version. The most celebrated version of course.</quote> I thought Valmiki was ONLY ONE who realized the vision of Rama story. All others including Tulsi and Kamban never "realized" but only translated or re-wrote the story according to the region and time they lived. So they cannot be considered as authentic. When we are talking about Sangam, Rig Veda, Valmiki Ramayana etc, Kamban stands as odd man out separated by centruires in time.

pizzalot

1st May 2008, 09:00 PM

PR, just a comment on the dates. The traditional dates for Sangam literature is the first two centuries in the AD. None predate them (Wiki's citations on the dates are wrong again!!).
Including Valmiki's Ramayana ? If so I feel so stupid searching for references for Rama in Sangam or Rig.

Sudhaama

1st May 2008, 09:29 PM

.
.Scope of Vedas & Upanishads.. different from Puranas / Awatharas.
.
Why unnecessarily drag in Rig Veda or any Veda or Upanishads here.?

They have nothing to say on Puranas and Awatharas.

In fact there is NO MENTION of Awatharas like Rama and Krishna... anywhere in Vedas...

..except one Sarcastic mention as... AJAAYA MAANO BAHUDHA VIJAAYATHAE...

..which means that God is RE- BIRTHLESS so to say...

..."Not committed for Births and Re-births...

...however takes SEVERAL REBIRTHS AND SHAPES.

In Vedas... there is no mention as AWATHAARA

....or on Rama, Krishna and the like AWATHAARA forms of One God Narayana.!!!
.
..

P_R

1st May 2008, 10:47 PM

When we are talking about Sangam, Rig Veda, Valmiki Ramayana etc, Kamban stands as odd man out separated by centruires in time. True. I was trying to say that there Rama was very much part of the Tamil cultural scene well before Valmiki's version reached us through Kamban.

Btw even the Rg. Veda, Valmiki and Sangam are likely to be centuries apart. Again, we don't have clear dates on them.

thamizhvaanan

2nd May 2008, 12:36 AM

TV's post suggest that because Rama is from the North and you being a tamilian, you should not follow the good virtues he stood for and remain uncorrupted and secular( can somebody explain the exact meaning of this term to me, and the exact opposite of this term).

( some people with all the good virtues claim that Rama never stood for anything good is altogether another matter and is out of scope for this discussion.)

and thats why those questions to TV.

AFAIK, To develop spiritually, you don't even have to say "ram is a tamil god", just say "Ram". Thats it.sriranga, perhaps your only concern is that I used the word "corrupt". Well that is my personal preference and opinion.

I dont believe in advocating anything for anyone, leave alone suggesting that one should do something based just because he is from so and so roots. Nothing can be classified black & white as good/bad, right/wrong. It is either subjective or an illusion.

Regarding the word secular, I find that many people are developing an allergy to it.. it is rather unfortunate :(

thamizhvaanan

2nd May 2008, 12:45 AM

PR, I wasnt aware of rama's presence in purananooru and agananooru :)

Regarding Silapathikaram, I've read that there is mention about some ravana (or is it rama :roll: ) festival happening in Lanka.

Regarding stories upon stories on ramayana, very true. Ramayana has several versions and I've read there are atleast 14 versions of it, ranging from valmiki's to Buddhist ramayana. And even in remote countries like Cambodia, Rama's stories are prevalent. However, the versions varies largely among themselves. In one version, Rama is the brother of Seetha :shock:

I guess, Valmiki just built upon existing folklores and wrote Ramayana. Sorry, I cant give solid quotes or links, I am just quotiing stuff out of memory, so let my pts be judged appropriately :P Can't do research :P

pizzalot

2nd May 2008, 01:09 AM

.....being a tamilian, you should not follow the good virtues he stood for and remain uncorrupted and secular( can somebody explain the exact meaning of this term to me, and the exact opposite of this term).

Meaning of secular ? Hey this is easy, I think I can do this ! I can explain the meaning of being secular.

Secular means being unbiased to any religion or belief. It means to accept contemporory ideas and thoughts and not being dogmatic about what was told by your ancestors. It means to have the balls to say that our parents are wrong ! It means to tell our guruji that it is 5PM now, he can go home and rest and not keep talking about THE TRUTH. It is to realize that there is never THE TRUTH. Simply there are different point of views and your guruji's is just one of it, and that could be A TRUTH.

Secularism is what President Musharaf and MM Singh want their friends to commit to. So it is not just on one side of the border thing.

Exact opposite term is unsecular or non-secular (whatever) which means to collect people, go with bricks and demolish monuments belonging to other cultures in the company of the sadhus and rishis. It also means to halt any development project because the sadhus and rishis ask you to do so.

There are regional variations though.In Karnataka you will join this group if you oppose the statue of saint Thiruvalluvar. In Maharashtra you wil join this group if you call UP and Biharis as uneducated. in Gujarat the standards are high. You must be able to do something very serious like looting and other things. In Rajasthan you must be willing to abuse the neighboring country. In WB you must be able to be quiet and watch the fun while someonelse will be doing what you normall do. In TN if you are hi-tech you can join dots and publish on internet saying that NASA confirmed the SethuSamudram was man made structure or argue that RamarSethu will be destroyed (which is already sunken). Even in mildest version of being non-secular, you must atleast be be able to abuse Laloo and the likes or criticise subsidies and loan waivers to farmers while for banning agricultural exports.

See I told ya I can do it ! It was a little hard, but because of my will I did not feel it that hard !

Badri

2nd May 2008, 08:04 AM

Ok. Got the message. Thanks Sudhaama. But can someone here express Valmiki's original description of Rama as Kannannn requested ?

I have had occasion to state this before but will do so again as requested by pizzalot. Like any good poet or author Valimiki uses his own characters to bring out his opinions. And the way he places it makes it absolutely applaudable!

Valmiki tells us about Rama through the voice of Mareecha, the uncle of Ravana, the one who assumed the deer form to enable Ravana kidnap Sita.

Ravana goes to Mareecha and says, "Uncle, I need your help. I want you to assume the form of a magical deer as you are a past master in sorcery and illusion. go and dance in front of Sita in such a way that she would absolutely be smitten with the desire to possess you. When Rama and Lakshmana go behind you to get you, I will kidnap her."

Mareecha's initial reaction is shock. He is so shocked by this plan that he even forgets who he is talking to and begins to advise Ravana, telling him to leave of this rashness.

So much for the background. The words of Mareecha are immortal. He says, "Ramo Vigrahavan Dharma" - Rama is the very embodiment of Dharma (righteousness, virtue etc)

Note Valmiki's brilliance! Mareecha is a demon. He was once attacked by this very same Rama who cast him thousands of miles away by a single arrow while still a young lad protecting Vishwamitra's sacrifice. So all in all, Mareecha should have nothing but enmity for Rama. Yet, he admits, "Ramo Vigrahavan Dharma"

This then is Valmiki's exposition of what and who Rama was. I did go through the Wiki link but this was the first time I have encountered such a description, although I have read the Srimad Valimiki Ramayana in its original myself. But the Wiki article also had some funny introduction about Valmiki being the Creator and being born 4 times and such like which too do not have any ratification elsewhere. I will therefore not be inclined to take that article too seriously.

sriranga

2nd May 2008, 01:59 PM

pizzalot

2nd May 2008, 10:31 PM

So much for the background. The words of Mareecha are immortal. He says, "Ramo Vigrahavan Dharma" - Rama is the very embodiment of Dharma (righteousness, virtue etc)

The Wiki link I provided was not about telling that Valmiki himself was under-rating his hero. No one doubts that Valmiki hailed his hero throughout his epic poem. But does it also not contrast quite significantly with the high standards and expectations we have on Rama today ?

pizzalot

3rd May 2008, 02:57 AM

They are the guruji's of secularism, is it? :cry: vazhga secularism.

Sir, in the place I work (which is overseas), there are some Indians also. We sometimes show the Indian pride to others also. For example we celeberated Diwali in the office. But the majority community does not impose their culture on us. Never. May be that is the difference between the advanced or developed countries and ours. I always felt the difference. Not only that. The white man accepts everyone of us more than each of us can accept ourselves.
I am just being frank here. If God was there, thank him since he has not let under-developed nations as developed because we will have endangered the whole world with our mentality. On the other hand, if God is not there, assume that it the mentality which is the cause and under-development is the result.

In my view secularism is not just about religion. It is about culture and pride also. Bangalore is in India. Can the tamils watch tamil movies in the movie theaters there ? Forget theaters. Can tamils watch their favorite channels at home ? Why ? What right they have to prevent me from doing so ? Our Constitution does not prohibit me. Then why am I not being allowed to do so ? If there are differences between respective Governments why are they showing it on me ?

Our non-secular nature is just an extension of our nature of being culturally intolerant to "others". Now this "others" might belong to other caste, region,state , religion or culture.

Now tell me, you like being secular or non-secular.

P_R

4th May 2008, 12:28 PM

I just want to confirm that Sangam indeed refered to Valmiki's Rama

I just happened to be reading the Silappadhikaram (சிலப்பதிகாரம் ஒரு எளிய அறிமுகம் - சுஜாதா).

There are numerous references to Vishnu worship. He is worshipped alongside Indra, Murugan and Siva. There are references to Vishnu temples like Thirupathi (ThiruvEngadam) and Thiruvarangam (Srirangam).

I found a couple of places where the Rama story is referred to. And here is a line that indicates that he is very much the rama referred to by Valmiki:

அரும் திறல் பிரிந்த அயோத்தி போலப்
பெரும் பெயர் மூதூர் பெரும்பேது உற்றதும்

This comes when Kosikan tells Kovalan how Poompuhar is wilting after the latter left it - particularly how Kovalan's parents have become distraught. As an analogy he mentions that Poompuhar is now in a state similar to how Ayodhya was when Rama left it.

Okay. This far it only demonstrates that the Rama referred to by Valmiki was known in the Tamil country. Still not clear if he was revered as a God like how Vishnu was worshipped. i.e. whether the theory that Rama was an 'avataram' was acknowledged in the Tamil country or not.

Once Kovalan,KaNNagi and Kavundhi AdigaL reach Madurai, Kovalam laments upon the miseries he has brought upon KaNNagi. Kavundhi AdigaL responds that know one can escape hardships brought upon by fate. And as an example she quotes:

தாதை ஏவலின் மாதுடன் போகிக்
காதலி நீங்கக் கடும் துயர் உழந்தோன்
வேத முதல்வன் பயந்தோன் என்பது
நீ அறிந்திலையோ ?

Do you not know, that even the One who had to leave as per his father's command, and then suffer the separation of his wife - was the creator of Brahma. i.e. even one such as Him could not escape suffering.

That Rama was an avataram of Vishnu - who is worshipped in many places - was clear in the Tamil country even during the times of the Silappadhikaaram.

So the Rama-perceived-as-invader theory is not only grossly historically incorrect but also just received wisdom (!) attributable to political motivation. Politicians can't tell apart what-is and what-ought-to-be. Or atleast they choose not to let truth come in the way of a good story. We shouldn't do the same.

pizzalot

4th May 2008, 07:39 PM

Prabhu Ram thanks for bringing us back to track.

kannannn

5th May 2008, 05:55 AM

Yet, he admits, "Ramo Vigrahavan Dharma"
Thanks a lot Badri. You are the man :D!!

I tried looking up some 2-3 sites for dates. The 200BC-200AD is a linear combination of all I found. Which is why I had a "....!" at the end. A placeholder for "considerable ambuiguity". :-)

How about Tholkappiyam ? Is 500 BC somewhere in the right place ?

Though said to belong to the Second Sangam (from Iraiyanar Agapporul Urai), Tholkappiyam, along with other Sangam literature is roughly datedto the 0-200 AD (Nilakanta Sastri, A History of South India, Fourth Edition, 1975). Though there is no scholarly agreement on this, the maturity of the language in the Sangam literature serves as one of the pointers to the relatively later date. Another evidence is the concurrence of trade description with Greeks and Romans with that of Greek writers of the time (for Ex. Periplus of the Erythraean Sea).

podalangai

6th May 2008, 06:24 PM

From memory, there are four references to the story of Rama in the Ettuthokai, two to Rama himself, and two to other incidents associated with the Ramayana. Verse 378 from Purananuru mentions a group of monkeys who found the ornaments scattered by Sita, and wore them incorrectly (bangles on the ears, necklace around the waist). Note that this incident is not described in any known version of the Ramayana.

The second reference is Verse 70 of Akananuru, which speaks of the sound heard by Rama at Kodi.

The third reference is in Kalitthokai, verse 38, which describes how the "arakkar koman" attempted to uproot the Himalayan mountain on which Siva and Uma were resting. This seems very much like a reference to the famous incident involving Ravana, although neither Ravana nor Rama are named.

The fourth reference is in Paripadal 19, which describes a group of pilgrims to the Murugan temple at Thirupparankunram who see a painting depicting Ahalya (Akaligai) and Indra being cursed by Gautama, with Ahalya becoming a stone. Rama isn't directly mentioned, but the story of Ahalya is associated with the Ramayana. Interestingly enough, once again this reference does not follow Valmiki - Valmiki refers to Ahalya becoming invisible. The legend that she became a stone is first found in the Kambaramayanam, and only subsequently in later northern texts, such as the Adhyatma Ramayana.

podalangai

6th May 2008, 06:31 PM

Though said to belong to the Second Sangam (from Iraiyanar Agapporul Urai), Tholkappiyam, along with other Sangam literature is roughly datedto the 0-200 AD (Nilakanta Sastri, A History of South India, Fourth Edition, 1975).
Actually, Tolkappiyam has been dated as being earlier, contemporaneous, and later than Sangam literature. The main problem is that the Sangam poems cheerfully ignore many of the rules set out in the Tolkappiyam, both in terms of language and poetics (the puratthinais set out in the Tolkappiyam, for example, are quite different from those actually used in Purananuru).

From what I undertand, modern scholars think that the Tolkappiyam in its present form has many layers from different dates, which were grafted onto the original work. The oldest layers are dated to sometime between the 2nd century BC and the 2nd century AD, and the last layers to the 5th century AD. This means that some of it is older than Sangam literature, some is newer, and some contemporaneous.

As with all other things Tamil, these datings are highly tentative, and could in theory be radically altered by archaeological discoveries. After all, around a century and a half ago, the "scholarly consensus" was that Sangam literature and the Tolkappiyam could not be older than the 8th century AD - and how wrong that was!

kannannn

7th May 2008, 12:42 AM

Actually, Tolkappiyam has been dated as being earlier, contemporaneous, and later than Sangam literature. The main problem is that the Sangam poems cheerfully ignore many of the rules set out in the Tolkappiyam, both in terms of language and poetics (the puratthinais set out in the Tolkappiyam, for example, are quite different from those actually used in Purananuru).
A doubt though! Isn't the Tamil (script) used in Tholkapiyam different and more evolved than the script from BC period?

As with all other things Tamil, these datings are highly tentative, and could in theory be radically altered by archaeological discoveries. After all, around a century and a half ago, the "scholarly consensus" was that Sangam literature and the Tolkappiyam could not be older than the 8th century AD - and how wrong that was!
:exactly:

P_R

7th May 2008, 12:23 PM

Thanks for the info podalangai.

I was used to seeing a statue of Tholkappiyar in an important junction in Madurai (near the old court complex). Later when I came to know that even 'Tholkappiyar' was a poor guess at his name - I was struck with wonder about the sculptor who created the austere look of the man. The impression was so strong that I kind of took it for granted that it was written by one person at a point in time.

8th century AD eh ? And it was still called "thol"kaappiyam :-)

podalangai

7th May 2008, 01:46 PM

A doubt though! Isn't the Tamil (script) used in Tholkapiyam different and more evolved than the script from BC period?
Not necessarily more "evolved", but the Tolkappiyam does associate consonants with the "pulli", used as an orthographic device. Pullis are not found in Tamil inscriptions before the 2nd century AD, and as a result Iravatham Mahadevan argued that the Tolkappiyam could not be older than the 2nd century. Many agree with him.

V.S. Rajam advanced a slightly different theory in her (unpublished) Ph.D. thesis. She notes that Tolkappiyam actually incorporates two rather different systems of nomenclature in the ezhutthathikaram. The first is simpler and does not include the term "pulli", whereas the second does. As a result, she suggests that the pulli system was in point of fact an innovation which Tolkappiyar tried to introduce, but which never fully caught on until the 18th century (inscriptions and even manuscripts only used it sporadically until the advent of printing, when it became part of the Beschi's reform of the standard script).

Rajam never published her thesis, so her conclusions are not very well known, which is a pity. They form an interesting counterpoint to Mahadevan's dating.

podalangai

7th May 2008, 02:02 PM

I was used to seeing a statue of Tholkappiyar in an important junction in Madurai (near the old court complex). Later when I came to know that even 'Tholkappiyar' was a poor guess at his name - I was struck with wonder about the sculptor who created the austere look of the man.

That used to be one of the most debated questions in Tamil literature. Was the book Tolkappiyam named for a man called Tolkappiyan (as Nachinarkkiniyar says), or was the man called that because of the book? :)

8th century AD eh ? And it was still called "thol"kaappiyam :-)
You think that is bad? You should read some of the modern "scholars" who insist on late dates - such as the botanist and Kannada essayist B.G.L. Swamy, who seemed to think that anything that dated Tamil literature to before the 9th century A.D. is a nationalistic fantasy which Tamils are brainwashed into believing by a Taliban-style regime in Tamil Nadu. His work is regularly trotted out by Kannadigas who argue that Kannada should be a classical language because it is at least as old as Tamil.

And then there is our favourite Dutch professor, Herman Tieken, who thinks that not just the Tolkappiyam, but all of Sangam literature is a 10th century forgery perpetrated by nationalistic elements at the Pandiyan court. They did this only so that Tamil would be seen to have a classical heritage as rich as Sanskrit's.

The psychological hurdle which people face is that a date of the first few centuries AD plonks Sangam literature down right next to what is supposed to be the golden age of Sanskrit - Kalidasa, for example, was probably of the 4th or 5th century. Folks have difficulty accepting that, as it conflicts with accepted theories of the relationship between Sanskrit and the vernacular languages at that time. You can see even a scholar of the stature of Sheldon Pollock visibly struggling with the implications this has - and grasping at straws to avoid having to do so.

kannannn

7th May 2008, 06:14 PM

Thanks as usual Podalai :).

V.S. Rajam advanced a slightly different theory in her (unpublished) Ph.D. thesis. She notes that Tolkappiyam actually incorporates two rather different systems of nomenclature in the ezhutthathikaram. The first is simpler and does not include the term "pulli", whereas the second does. As a result, she suggests that the pulli system was in point of fact an innovation which Tolkappiyar tried to introduce, but which never fully caught on until the 18th century (inscriptions and even manuscripts only used it sporadically until the advent of printing, when it became part of the Beschi's reform of the standard script).

Sorry for unending questions, but doesn't Rajam also advocate the theory that other Sangam literature belong to 200 BC onwards? Doesn't archeological evidence prove otherwise?

podalangai

9th May 2008, 02:14 PM

Sorry for unending questions, but doesn't Rajam also advocate the theory that other Sangam literature belong to 200 BC onwards? Doesn't archeological evidence prove otherwise?
I'd be surprised if she did. Rajam's main interest is in the language of Sangam literature (particularly grammar and phonology), and its evolution over the years. As far as I know, she is not really concerned with issues of dating.

kannannn

9th May 2008, 03:20 PM

podalangai

9th May 2008, 03:35 PM

Podalai, I am fairly sure it was in "A Reference Grammar of Classical Tamil Poetry". She doesn't so much argue about the dating as just mention the dates. Hence my interest to know if there was another interpretation from the perspective of language evolution.
As far as I can see, there's a passing reference in there to the fact that the poems are believed to have been written between the 2nd century BC and the fifth century AD. But as I read it, all she's trying to do there is to broadly set out the consensus as to the upper and lower limits for the dates of the poems as discussed in the existing literature (i.e., almost all serious scholars agree that the poems could not be before the 2nd century BC, and almost all serious scholars agree that they were not later than the fifth century A.D.).

kannannn

9th May 2008, 05:45 PM

Will read the book again :)

podalangai

9th May 2008, 08:31 PM

Here's the exact quote:

"The cankam literature, also called the cankam classics or classical Tamil poems, actually refer to two large compilations of numerous individual poems, the ettutokai ('the eight anthologies') and the pattupattu ('the ten songs'). These poems, which originated from an oral bardic tradition, are believed to have been written down on palm-leaf manuscripts between the second century BC and the fourth to fifth century A.D. Attributed to 473 poets, the total number of these poems is 2,318, the shortest of which is 3 lines long (e.g. ainkurunuru 121) and the longest,782 (maturaikkanci)."

There are a number of things there one could take isue with here, in addition to the date. For example, are the pattupattu properly speaking part of the Sangam corpus, or are they post-Sangam? Did the poems "originate" from an oral tradition, or were they written in imitation of an oral tradition? And so on. But she doesn't even refer to any of these debates, because she's merely providing a very brief background to the poems whose grammar she intends to describe, based on the secondary literature, and not trying to advance any theories of her own. At least, that's how it seems to me.

kannannn

9th May 2008, 10:02 PM

But she doesn't even refer to any of these debates, because she's merely providing a very brief background to the poems whose grammar she intends to describe, based on the secondary literature, and not trying to advance any theories of her own. At least, that's how it seems to me.
Yup, I agree :). As I said, I only remember her dating the works (perhaps 'argue' was a wrong word). I was mainly interested in the literary basis of dating the works to the BC period (script, language..), because, wasn't there a mix of Prakrit in the inscriptions found at that time?

P_R

10th May 2008, 12:12 AM

That used to be one of the most debated questions in Tamil literature. Was the book Tolkappiyam named for a man called Tolkappiyan (as Nachinarkkiniyar says), or was the man called that because of the book?

Really !!!
I thought it was as straight as செம்புலப்பெயல்நீரார் :-)

I have read two guesses the etymology of kappiyam.
1) A morphing of the Sanskrit word kaavya
2) A less plausible one: காப்பு + இயம் (மரபைக் காத்து இயம்புவது)

If the former is the case, then there should have been no doubt that his name was a placeholder.

However, that it led to some debate at all leads me to treat seriously the second theory about the etymology of kaappiyam.

Here's the exact quote:

"The cankam literature, also called the cankam classics or classical Tamil poems, actually refer to two large compilations of numerous individual poems, the ettutokai ('the eight anthologies') and the pattupattu ('the ten songs'). These poems, which originated from an oral bardic tradition, are believed to have been written down on palm-leaf manuscripts between the second century BC and the fourth to fifth century A.D. Attributed to 473 poets, the total number of these poems is 2,318, the shortest of which is 3 lines long (e.g. ainkurunuru 121) and the longest,782 (maturaikkanci)."
Are these off the net somewhere or are you typing from your book ? I ask becaus since your last post I have been trying to read about the names you mentioned - all were new to me . Could get nothing written by them in the net. I used to live near an awesome academic library last year :-(

pizzalot

10th May 2008, 11:10 AM

I feel like Chow Chow among the intellectual German Shepherds .. can someone explain me what is going on here with the dates ? Will someone finally relate the discussion to the topic ?

podalangai

12th May 2008, 03:22 PM

can someone explain me what is going on here with the dates ? Will someone finally relate the discussion to the topic ?
The issue of dates is something of a digression - the relevance is that if Sangam literature is much older than Tamil bhakti literature, then the references to Rama in the Sangam works are somewhat more significant than if Sangam literature is closer in date to Tamil bhakti literature. Kannann / PrabhuRam - perhaps it's best to hive the discussion off into another thread? Perhaps PR could do the needful as a moderator?

The last post directly relevant to the thread was this one:

From memory, there are four references to the story of Rama in the Ettuthokai, two to Rama himself, and two to other incidents associated with the Ramayana. Verse 378 from Purananuru mentions a group of monkeys who found the ornaments scattered by Sita, and wore them incorrectly (bangles on the ears, necklace around the waist). Note that this incident is not described in any known version of the Ramayana.

The second reference is Verse 70 of Akananuru, which speaks of the sound heard by Rama at Kodi.

The third reference is in Kalitthokai, verse 38, which describes how the "arakkar koman" attempted to uproot the Himalayan mountain on which Siva and Uma were resting. This seems very much like a reference to the famous incident involving Ravana, although neither Ravana nor Rama are named.

The fourth reference is in Paripadal 19, which describes a group of pilgrims to the Murugan temple at Thirupparankunram who see a painting depicting Ahalya (Akaligai) and Indra being cursed by Gautama, with Ahalya becoming a stone. Rama isn't directly mentioned, but the story of Ahalya is associated with the Ramayana. Interestingly enough, once again this reference does not follow Valmiki - Valmiki refers to Ahalya becoming invisible. The legend that she became a stone is first found in the Kambaramayanam, and only subsequently in later northern texts, such as the Adhyatma Ramayana.

I find it interesting that two of the four references are to incidents not found in Valmiki, and that one of those is later found in Kamban. Could this perhaps suggest that there was already a "Tamil" tradition as to Rama in the later period of the Sangam age, which differed from the Sanskrit tradition?

pizzalot

13th May 2008, 04:11 PM

P_R

13th May 2008, 05:27 PM

Thanks Podangai. We are back to track again. PR also gave references. I feel that there was a Rama tradition in South also before Kamban. Even there could have been a similar theme, but the Rama mentioned could not have been the one who is said to have ruled Ayodhya per Valmiki. In any of Pre-Kamban literature , do we have the mention of Rama of Ayodhiya fame ?

Hey Pizzalot. In the last page is a post by me dated May 3 (http://mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1371512#1371512) where I had a quoted from Silappadhikaaram - which predates Kamban. There I had pointed out lines that show the Rama referred to was the one of Ayodhya fame and also that he was considered a God.

pizzalot

14th May 2008, 01:43 AM

podalangai

14th May 2008, 04:25 AM

Hey Pizzalot. In the last page is a post by me dated May 3 (http://mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=1371512#1371512) where I had a quoted from Silappadhikaaram - which predates Kamban. There I had pointed out lines that show the Rama referred to was the one of Ayodhya fame and also that he was considered a God.
True, PR. But it still seems to me that early Tamil works paint a rather different picture when compared with the Sanskrit works. I'll pull out my favourite example, from the "aychchiyar kuravai" in the Madurai kandam of the Silappadhikaram:

மூவுலகும் ஈரடியான் முறைநிரம்பா வகைமுடியத்
தாவியசே வடிசேப்பத் தம்பியொடுங் கான்போந்து...

MS made these verses famous, but when you stop to think about it, the theology behind those two simple lines makes the mind boggle in terms of its subtlety and its implications - a causal link between Vishnu's actions against Mahabali and his exile as Rama? As far as I am aware, the Sanskrit texts simply don't have anything like that.

And we see the same trend in the Kamba Ramayana, for example in the very different colour it gives to episodes such as Sita's fire-ordeal, which was discussed in this forum several months ago.

Badri

14th May 2008, 06:04 AM

podalangai

14th May 2008, 02:55 PM

Hmm, this one example from the Silapadhikaram itself seems to set the seal on the topic!

It is rather sad that people end up trying to separate the two cultures - Tamizh and Sanksrit, and think of one imposing on the other instead of viewing each as enriching the other.

Actually, what really sets the seal on the topic is when you consider that the "Tamilised" traditions on Rama were then in turn re-exported from the South to the North by Ramananda - and ended up becoming the orthodox viewpoint even in the North. This is all part of the beauty of the amazing melting pot that is Indian culture. :)

P_R

14th May 2008, 04:52 PM

மூவுலகும் ஈரடியான் முறைநிரம்பா வகைமுடியத்
தாவியசே வடிசேப்பத் தம்பியொடுங் கான்போந்து...

MS made these verses famous, but when you stop to think about it, the theology behind those two simple lines makes the mind boggle in terms of its subtlety an d its implications - a causal link between Vishnu's actions against Mahabali and his exile as Rama? As far as I am aware, the Sanskrit texts simply don't have anything like that. The priest at the temple at the end of my street mentioned this a few weeks back. In fact he was more technical - that Trivikrama wore slippers while stomping on Mahabali's head was why Rama had to face the forest barefoot thanks to Bharathan's anbuthollai. I thought it was one of those cases of reading between the lines to emphasize one's PoV - which our epics naturally lend themselves to.

However, it is news to me that it found mention in Silappadhikaaram. !

And we see the same trend in the Kamba Ramayana, for example in the very different colour it gives to episodes such as Sita's fire-ordeal, which was discussed in this forum several months ago. :sigh: Hmph. Searching and navigating through archives in the Hub is something that could use a LOT of tweaking.

pizzalot

14th May 2008, 08:58 PM

Actually, what really sets the seal on the topic is when you consider that the "Tamilised" traditions on Rama were then in turn re-exported from the South to the North by Ramananda - and ended up becoming the orthodox viewpoint even in the North. This is all part of the beauty of the amazing melting pot that is Indian culture. :)

Needless to mention that during the export / import process, convienience and political advantages are taken care of :D ..

Is Ayodhya (UP) is same as "Ayothi" in our literature ?

Hmm, this one example from the Silapadhikaram itself seems to set the seal on the topic!
It is rather sad that people end up trying to separate the two cultures - Tamizh and Sanksrit, and think of one imposing on the other instead of viewing each as enriching the other.

But... Sanskrit culture has patrons in Iran and even Europe. There are attempts to make it craddle of all world civilizations.

It is only Tamil culture that needs immediate attention and preservation. With the limitation on our memory, anything that you dont fanatically hold on to will be lost. Tamils are just doing that I believe. If we do not do that, our Palani will be moved to Pokran and we will be worshiping "Pokrandiappan".

podalangai

14th May 2008, 08:59 PM

And we see the same trend in the Kamba Ramayana, for example in the very different colour it gives to episodes such as Sita's fire-ordeal, which was discussed in this forum several months ago. :sigh: Hmph. Searching and navigating through archives in the Hub is something that could use a LOT of tweaking.

The thread is http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=3619. The discussions on Sita start on page 4 or 5.

P_R

15th May 2008, 11:49 PM

The thread is http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?t=3619. The discussions on Sita start on page 4 or 5.

Exceedingly well written post (http://forumhub.mayyam.com/hub/viewtopic.php?p=137063#137063). :clap:

Thanks for the link.

lathaji

10th December 2008, 01:33 PM

Ramayana parts are discussed in
Agananuru
PuraNanuru
Paripadal
Kalithogai
Silapathikaram etc.,

lathaji

26th August 2011, 07:35 AM

சங்கத் தமிழர்களின் அக வாழ்க்கையை (Family) அக-நானூறும், புற வாழ்க்கையை (Social) புற-நானூறும் காட்டுகின்றன!
புறப் பொருள் பாடல்களாக நானூறு பாட்டுக்களின் தொகுப்பு = புற-நானூறு!
150-க்கும் மேற்பட்ட புலவர்கள் பல்வேறு காலங்களில் (சங்க காலங்களில்) பாடியது!

தமிழ்நாட்டு எல்லை, அரசர்கள், படை, மக்கள், ஆயுதம், உடை, உணவு, சமூக வாழ்க்கை, போர், கையறுநிலை, நடுகல், பெண்கள் தீப்பாய்தல்...
என்று சமூகத்தின் ஏற்றம்-இறக்கம் என்று அத்தனையும் ஒளிக்காது காட்டுவது புறநானூறு!

வானியல் நிகழ்வுகள், முருகன் கோட்டம், திருமால் கோயில், வான் ஊர்தி, ஊன் சோறு, வண்டிகளுக்கு சேம அச்சு (ஸ்டெப்னி) என்று மக்கள் வாழ்வில் ஒரு தனி ரவுண்டே வரலாம்!

குமணன், பெருஞ்சித்திரன், மாசாத்தன், இளவெழினி என்று பல கவிஞர்களின் பெயரைப் படிக்கும் போதே, பண்டைத் தமிழின் இனிமை விளங்கும்!

மன்னர்களும் சிறந்த கவிஞர்களாய் இருந்திருப்பதைக் காணலாம்!
பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன், சேரமான் கணைக்கால் இரும்பொறை, சோழன் நல்லுருத்திரன் போன்றவர்கள் = கவிஞர்+மன்னர்!

மூவேந்தர்கள் மட்டுமில்லாது குறுநில மன்னர்களும் அதே மதிப்புடன் பேசப்படுகிறார்கள்! முல்லைக்குத் தேர் தந்த பாரி, மயிலுக்குப் போர்வை ஈந்த பேகன் கதையெல்லாம் இங்கு தான்!

மன்னர்களின் பட்டப் பெயர்களை வைத்து தனி ஆய்வே நடத்தலாம்!
கரிகாற் பெரு வளத்தான், பஃறேர் இளஞ்சேட் சென்னி, ஒள்வாள் கோப்பெருஞ் சேரல், தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன் என்று பல்திறம் வாய்ந்த தமிழ் மன்னர்கள், தமிழுலா வரும் தலையாய நூல், புற-நானூறு!

அதில், பண்டைத் தமிழ்த் தெய்வமான மாயோன் என்னும் திருமாலின் குறிப்புகள் இதோ....

புறநானூறு: 57 - காவன்மரமும் கட்டுத்தறியும்!

(வல்லார் - அல்லார் என்று யாதொரு பேதமின்றி, உயர்திணை/அஃறிணை அனைவருக்கும் பொதுவான மாயோன் என்று பாடுகிறார்)

பாடியவர்: காவிரிப்பூம் பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார்.
பாடப்பட்டோர்: பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன்.
திணை: வஞ்சி.
துறை: துணை வஞ்சி.

வல்லார் ஆயினும், வல்லுநர் ஆயினும்,
புகழ்தல் உற்றோர்க்கு மாயோன் அன்ன,
உரைசால் சிறப்பின் புகழ்சால் மாற!
(பாண்டியன் நன்மாறனை, மாயோன் போன்றவன் என்று வியந்து பாடுகிறார். வல்லமை கொண்டார்/வல்லமை இல்லாதார் என்று பேதம் பார்க்காமல் அருளும் மாயோன் போல்...புகழ் சால் பாண்டியா நன்மாறா என்று வியத்தல்!)

நின்னொன்று கூறுவது உடையோன்; என்னெனின்,
நீயே, பிறர்நாடு கொள்ளும்காலை, அவர் நாட்டு
இறங்கு கதிர் கழனிநின் இளையரும் கவர்க:
நனந்தலைப் பேரூர் எரியும் நைக்க;

மின்னு நிமிர்ந் தன்ன நின்ஒளிறு இலங்கு நெடுவேல்
ஒன்னார்ச் செகுப்பினும் செகுக்க; என்னதூஉம்
கடிமரம் தடிதல் ஓம்பு! நின்
நெடுதல் யானைக்குக் கந்தாற் றாவே.

புறநானூறு: 58 - புலியும் கயலும்!

(இருவேந்தரும் ஒருங்கே இருப்பது.....மாயோனும் வாலியோனும் ஒருங்கே இருப்பது போல் உள்ளது என்று பாடியது!)

பாடியவர்: காவிரிப்பூம் பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார்.
பாடப்பட்டோர்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந் திருமா வளவனும்
பாண்டியன் வெள்ளியம் பலத்துத் துஞ்சிய பெரு வழுதியும்.

திணை: பாடாண்.
துறை : உடனிலை.

நீயே, தண்புனற் காவிரிக் கிழவனை; இவளே,
முழுமுதல் தொலைந்த கோளி ஆலத்துக்
கொழுநிழல் நெடுஞ்சினை வீழ்பொறுத் தாங்குத்,
தொல்லோர் மாய்ந்தெனத் துளங்கல் செல்லாது.
நல்லிசை முதுகுடி நடுக்குஅறத் தழீஇ,
.....
.....

வரைய சாந்தமும், திரைய முத்தமும்,
இமிழ்குரல் முரசம் மூன்றுடன் ஆளும்,
தமிழ்கெழு கூடல் தண்கோல் வேந்தே;
பால்நிற உருவின் பனைக்கொடி யோனும்,
நீல்நிற உருவின், நேமியோனும், என்று
இருபெருந் தெய்வமும் உடன் நின் றாஅங்கு,

உருகெழு தோற்றமொடு உட்குவர விளங்கி,
இந்நீர் ஆகலின், இனியவும் உளவோ?
....
....
காதல் நெஞ்சின்நும் புணர்ச்சி; வென்று வென்று
அடுகளத்து உயர்க நும் வேலே; கொடுவரிக்
கோள்மாக் குயின்ற சேண்விளங்கு தொடுபொறி
நெடுநீர்க் கெண்டையடு பொறித்த
குடுமிய ஆக, பிறர் குன்றுகெழு நாடே.

புறநானூறு: 291 - மாலை மலைந்தனனே!

(போர் வீரர்கள் மாயோனைப் போல் கருப்பாக, வெள்ளாடை உடுத்தி, வீரத்துடன் சென்றமை பற்றிப் பாடியது)

பாடியவர்: நெடுங்களத்துப் பரணர்
திணை: கரந்தை
துறை: வேத்தியல்

சிறாஅர் ! துடியர்! பாடுவல் மகாஅர்;
தூவெள் அறுவை மாயோற் குறுகி
இரும்புள் பூசல் ஓம்புமின்; யானும்,

(போருக்குச் செல்வோர், தூய வெள்ளை ஆடைகளை அணிந்து, கருத்துப் போய் இருக்கும் மாயோன் போல் இருந்தார்கள் , அவர்கள் பருந்துப் பறவைகள் எழுப்பும் ஒலிக் குறிப்பை அறிந்து வைத்திருந்தார்கள் என்பதைக் காட்டுகிறார்! மாயோன் = கரியவன், தமிழ் மண்ணின் மைந்தன் என்று தெரிகிறது அல்லவா?)

விளரிக் கொட்பின், வெண்ணரி கடிகுவென்;
என்போற் பெருவிதுப்பு உறுக, வேந்தே_
கொன்னும் சாதல் வெய்யோற்குத் தன்தலை!
மணிமருள் மாலை சூட்டி, அவன் தலை
ஒருகாழ் மாலை தான்மலைந் தனனே!

lathaji

26th August 2011, 07:41 AM

அகநானூறு
சங்கத் தமிழர்களின் அக வாழ்க்கையை (Family) அக-நானூறும், புற வாழ்க்கையை (Social) புற-நானூறும் காட்டுகின்றன!
அகப் பொருள் பாடல்களாக 400 பாட்டுக்களின் தொகுப்பு=அக-நானூறு!
145 புலவர்கள் பல்வேறு காலங்களில் (சங்க காலங்களில்) பாடியது!

அகநானூறுக்கு நெடுந்தொகை என்ற ஒரு பெயரும் உண்டு! குறுந்தொகைக்கு எதிர்ச்சொல்!
நீண்ட கவிதையாக இருக்கும்! 13-31 அடிகள்! அதனால் இந்தப் பெயர்!

பாண்டிய மன்னன் உக்கிரப் பெருவழுதி வேண்டிக் கொள்ள, இதை உருத்திரசன்மன் என்ற கவிஞர், அதே சங்க காலத்திலேயே தொகுத்தார்!

சங்கத் தமிழ் மக்களின் காதல் வாழ்க்கை, தலைவன்-தலைவி குணங்கள், காதல் உரையாடல்-ன்னு, அகநானூறு இதமா குளுகுளு-ன்னு இருக்கும்! :)

மூன்று துறைகளாக வரும் அத்தனை பாடல்களும்!
1. களிற்றி யானை நிரை = யானைக் கூட்டம் நடந்து வருவது போல் மிடுக்கு நடை
2. மணிமிடை பவளம் = மணியும் பவளமும் கோர்த்தாற் போல் கருத்துக்கள்
3. நித்திலக் கோவை = முத்து போல் ஒரே மையக் கருத்து!

அப்பவே...கஞ்சி போட்டு, சட்டைகளை Iron பண்ணிப் போடும் வழக்கம் காதலனுக்கு இருந்ததையெல்லாம் காட்டும்! :)
காதலிக்கோ நிழல்-காண்-மண்டிலம் (அதாங்க பாக்கெட் கண்ணாடி)! :)

தலைவன்-தலைவி மட்டுமில்லாமல், தோழி, செவிலித் தாய், நற்றாய், பாணன் போன்றோர் சொல்வதெல்லாம் கூடக் கூற்றாக வரும்! பரத்தையர் கூற்று கூட உண்டு!
அகநானூறு அகப் பொருள் மட்டுமே பேசினாலும், அதில் கூட திருமால் என்னும் பண்டைத் தமிழ்க் கடவுள் பேசப்படுகிறான்! பார்ப்போமா?

இது திருமால்-முருகன் சேர்த்திப் பாட்டு! ஒருமைப் பாட்டு! :)
இரண்டு தமிழ்க் கடவுளர்களும்,
அகநானூறில் ஒரு சேர வருகிறார்கள்!

அது மட்டுமா? தன் ஆருயிர்த் தோழனாகிய இன்னொரு புலவரையும் இந்தப் பாடலில் வாய் விட்டு வாழ்த்துகிறார் கவிஞர்!

தான் மட்டுமே தன் படைப்புகளில் தொனிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இல்லாமல், தன் தோழனையும் அவன் படைப்புகளையும், ஒவ்வொரு இடத்திலும் நினைத்துப் பார்த்து....இன்புறும் இனிமை!
* இவர் பெயர் = மருதன் இளநாகன் = திருமால் அன்பன்
* இவர் தோழன் பெயர் = நல்லந்துவன் = முருக அன்பன்

(அகம் 59: தலைமகன் பிரிவின் கண் வேறுபட்ட தலைவிக்கு, தோழி சொல்லியது! மரத்தை வளைத்துக் கீழே சாய்த்தானே, அந்தத் திருமால்! அதைப் போல் இந்த யானை மரத்தை வளைத்து தன் பிடிக்கு ஊட்டுவது பார்)

துறை: களிற்றியானைநிரை
திணை: பாலைத் திணை
பாடல்: 59
பாடியவர்: மதுரை, மருதன் இளநாகனார்!
(திருமாலைப் பாடிய பல சங்கக் கவிஞர்கள் மதுரைக்காரவுங்களாவே இருக்காங்களேப்பா! ஆகா!)

தண் கயத்து அமன்ற வண்டு படு துணை மலர்ப்
பெருந் தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும்
வருந்தினை, வாழியர், நீயே! வடாஅது

வண்டு வந்து உட்காரும் அழகான பூப்போன்ற உன் கண்கள், இப்படி அழுது அழுது, பொலிவு போய் விட்டதே! வருந்தாதே டீ!

வண் புனல் தொழுநை வார் மணல் அகன் துறை,
அண்டர் மகளிர் தண் தழை உடீஇயர்
மரம் செல மிதித்த "மாஅல்" போல,

ஆற்று மணல் துறையில், ஆயர் பெண்கள், குளித்து விட்டு வரும் போது...
அவர்களின் மெல்லிய புடைவைகள் ஒளித்து வைத்திருந்தானே...
அந்தப் புடைவைகளை எல்லாம் குருந்த மரத்தின் கிளையில் தொங்க விட்டிருந்தானே...

அவர்கள் கெஞ்ச, கொஞ்ச...அவர்கள் மீண்டும் உடுத்திக் கொள்ளுமாறு...
இந்தக் கண்ணன் (மாஅல்=மால்),
மரத்தை வளைத்துக் கிளையை அவர்களிடம் சாய்த்தான் அல்லவா!

புன் தலை மடப் பிடி உணீஇயர், அம் குழை,
நெடு நிலை யாஅம் ஒற்றி, நனை கவுள்
படி ஞிமிறு கடியும் களிறே தோழி!

மரம் செல மிதித்த மாஅல் போல, இந்தக் களிற்று யானை, தன் பிடி யானைக்கு, மரம் வளைத்து, உண்ணக் கொடுப்பதைப் பாருடீ! அதே போல், பிரிந்து சென்ற தலைவனும் திரும்ப வந்து, உனக்கு உண்ணக் கொடுப்பானடீ!

சூர் மருங்கு அறுத்த சுடர் இலை நெடு வேல்,
சினம் மிகு முருகன் தண் பரங்குன்றத்து,
அந்துவன் பாடிய சந்து கெழு நெடு வரை

சூரனை அழித்த சுடர் வேல் முருகன்! சினம் மிகு முருகன்! அவன் இருக்கும் பரங்குன்றம்! அதைப் பரிபாடலில், அந்துவன் (நல்லந்துவனார்) பாடினான் அல்லவா! சந்தன மரங்கள் ஓங்கும் அந்த மலையில்...

இன் தீம் பைஞ் சுனை ஈரணிப் பொலிந்த
தண் நறுங் கழுநீர்ச் செண் இயற் சிறுபுறம்
15 தாம் பாராட்டிய காலையும் உள்ளார்
வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டு
அருஞ் செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப்
பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே.

அந்த மலையில் உள்ள சுனை! அதில் உள்ள குவளைப் பூப் போல அழகான தலைவன், உன்னை எண்ணிக் கொண்டு இருக்கான்! பொருளீட்டத் தானே பிரிந்து சென்றுள்ளான்? வந்து விடுவான்!
மரக்கிளை வளைத்துக் கொடுத்த திருமால் போல்,
பெண் யானைக்கு வளைத்துக் கொடுத்த ஆண் யானை போல்,
இதோ வந்து விடுவான்! இதோ வந்து விடுவான்!!

அகநானூறு 137: திருவரங்கம் பங்குனித் திருநாள் விழா! அதற்குக் கூடும் மக்கள் கூட்டம்!

தலைவன் பிரிவானோ என்று கருதி வேறுபட்ட தலைவிக்கு, தோழி சொல்லியது
திணை: பாலைத் திணை
பாடியவர்: உறையூர் முதுகூத்தனார்

ஆறுசெல் வம்பலர் சேறுகிளைத்து உண்ட
சிறும்பல் கேணிப் பிடியடி நசைஇச்,
களிறுதொடூஉக் கடக்குங் கான்யாற்று அத்தம்
சென்றுசேர்பு ஒல்லார் ஆயினும், நினக்கே-

சேறு கிண்டி அதில் ஊறும் நீரை உண்டவாறே செல்லும் பிடியின் (பெண் யானையின்) சுவடுகளைப் பார்த்தவாறு தான் களிறும் (ஆண் யானையும்) செல்லும்!
அவ்வாறு உன் தலைவன் செல்ல மாட்டான், ஆனாலும்...

வென்றெறி முரசின் விறற்போர்ச் சோழர் 5
இன்கடுங் கள்ளின் உறந்தை ஆங்கண்,
வருபுனல் நெரிதரும் இகுகரைப் பேரியாற்று
உருவ வெண்மணல் முருகுநாறு தண்பொழிற்

வெற்றியைப் பற்றி வீரமுரசு கொட்டும் சோழர்களின் ஊர் உறையூர் (உறந்தை)! அங்கு இன்-கடுங்-கள், இனிமையாகவும் கடுமையாகவும் இருக்கும் சுவை கொண்ட கள் மிகவும் புகழ் பெற்றது! காவிரியின் தண்ணீர் கரையை அலைக்க, வெண்மணலை ஒட்டிய சோலைகள் உண்டு!

பங்குனி முயக்கம் கழிந்த வழிநாள்
வீஇலை அமன்ற மரம்பயில் இறும்பில் 10
தீஇல் அடுப்பின் அரங்கம் போலப்,
பெரும்பாழ் கொண்டன்று, நுதலே, தோளும்,

அங்கு அரங்க இறைவனின் பங்குனித் திருநாளில் பெருத்த கூட்டம் கூடும்! ஆனால் அதற்கு அடுத்த நாள், கூட்டம் குறைந்து வெறிச்சோடி இருக்கும்!
அந்தச் சோலைகளில், முந்தைய நாள், மக்கள் தாங்கள் உண்ணுவதற்காகச் செய்த அடுப்பில், தீயே இருக்காது! வெறும் அடுப்பு தான் இருக்கும்! அது போல நன்றாக விழாக் கோலம் போல் இருந்த உன் நெற்றி, இப்படிப் பொலிவு இழந்து போனதே!

தோளா முத்தின் தெண்கடற் பொருநன்
திண்தேர்ச் செழியன் பொருப்பிற் கவாஅன்
நல்லெழில் நெடுவேய் புரையும்
தொல்கவின் தொலைந்தன: நோகோ யானே

உன் தோள், துளையிடாத முத்துக்கள் கொண்ட செழியனது (பாண்டியன்) பொதிகை மலையில் உள்ள மூங்கில் போல் இருக்கும்! அந்த அழகும் இன்று கெட்டது! உன் நிலை கண்டு உன் தோழியான எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக உள்ளதே!

அகநானூறு 9: தமிழக எல்லையான நெடுமால் குன்றம் என்னும் வேங்கட மலையும் தாண்டித் தலைவன் பொருளீட்டச் சென்று, தலைவியைக் காணத் திரும்பி வேகமாக வருவது!

திணை: பாலைத் திணை
பாடியவர்: கல்லாடனார்
வினை முற்றி மீண்ட தலைமகன், தேர்ப்பாகன் கேட்பச் சொல்லியது

கொல்வினைப் பொலிந்த, கூர்ங்குறு புழுகின்,
வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த
அம்புநுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை
செய்படர் அன்ன செங்குழை அகந்தோறு,
இழுதின் அன்ன தீம்புழல் துய்வாய் 5
...
...
கொடுநுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய
தொடிமாண் உலக்கைத் தூண்டுரல் பாணி
நெடுமால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும்
குன்றுபின் ஒழியப் போகி, உரந்துரந்து,
ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது, 15

(நெடியோனான திருமால் குன்றம் கடந்து, அக்குன்றிலே ஆந்தைகள் மாறி மாறி ஒலிக்க, அதுவும் பின் போகி, ஞாயிறு மறைந்தும், இன்னும் ஊர் வரவில்லையே! அவளைப் பார்க்க ஆவலாய் உள்ளதே!
எம்மினும் எம் நெஞ்சு விரைந்து சென்று அவளை எய்திக் குறுகித் தோய்ந்தன்று கொல் - என்று தலைவன் தேர்ப்பாகனுக்குச் சொல்கிறான்)

துனைபரி துரக்கும் துஞ்சா செலவின்
எம்மினும், விரைந்து வல்எய்திப் பல்மாண்
...
...

தொடிக்கை தைவரத் தோய்ந்தன்று கொல்லோ-
நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாணுதல்,
அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள்
மென்தோள் பெறநசைஇச் சென்றவென் நெஞ்சே? 26

mms

10th December 2014, 03:01 PM

Well written Lathaji